پژوهشگران کره جنوبی با استفاده از نوعی هیدروژل که همراه با مولکول‌های درمانی مستقیما در محل آسیب تزریق می‌شود، روشی را برای رشد مجدد رگ‌های خونی مغز پس از سکته ابداع کرده‌اند.

به گزارش ایسنا به نقل از ادونسد ساینس نیوز، سکته مغزی ایسکمیک به انسداد فاجعه‌بار جریان خون به مغز گفته می‌شود که اغلب کشنده است و حتی زمانی که بیمار زنده می‌ماند، احتمال آسیب مغزی همچنان بالاست.

«سونگگو یانگ»(Sunggu Yang) پژوهشگر «دانشگاه ملی اینچئون»(Incheon National University) و پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: سکته مغزی دومین علت مرگ‌ومیر در جهان طی سال ۲۰۱۹ بود و عامل ۱۱.۶ درصد از کل مرگ‌ها به شمار می‌رفت.

سکته مغزی ایسکمیک، وضعیتی است که در اثر انسداد رگ‌های خونی ایجاد می‌شود، از تامین مواد مغذی و اکسیژن جلوگیری می‌کند و به بافت مغز آسیب می‌رساند.

درمان‌های کنونی برای سکته مغزی ایسکمیک بر رفع انسداد با استفاده از داروها یا تجهیزات تهاجمی مانند استنت یا کاتتر تمرکز دارند. اگرچه رفع انسداد بسیار مهم است اما هیچ کاری برای ترمیم رگ‌های خونی یا بافت آسیب‌دیده مغز انجام نمی‌دهد، ناحیه آسیب‌دیده را در برابر اختلال جریان خون آسیب‌پذیر می‌کند و خطر یک سکته دیگر را افزایش می‌دهد. یانگ گفت: بنابراین کلید درمان، ترمیم رگ‌های خونی است.

فرآیند ایجاد رگ‌های خونی جدید موسوم به رگ‌زایی می‌تواند با استفاده از مولکول‌های موسوم به نام عوامل رگ‌زایی در بدن ارتقا یابد. عوامل رگ‌زایی، فاکتورهای رشد و سایر محصولاتی هستند که بدن برای سیگنال دادن و تحریک رشد رگ‌های خونی تولید می‌کند.

مشکل استفاده از عوامل رگ‌زایی برای درمان عواقب پس از سکته مغزی، در رساندن موثر این مولکول‌ها به مغز است. یانگ گفت: مغز دارای یک سد خونی است که از آن در برابر نفوذ داروها محافظت می‌کند.

سد خونی با جلوگیری از ورود مولکول‌های خون، از مغز در برابر عفونت محافظت می‌کند اما به انسداد مسیر داروهای نجات‌دهنده نیز منجر می‌شود. تزریق می‌تواند این مانع را دور بزند اما سلول‌های مغز اغلب داروها را به سرعت تجزیه می‌کنند.

پژوهشگران برای غلبه بر این مشکل، به یک حامل نیاز دارند که نه تنها بتواند مانع را دور بزند، بلکه از دارو هنگام انجام کار محافظت کند. به همین منظور، آنها به هیدروژل‌ها روی آوردند.

هیدروژل‌ها نوعی پلیمر هستند که از زنجیره‌های بلند مولکول‌ها ساخته می‌شوند. برخی از انواع هیدروژل به طور فزاینده‌ای در کاربردهای زیست‌پزشکی مورد استفاده قرار می‌گیرند زیرا واکنش‌های ایمنی را تحریک نمی‌کنند، زیست‌تخریب‌پذیر هستند و می‌توان مولکول‌های فعال بیولوژیکی را روی آنها بارگذاری کرد.

یانگ گفت: وقتی دارو با استفاده از هیدروژل رسانده می‌شود، هیدروژل به عنوان یک حامل محافظ عمل می‌کند. دارو به آرامی از هیدروژل منتشر می‌شود و تا زمانی که به طور کامل تجزیه شود، هیدروژل از آن محافظت می‌کند.

یانگ معتقد است که انتشار پایدار دارو به بهبود سکته مغزی بدون نیاز به چندین تزریق کمک خواهد کرد.

این پژوهش در مجله «Advanced Healthcare Materials» به چاپ رسید.