میم مثل میداوودی

عصر ايران ورزشي؛ علی اکبرزاده - بازیکن جوان و گمنام فصل گذشته استقلال اهواز که به سبب خامی و بی تجربگی خود برای شادی پس از گلش پستانکی بر دهانش گذاشت و شروع به زدن دور افتخار کرد، امروز جایگاه خود را در فوتبال ایران یافته است و با وجود این که هنوز به اوج عمر فوتبالی خود قدم نگذاشته است آینده ای روشن را در مقابل خود قرار داده است .

میلاد میداوودی متولد سال 1364 در مسجد سلیمان ، امروز به مدد استعداد و لیاقتش به پایتخت آمده و شماره دهی را تصاحب نموده که سالیان دور بر تن بزرگانی بوده که هم اکنون عنان فوتبال کشورمان را بردست دارند .

میداوودی که اکنون از حالت خامی و بی تجربگی سال های گذشته خود فاصله گرفته است ، در کنار فرهاد مجیدی که به حق محبوب ترین شخص در میان آبی پوشان پایتخت است به یادگیری می پردازد ؛ یادگیری امری که بسیاری از هم سن و سالان وی نتوانستند بعد ها از آن استفاده کنند و به سبب خیانت افرادی رده بالا، برای همیشه از صحنه حذف شدند.

میداوودی در اوان جوانی و در زمانی که استارت فوتبال ناب خود را زده است به سیرابی متهم است ؛ لیکن نام میداوودی در لیستی نبود که به حق نامش از بسیاری از اعضای آن لیست منتخب قطبی برازنده تر بود.

سرمربی که نه در باطن عمل بلکه در ظاهر و کلامش همیشه از وطن دوستی و وطن پرستی دم میزند ، بار دیگر ثابت کرد عقاید شخصی خود را بر تمامی منافع ملی رجحان می بخشد ؛ قطبی میداوودی را به قهقرا فرستاد به انتظار روزی که خود بر اریکه فوتبال ایران نشیند ، غافل از ان که فوتبال ناپاک این سرزمین همانگونه که با دايی ها رفتار نمود با وی نیز رفتار کند.

شاید در جایگاهی بتوان خیانت قطبی در حق میداوودی و عدم دعوت وی به تیم ملی را با گم شدن پاسپورت مجاهد خذیراوی در 18 سالگی توسط مسئولان بی کفایت فدراسیون و نرسیدن وی به اردوی تیم ملی در اسلوواکی مورد قیاس قرر داد ، عملی که زندگی خذیراوی را به حاشیه کشاند و بعد هم با مسائلی کم اهمیت وی را برای همیشه از صحنه فوتبال حذف نمود.

و اما اکنون که عدد ستارگان نوظهور فوتبالمان از انگشتان دست تجاوز نمی کند و مانند عرصه سیاست به مرز قحط الرجالی رسیده است ، شایسته نیست که با جوانی اینگونه رفتار شود و سیاست حذف با ادله شخصی جای اندیشه وطن پرستی و خود بزرگ بینی را بگیرد.