در حال حاضر زنان ۶.۱ درصد از نیرو‌های اجباری ارتش ژاپن را تشکیل می‌دهند. در استرالیا، انگلستان و آمریکا این نسبت به ترتیب ۱۶.۵ درصد، ۱۲.۲ درصد، و ۱۶ درصد است. ژاپن می‌خواهد این نسبت را تا سال ۲۰۳۰ به ۹ درصد افزایش دهد.

«والدین و دوستانم از پیوستن من به ارتش نگران بودند، اما اگر ما این کار را نکنیم چه کسی از کشورمان دفاع می‌کند؟»

به گزارش فردادید به نقل از سی ان ان، آکیکو هیرایاما ۲۲ سالش بود که برای اولین بار قدم بر عرشه‌ی کشتی نیروی دریایی گذاشت و از دیدن تجهیزات کشتی به قدری حیران شده بود، که انگار کسی هیپنوتیزمش کرده باشد، قدرت پلک زدن نداشت.

او می‌گوید: «آن همه خمپاره افکن و موشک روی کشتی و هزارتوی آن مرا شگفت زده کرده بود. قبلا چنین چیزی را ندیده بودم.»

هیرایاما، حالا ۲۳ ساله‌اش است. او سابقا عضو گارد امنیتی نیروی هوایی بوده و یک بار از سر کنجکاوی در جشنواره عمومی نیرو‌های دفاع از خود دریایی ژاپن شرکت می‌کند. درست ۶ ماه بعد، یک سیل ویرانگر شهر محل سکونت او در اوکویاما در غرب ژاپن را به زیر آب می‌برد.

با وقوع سیل نیرو‌های دریایی دفاع از خود ژاپن به هیرایاما، و خانواده و دوستانش کمک می‌کنند. هیرایاما که به شدت تحت تاثیر این کمک‌ها قرار می‌گیرد، بلافاصله تصمیم می‌گیرد به این نیرو‌ها بپیوندد.

نیرو‌های دفاع از خود ژاپن با بیش از ۳۰۰ هزار پرسنل، در سال ۲۰۱۸ یکی از هشت ارتش قدرتمند جهان شناخته شدند.

این نیرو‌ها بعد از جنگ جهانی دوم با هدف دفاع از قلمرو ژاپن تشکیل شدند. اما افزایش تنش‌ها بین چین و کره شمالی در سال‌های اخیر باعث شده این نیرو‌ها هم بیش از گذشته عرض اندام کرده و به چشم بیایند.

نیرو‌های دفاع از خود ژاپن طی این سال‌ها مشغول افزودن تجهیزات نظامی مثل کشتی‌ها و هواپیما‌های جنگی بوده‌اند، اما یکی از معضلاتی که این ارتش را از داخل تهدید می‌کند، جمعیت به شدت رو به کاهش ژاپن است.

روبرت الدریج، نویسنده کتاب روابط ژاپن-آمریکا می‌گوید: «در سطوح بین الملل این تصور وجود دارد که چین و کره شمالی بزرگترین تهدید‌ها علیه ژاپن هستند، اما اینطور نیست. کاهش شدید جمعیت در این کشور، از آن خطر هم تهدید کننده‌تر است.»

انتظار می‌رود جمعیت ژاپن از ۱۲۴ میلیون نفر به ۸۸ میلیون نفر تا سال ۲۰۶۵ کاهش پیدا کند.

کاهش جمعیت سبب شده که نیرو‌های دفاع از خود ژاپن محدوده انتخاب‌های خود برای استخدام را گسترش دهند.

به طور مثال، پیش از این افراد باید زیر ۲۷ سال بودند تا می‌توانستند به این نیرو‌ها بپیوندند، اما حالا هر فردی که بین ۱۸ تا ۳۲ سال سن داشته باشد گزینه‌ی استخدام است.

در این میان زنان بیشتری نیز برای پر کردن جا‌های خالی در ارتش استخدام می‌شوند.

هیرایاما یکی از ۳۹ نیروی تازه استخدام شده ایست که در کمپ زنان در پایگاه دریایی یوکوسوکا در حومه توکیو مستقر است.

این زنان که لباس‌های آبی رنگ می‌پوشند، هر روز آفتاب نزده بیدار می‌شوند و تمام روز مشغول یادگیری هستند؛ از هنر‌های رزمی گرفته تا تامین امنیت سایبری.

آن‌ها هر روز بعد از سلام نظامی به رهبر واحد و پرچم ژاپن، قایق‌هایی با وزن ۱.۵ تن را از عرشه‌ی کشتی ناوبر یوکوسوکا به آب می‌اندازند و رهسپار دریا می‌شوند.

هیروکی هازگاوا، خلبان و سخنگوی ارتش نیروی دریایی، می‌گوید: «این تمرین می‌تواند بسیار خطرناک باشد بنابراین آن‌ها باید خیلی روی کار خود متمرکز باشند.»

کوکورو ایزومورا، ۲۳ ساله، بعد از آنکه در سال ۲۰۱۸ به مناطق جنگ زده در بوسنی و هرزگوین سفر کرد، تصمیم گرفته به ارتش بپیوندد. آثار به جای مانده از جنگ ویرانگر سال‌های ۱۹۹۵-۱۹۹۲ که ۱۰۰ هزار نفر را در این کشور به کام مرگ کشید، کوکورو را متاثر ساخت.

کوکورو که پیش از پیوستن به ارتش یک بازیگر بوده است می‌گوید: «نمی خواستم چنین اتفاقی برای ژاپن بیفتد... من می‌خواستم در موقعیتی باشم که بتوانم از کشورم دفاع کنم.»

کوکورو می‌گوید زندگی به عنوان یک ارتشی در پایگاه نیروی دریایی خیلی سخت‌تر از آنی است که قبلا فکر می‌کرده است.

«من در دوی ۳۰۰۰ متر خوب نیستم و نمی‌توانم خیلی خوب دراز نشست انجام دهم. ولی تلاشم را می‌کنم.»

موئکا یوشیهارا، ۲۶ ساله، که پیش از این پرستار بوده می‌گوید به خاطر ارضای حس ماجراجویی‌اش به ارتش پیوسته است.

او می‌گوید: «دوست دارم با کشتی به قطب شمال بروم. فکر می‌کنم که کار کردن در این جا من را به آرزویم می‌رساند.»

یوشیهارا می‌گوید در ژاپن، این دیدگاه وجود دارد که شغل ارتش کاری خطرناک و طاقت فرسا است، اما او از ارتش بسیار سپاسگزار است که به تعهدات خود مبنی بر فراهم آوردن امکان برای زنان برای آنکه بتوانند بین کار خانه و شغلشان تعادل برقرار کنند، عمل کرده است.

او همچنین نسبت به کشور خود احساس دین می‌کند.

«والدین و دوستانم از پیوستن من به ارتش نگران بودند، اما اگر ما این کار را نکنیم چه کسی از کشورمان دفاع می‌کند؟»

زنان ژاپن به صورت سنتی کاندید‌های خوبی برای کار‌های مربوط به خانه یا شغل‌های پشت میز نشینی در ادارات دولتی محسوب می‌شدند. اما در سال ۲۰۱۳، نخست وزیر ژاپن، شینزو آبه، قول داد زنان را از طریق طرحی به نام «اقتصاد زنانه» توانمند سازد.

این طرح شامل ارتش هم شد که بر طبق آن وزارت دفاع موظف شد از سال ۲۰۱۵ برای تمامی برنامه‌های مربوط به افزایش آگاهی نسبت به جنسیت بودجه اختصاص دهد. به طور مثال یکی از برنامه‌ها اختصاص بودجه برای راه اندازی مهد‌های کودک برای فرزندان مادران ارتشی بود.

نیرو‌های دفاع از خود ژاپن در سال ۱۹۵۴ راه اندازی شدند و زنان در آن زمان به عنوان پرستار به این نیرو‌ها می‌پیوستند. اما از دهه‌ی ۱۹۹۰ و با احساس نیاز به استخدام زنان به عنوان نیرو‌های نظامی، زنان به عنوان مبارز استخدام می‌شوند. آن‌ها اکنون می‌توانند به بالاترین مناصب ارتشی دست پیدا کنند.

کاپیتان ریوکو آزوما، در ماه مارس ۲۰۱۸ به عنوان نخستین زن فرانده اسکادران نیروی دریایی اعلام شد. ۴ کشتی جنگی با حدود ۸۰۰ پرسنل تحت فرمان او هستند.

ستوان یکم، میسا ماتسوشیما نیز نخستین زن خلبان جنگنده‌ی ژاپن است.

اکنون تنها محدودیت برای زنان مربوط به نیرو‌های دفاع از خود زمینی و در قالب نقش‌هایی است که احتمال تماس زنان با نیرو‌های سمی خطرناک را افزایش می‌دهد.

همچنین تا زمانی که تجهیزات ارتش برای آنکه زنان بتوانند بخش‌های جداگانه برای تعویض لباس داشته باشند، تکمیل نشده، از اعزام آن‌ها به خارج از کشور جلوگیری می‌شود. این تجهیزات قرار است تا پایان سال ۲۰۱۹ تکمیل شود.

قانون اساسی ژاپن که بعد از جنگ جهانی دوم نوشته شده است می‌گوید: «مردم ژاپن برای همیشه جنگ را به عنوان حق این کشور برای حفظ استقلال می‌شناسند، و هرگز از جنگ برای تهدید و راه اندازی جنگ‌های بین المللی استفاده نخواهند کرد.»

برای همین نام ارتش ژاپن، ارتش دفاع از خود است.

اما در سال‌های اخیر ارتش ژاپن چشم انداز خود را گسترش داده است. قانونی که در سال ۲۰۱۵ در ژاپن تصویب شد و خشم چین را به دنبال داشت، به نیرو‌های ژاپنی اجازه می‌دهد که برای نخستین بار از بعد از جنگ جهانی برای کمک هم پیمانان خود مثل آمریکا، نیرو به خارج از کشور اعزام کنند.