روایت بدعهدی کشور دوست ایران از زبان سردار حاجی زاده

فرمانده هوافضای سپاه روایتی از بد عهدی یکی از متحدان نظامی ایران منتشر کرده که نتیجه آن به ساخت یک سلاح تمام ایرانی منجر شده است. 

 

به گزارش خبرآنلاین، به تازگی سردار حاجی‌زاده، فرمانده نیروی هوافضای سپاه، در یک برنامه در تلویزیونی، ماجرایی را تعریف کرد که در آن یکی از کشورهای دوست ایران از تحویل رادارهایی که به ایران فروخته بود، خودداری کرده است.

 

سردار حاجی زاده در این مصاحبه می گوید: «آن موقع که رادار نداشتیم، از یکی از کشورهای تولیدکننده رادار که اتفاقا دوست ایران هم هست قرار شد رادار خریداری کنیم. من خودم به عنوان فرمانده پدافند، هفت سامانه رادار خریدم از آنها.» او در ادامه اذعان می کند: «بالاخره پس از رفت و آمد زیاد، آن کشور دوست، علی‌رغم دریافت پیش پرداخت، سامانه رادار را به ما تحویل نداد.»

 

اگرچه سردار حاجی زاده به نام کشور دوست ایران که به عهد خود در تحویل سامانه های پدافندی وفا نکرده، اشاره نکرد اما نشانه های گفته شده حاکی از اشاره به سامانه اس-۳۰۰ دارد که ایران در سال ۱۳۸۶ با انعقاد یک قرارداد ۸۰۰ میلیون دلاری میان ایران و روسیه قرار شد سامانه موشک‌های پیشرفته ضدهوایی (اس - ۳۰۰) به ایران تحویل دهد. اما روسیه از همان آغاز با عهدشکنی به بهانه تحریم ها از تحویل این سامانه خودداری کرد و تحویل سامانه‌های خریداری شده را به دلیل تحریم‌های بین‌المللی علیه ایران متوقف کرد.

همان سال، فرمانده وقت قرارگاه پدافند هوایی خاتم‌الانبیا با رونمایی از سامانه بومی بسیار شبیه اس-۳۰۰ بود از آن با نام «باور ۳۷۳» رونمایی کرد. این در حالی بود که با امضای برجام از سوی روسیه، مانع تحریم های تسلیحاتی ایران نیز در سال ۱۳۹۴ برداشته شد و سرانجام در مهر ۱۳۹۵، خبرگزاری اسپوتنیک روسیه با استناد به اطلاعیه آژانس دولتی صادرات تسلیحات روسیه اعلام کرد، مسکو بر اساس قرارداد فرایند تحویل سامانه‌های دفاع هوایی موشکی اس-۳۰۰ را به تهران تکمیل کرده است. ‌

 

این در حالی است که پیش از تحویل سامانه اس-۳۰۰، ایران توانست سامانه باور ۳۷۳ را طراحی و عملیاتی کند. در توصیف کارکرد این سامانه ایرانی گفته شده هر گردان سامانده پدافند موشکی «باور ۳۷۳» از دو آتشبار تشکیل شده، که برحسب نیاز، این قابلیت وجود دارد تعداد آتشبارها افزایش یابند و نیز هر آتشبار این سامانه موشکی قادر به شلیک ۱۲ موشک است که این موشک‌ها در دو قالب، قابل چیدمان هستند. در یک قالب از چیدمان‌ها، پرتابگرها به‌صورت دوتایی و در قالب ۶ پرتابگر دوتایی مستقر می‌شوند و در قالب دوم چیدمانی از سه پرتابگر چهارتایی عملیاتی می‌شوند.

 

همچنین هر آتشبار در باور ۳۷۳ به‌طور جداگانه از «سه رادار معراج ۴»، «رادار کشف هدف با برد ۳۲۰ کیلومتر» و «رادار ردگیری با برد ۲۶۰ کیلومتر» و نیز یک پست فرماندهی و یک ژنراتور تشکیل شده است.

 

 

موشک «صیاد ۴»، یکی از مهمترین قسمت‌های تشکیل‌دهنده نوک پیکان تخریب و انهدام اهداف موردنظر بوده که در این سامانه به کار رفته است. موشک صیاد ۴، در دو مدل طراحی و تولید شده که یک نسخه آن از بالک برای تغییر مسیر استفاده می‌کند و نسخه دیگر از فناوری تغییربردار رانش برای اینترسپت مسیر هدف استفاده می‌کند.

 

بُرد موثر موشک صیاد ۴، ۲۰۰ کیلومتر است، اما کارشناسان حوزه تجهیزات نظامی برد نهایی آن را بیش از ۲۰۰ کیلومتر تخمین زده‌اند. این موشک به دو روش اصابت مستقیم و استفاده از فیوز مجاورتی، هدف خود را سرنگون می‌کند و در مقایسه با موشک‌های صیاد ۲ و صیاد ۳ برتری‌های قابل توجه‌ای دارد.

 

 

این سامانه قابلیت رهگیری همزمان ۶۰ هدف را دارد که هر آتشبار باور ۳۷۳ قادر به شلیک ۱۲ موشک و درگیری هم‌زمان با ۶ هدف را دارد به این ترتیب به‌طور میانگین این سامانه هوشمند پدافندی برای هر هدف می‌تواند دو موشک شلیک کند.

 

همان زمان روزنامه گاردین در گزارشی به نقل از یک منبع آگاه نوشت که «ایران بعد از ساخت یک سامانه پدافندی، نه تنها سامانه پدافندی «باور ۳۷۳» ساخت خود را به روسیه اهدا کرده بلکه یک پدافند S۳۰۰ دریافت شده را نیز به مسکو پس داده است.»