با سعدی در گلستان : دوست نزدیکتر از من به من است / وینت مشکل که من از وی دورم (+صدا)
در جامع بَعْلبَک وقتی کلمهای همیگفتم به طریقِ وعظ با جماعتی افسرده، دل مرده، ره از عالمِ صورت به عالمِ معنی نبرده. دیدم که نفسم در نمیگیرد و آتشم در هیزمِ تر اثر نمیکند.
عصر ایران ــ در جامع بَعْلبَک وقتی کلمهای همیگفتم به طریقِ وعظ با جماعتی افسرده، دل مرده، ره از عالمِ صورت به عالمِ معنی نبرده. دیدم که نفسم در نمیگیرد و آتشم در هیزمِ تر اثر نمیکند.
دریغ آمدم تربیتِ سُتوران و آینهداری در محلّتِ کوران. ولیکن دَرِ معنی باز بود و سلسلهٔ سخن دراز. در معانیِ این آیت که: «و نَحْنُ اَقْرَبُ اِلَیْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَریدِ». سخن به جایی رسانیده که گفتم:
دوست نزدیکتر از من به من است
وینت مشکل که من از وی دورم
چه کنم با که توان گفت؟: که او
در کنارِ من و من مهجورم
من از شرابِ این سخن مست و فُضالهٔ قَدَح در دست، که روندهای بر کنارِ مجلس گذر کرد و دورِ آخر در او اثر کرد و نعرهای زد که دیگران به موافقتِ او در خروش آمدند و خامانِ مجلس به جوش.
گفتم: ای سُبْحانَ اللهِ! دورانِ باخبر در حضور و نزدیکانِ بیبَصَر دور!
سپاس فراوان از خوانش بسیار زیبای این حکایت، خواهش میکنم اگر برای شما ممکن است، معانی کلمات احیانا سخت یا کم کاربرد امروزی را جهت استفاده بهتر در زیر هر حکایت بنویسید. باتشکر
چه زیبا انتخاب کردی و شیوا هم بیان کردی
فهمِ سخن چون نکند مُستمِع
قوّتِ طبع از متکلّم مجوی
فُسْحَتِ میدانِ ارادت بیار
تا بزند مردِ سخنگوی، گوی
دست مریزاد.
تندرست و پیروز باشی.
ان شاءالله.