رونمایی تلسکوپ هابِل از یک شاهکار کهکشانی

اِن‌جی‌سی ۵۲۴۸، یک کهکشان مارپیچی است که در فاصله ۴۲ میلیون سال نوری از ما در صورت فلکی گاوران (عوّا) قرار دارد و با نام کالدوِل ۴۵ نیز شناخته می‌شود؛ این کهکشان مارپیچی ساختاری خیره‌کننده با بازوهای مارپیچی و میله‌ای مرکزی را به نمایش می‌گذارد.

تلسکوپ فضایی هابل تصویری خیره‌کننده از اِن‌جی‌سی ۵۲۴۸ ثبت کرده است.

به گزارش ایرنا، اِن‌جی‌سی ۵۲۴۸، یک کهکشان مارپیچی است که در فاصله ۴۲ میلیون سال نوری از ما در صورت فلکی گاوران (عوّا) قرار دارد و با نام کالدوِل ۴۵ نیز شناخته می‌شود؛ این کهکشان مارپیچی ساختاری خیره‌کننده با بازوهای مارپیچی و میله‌ای مرکزی را به نمایش می‌گذارد.

اِن‌جی‌سی ۵۲۴۸ بازوهای مارپیچی برجسته‌ای دارد که از نزدیک هسته به بیرون از دیسک می‌رسند. همچنین ساختار میله‌ای ضعیفی در مرکز، بین انتهای داخلی بازوهای مارپیچی دارد که در این تصویر نور مرئی از هابل چندان مشخص نیست. چنین ویژگی‌هایی که تقارن چرخشی کهکشان را می‌شکنند، تأثیر زیادی بر نحوه حرکت ماده در آن و در نهایت تکامل آن در طول زمان دارند. آن‌ها گاز را از قسمت بیرونی یک کهکشان به مناطق ستاره‌زایی داخلی و حتی به سیاه‌چاله مرکزی کهکشان، یعنی جایی که می‌تواند یک هسته فعال کهکشانی را راه‌اندازی کند، می‌رسانند.

این جریان‌های گازی اِن‌جی‌سی ۵۲۴۸ را شکل داده‌اند. این کهکشان مارپیچی دارای تعداد زیادی منطقه درخشان ستاره‌زایی است که در سراسر دیسک آن پخش شده است. این کهکشان حتی دو ناحیه بسیار فعال و حلقه‌ای‌شکل در اطراف هسته خود دارد که پر از خوشه‌های جوان ستاره است.

این «حلقه‌های هسته‌ای» به اندازه کافی شایان توجه هستند، اما یک حلقه هسته‌ای به طور معمول تمایل دارد راه ورود گاز بیشتر به هسته کهکشان را مسدود کند. وجود یک حلقه دوم در حلقه هسته‌ای اول اِن‌جی‌سی ۵۲۴۸ نشانگر میزان نیرومندی جریان ماده و انرژی آن است. مناطق انفجار ستاره‌ای نسبتاً نزدیک و کاملاً مشاهده‌شدنی این کهکشان مارپیچی، توجه ستاره‌شناسان حرفه‌ای و آماتور را به آن جلب کرده است.