عصر ایران - یک گروه معماری با طراحی خانهای مسکونی به نام «کارائوکه» در محله نخریسی شهر مشهد، رویکردی متفاوت در معماری معاصر این شهر به نمایش گذاشته است. معمار مسئول این پروژه حسین ابراهیم زاده و تیم طراحی شامل فاطمه پورثانی و آمنه اکبری بودهاند.
در طراحی خانه کارائوکه، پرسشی بنیادین برای معماران مطرح بوده است: چگونه میتوان به رویکردهای معماری دهههای گذشته ایران، بهویژه معماری خانههای دهه پنجاه، بازگشت و در عین حال از دام نوستالژیهای سطحی دوری کرد؟ هدف اصلی، احیا و استفاده از عناصری بود که به دلیل تولید انبوه یا مسائل اقتصادی و بازار، منسوخ شدهاند اما تاثیر بسزایی در دوام، عملکرد صحیح و مقاومت ساختمان در برابر فرسایش داشتهاند.
در این راستا، معماران به تفکیک مناسب فضاهای عملکردی از یکدیگر توجه ویژهای نشان دادهاند. همچنین، مصالح غیرطبیعی و رزینی با مصالح فراموش شدهای مانند سیمان شسته و آجر جایگزین شدهاند که اجرای آن نیازمند مهارت استادکاران است. استفاده از مصالح با تایلهای کوچک نیز به دلیل رفتار بهتر آنها در برابر انقباض و انبساط مورد توجه قرار گرفته است.
موقعیت مکانی پروژه در محله نخریسی مشهد، یک محله اقتصادی و بافت توسعه نیافته، چالشهای خاص خود را به همراه داشته است. منظر شهری ناهمگون و عرض کم کوچهها، معماران را به سمت حذف دید مستقیم از بیرون به داخل و بستن حداکثری جداره نما سوق داد. این تصمیم با هدف افزایش امنیت و کاهش اغتشاش بصری در فضای داخلی اتخاذ شده است.
طراحی خانه کارائوکه بر اساس سه عنصر اصلی شکل گرفته است: