گل – در دهه‌های گذشته، بازیکنانی بوده‌اند که پس از چند سال بازگشتی موفقیت‌آمیز به تیم سابقشان داشته‌اند. ده بازیکنی که موفق‌ترین بازگشت‌ها را داشته‌اند را در این مقاله بررسی خواهیم کرد.

خوان سباستین ورون – استودیانتس

پسر خوان رومن ورون، بازیکن افسانه‌ای استودیانتس، پا جای پای پدرش گذاشت، و پس از بازگشت از اروپا در سال 2006 با اتکا به توانایی‌های خودش بازیکن محبوب هواداران استودیانتس شد. ورون در سال 1993 و پیش از پیوستن به بوکاجونیورز و سپس عزیمت به فوتبال اروپا، بازیهای درخشانی را در استودیانتس به نمایش گذاشت؛ او در فوتبال اروپا همراه تیم‌های سمپدوریا، پارما، لاتزیو، منچستریونایتد، چلسی و اینتر به موفقیت‌هایی دست یافت.

سباستین ورون از زمان بازگشت به کشورش دو بار به عنوان بهترین بازیکن سال آمریکای جنوبی انتخاب شد و همراه استودیانتس برای اولین بار در 23 سال گذشته به مقام قهرمانی آرژانتین و اولین قهرمانی جام لیبرتادورس از سال 1971 دست یافت؛ پدرش نیز در تیم استودیانتس بازیکن شاخصی بود و همراه این تیم در اواخر دهه 60 و اوایل دهه 70 سه بار متوالی به مقام قهرمانی فوتبال آرژانتین دست یافته بود.

علاوه بر این، لابروجیتا (لقب سباستین ورون) در تأمین منابع مالی جهت تدارک تسهیلات مدرن باشگاه بسیار کمک کرد و نشان داد دوست دارد در آینده در مقام مدیر باشگاه فعالیت کند.

هاکان شوکور – گالاتاسرای

او یکی از بزرگ‌ترین بازیکنان فوتبال ترکیه است که همراه با گالاتاسرای در زادگاه خود به موفقیت‌های زیادی دست یافت، و عملکرد بسیار برجسته او در تیم ترکیه‌ای به هیچ عنوان شباهتی به بازی او در دوران حضور در اینتر و فوتبال انگلیس ندارد. این بازیکن به جز دوران کوتاه و ناموفقی که در سال 1995 در تورینو پشت سرگذاشت، از سال 1992 تا 2000 را برای گالاتاسرای بازی کرد.

هاکان شوکور در این سالها و پیش از رفتن به اینتر، همراه با گالاتاسرای به شش عنوان قهرمانی لیگ و چهار مقام قهرمانی جام حذفی ترکیه و قهرمانی جام یوفا دست یافت. هاکان نتوانست آمار خیره کننده گلزنی خود در علی سامین را در تیمهای اینتر، پارما و بلکبرن تکرار کند، و سرانجام در سال 2003 به استانبول بازگشت.

این بازیکن کهنه‌کار تا اندازه‌ای توانست آمادگی قبلی خود را به دست آورد و به گالاتاسرای کمک کرد تا دو عنوان قهرمانی لیگ و یک عنوان قهرمانی دیگر در جام حذفی را به دست آورد. رکورد گل‌زنی برای تیم ملی ترکیه هنوز هم در اختیار هاکان قرار دارد.

اشتفان افنبرگ – بروسیا مونشن گلادباخ، بایرن مونیخ

اشتفان افنبرگ، چهره جنجالی و بی‌پروای فوتبال آلمان، به دلیل دو بار بازگشت موفق به دو باشگاه در دوران فوتبال حرفه‌ای، نام خود را در این فهرست ثبت کرده است. او فوتبال خود را با تیم بروسیا مونشن گلادباخ آغاز کرد و در سال 1994 و پس از اولین حضور در بایرن مونیخ و مدت زمانی کوتاه در فیورنتینا، بار دیگر به مونشن گلادباخ بازگشت.

افنبرگ می‌گوید: “بورسیا مونشن گلادباخ در قلب من جای دارد، اما حضورم در بایرن به خاطر کسب موفقیت است.” اولین حضور او در بایرن چندان جالب توجه نبود اما در دوران بعدی حضور در بایرن مجموعه‌ای از افتخارات را کسب کرد. کاپیتان مسلط بایرن مونیخ در این تیم به عناوین قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا، سه بار قهرمانی در بوندس‌لیگا و همچنین قهرمانی در جام حذفی آلمان دست یافت و این عناوین را در ویترین افتخارات خود و در کنار عناوین به دست آمده همراه با گلادباخ قرار داد. بسیاری از او به عنوان بهترین بازیکن تاریخ باشگاه بایرن مونیخ یاد می‌کنند.

اما او در عرصه ملی دوران بسیار سختی داشت؛ افنبرگ به دلیل حرکات گستاخانه نسبت به هواداران آلمانی از ترکیب تیم ملی در جام جهانی 1994 کنار گذاشته شد و پس از آن هرگز برای پوشیدن پیراهن تیم ملی رقابت نکرد.

جرارد پیکه – بارسلونا

از بازیکن ذخیره منچستر تا فاتح جام جهانی و قهرمان اروپا در سطح ملی و باشگاهی؛ این مسیری است که جرارد پیکه طی کرده است. حرف بسیار درستی است که بگوئیم جرارد پیکه با ترک اولدترافورد و پیوستن به بارسلونا در سال 2008، تصمیمی صحیح گرفت.

پیکه از زمان ورودش به منچستر یونایتد در سال 2004 تا ترک این تیم پس از چهار فصل، هرگز نتوانست توانایی‌های خود را به سر آلکس فرگوسن اثبات کند و تنها چند بازی انگشت‌شمار را برای شیاطین سرخ انجام داد.

او از زمان بازگشت به بارسلونا به بازیکن بسیار قدری در این تیم بدل شد و در کسب موفقیت‌های بی‌سابقه به این تیم ایالات کاتالان کمک کرد. شش مقام قهرمانی در اولین سال حضورش در بارسلونا، با دومین مقام قهرمانی در سال گذشته همراه بود. پدر بزرگ پیکه، که متولد کاتالان بوده، زمانی به عنوان معاون باشگاه بارسلونا فعالیت می‌کرد.

فرانک رایکارد – آژاکس

سرمربی فعلی گالاتاسرای در سال 1987 به دنبال اختلاف با یوهان کرویف، به طور غیرمنتظره‌ای از آژاکس جدا شد. این مدافع که بعدا تبدیل به هافبک شد در این دوران سه مقام قهرمانی لیگ برتر هلند، سه قهرمانی در جام حذفی هلند و یک قهرمانی در جام در جام اروپا را کسب کرد.

او در طول دوران حضورش در میلان ایتالیا در کنار هموطنان خود رود گولیت و دیگر ستاره آژاکس یعنی مارکو فان‌باستن بازی کرد. دو مقام قهرمانی در اروپا و دو بار فتح اسکودتو تنها بخشی از قهرمانی‌های باشکوه میلان با رهبری آریگو ساکی بود؛ با قهرمانی در لیگ قهرمانی اروپا، نام این سه تفنگدار هلندی برای همیشه با میلان عجین شد.

سپس رایکارد به آژاکس پیوست تا با تجربه خود به تیم جوان لوئیس فان‌خال کمک کند؛ این تیم در ادامه و پس از آنکه رایکارد از دو هموطن خود یعنی گولیت و فان باستن جدا شد، بار دیگر به مقام قهرمانی لیگ برتر هلند دست یافت. آخرین بازی رایکارد برای آژاکس فینال لیگ قهرمانان اروپا در برابر میلان بود که با پیروزی آژاکس همراه بود. و این پایان خوشی بود بر دوران حرفه‌ای درخشان فرانک رایکارد.

مارتین کیون – آرسنال

در ابتدای دهه گذشته شنیدن خبر خداحافظی مارتین کیون از فوتبال برای آرسن ونگر و مردانش مانند تیری بر قلب آنها بود. دوران حرفه‌ای او در تیم‌های استون ویلا، اورتون، و دو بار حضور در آرسنال سپری شد. مارتین کیون در سال 1986 به عنوان بازیکن مازاد در هایبوری اعلام شد و پس از آن در سال 1993 بار دیگر به آرسنال بازگشت و به این تیم کمک کرد تا به مجموعه‌ای از افتخارات شامل سه عنوان قهرمانی در لیگ برتر و سه قهرمانی در جام حذفی دست یابد.

مارتین کئون به همراه تونی آدامز یکی از بهترین زوج‌های خط دفاعی در لیگ برتر را تشکیل داده و پس از بازنشسته شدن تونی آدامز، با داشتن تجربه لازم جهت هدایت اعضای جوان‌تر تیم آرسنال در خط دفاعی به آرسن ونگر کمک می‌کرد.

مارتین پالرمو – بوکاجونیورز

مارتین پالرمو ملقب به ̏ال‌تیتان̋ دوران فوتبال خود را با تیم استودیانتس آغاز کرد اما بین سالهای 1997 تا 2000 در تیم لابومبونرا به اوج شهرت رسید؛ در همین زمان بود که نام او در لیست بازیکنان مورد علاقه بسیاری از تیم‌های اروپایی قرار داشت.

مصدومیت رباط زانو باعث تأخیر در پیوستن او به فوتبال اروپا شد اما سرانجام به اروپا آمد، اما دوران حضورش در اسپانیا همانند خوان رومن ریکلمه دیگر ستاره بوکاجونیورز، کوتاه و با ناکامی همراه بود. پالرمو بسیار تلاش کرد تا نشان دهد رقم بسیار هنگفت قرارداد او منصفانه و به حق بوده است، اما به بتیس و سرانجام به تیم آلاوس منتقل شد.

از زمان بازگشت به بوینس آیرس در سال 2004، زندگی ورزشی پالرمو جان تازه‌ای به خود گرفته است. او در این مدت علاوه بر افتخارات دیگر، سه بار عنوان قهرمانی لیگ آرژانتین و جام لیبرتادورس دست یافت.

علاوه بر این، پالرمو به عنوان دومین گلزن برتر بوکاجونیورز در تمامی ادوار دست یافته و در فهرست بازیکنان انتخابی مارادونا برای جام جهانی هم حضور داشت. او در جام جهانی یک گل برابر یونان به ثمر رساند و رکورد مارادونا به عنوان مسن‌ترین گلزن آلبی سلسته را شکست.

روی کاستا – بنفیکا

روی کاستا پس از در سال 2008 در سن 36 سالگی کفشهایش را آویخت و در حال حاضر به عنوان مدیر فوتبال باشگاه بنفیکا فعالیت می‌کند. وی پس از آنکه در رقابتهای جهانی جوانان در سال 1991 خود را به عنوان بازیکنی از نسل طلایی فوتبال پرتغال مطرح ساخت، دوران ورزشی خود را با تیم مورد علاقه‌اش یعنی بنفیکا آغاز کرد.

روی کاستا پس از کسب عنوان قهرمانی لیگ پرتغال به فیورنتینا فروخته شد و در این تیم نیز دو بار عنوان قهرمانی جام حذفی ایتالیا را به دست آورد. او با گابریل باتیستوتا همکاری ویرانگری تشکیل داده بود. کاستا با پیوستن به میلان عناوین بیشتری از جمله قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا، قهرمانی در سری‌آ و جام حذفی ایتالیا را تصاحب کرد و در سال 2006 به کشورش بازگشت.

روی کاستا در تیم محبوبش بنفیکا از دریافت دستمزد 4.6 میلیون یوروئی خود چشم‌پوشی کرد. روی کاستا در آن زمان از نفوذ قابل توجه خود برای امضای قرارداد با بازیکنانی نظیر خاویر ساویولا، پابلو آیمار و آنخل دی‌ماریا استفاده کرد.

زیکو – فلامینگو

پله سفید پس از مربیگری در آسیا و اروپا، به عنوان مشاور باشگاه به تیم فلامنگو بازگشته و از باشگاهی که در دو دوره متفاوت برای او مظهر برتری و افتخار بوده، هیچ حقوقی را دریافت نمی‌کند. زیکو در دهه 70 در دوران بهترین تیم تاریخ فلامنگو حضور داشت، تیمی که پنج بار عنوان قهرمانی باشگاههای برزیل، یک بار قهرمانی لیبرتادورس و یک جام بین قاره‌ای را تصاحب کرد.

دومین دوره حضور زیکو در فلامینگو، پس از دو سال وقفه و حضور در اودینزه ایتالیا، با کسب یک مقام قهرمانی برزیل و یک عنوان قرمانی با تیم ملی همراه بود اما زیکو دیگر نتوانست در حد و اندازه‌های خودش ظاهر شود. این هافبک تهاجمی عضو تیم ملی برزیل در بازیهای جام جهانی 1982 بود، که بسیاری آن را بهترین تیم ملی می‌دانند که هرگز جامی را تصاحب نکرد.

هنریک لارسن – هلسینگبورگ

بازیکن افسانه‌ای سوئد در سال 1993 پس از ترک هلسینگبورگ، که در 56 مسابقه 50 گل برای این تیم به ثمر رسانده بود، به فاینورد پیوست؛ لارسن پس از هفت سال حضور در سلتیک، نام خود را به عنوان بازیکنی فراموش نشدنی در تاریخ سلتیک جاودانه ساخت. او دو فصل را زیر نظر رایکارد در بارسلونا بازی کرد، و در بازی فینال لیگ قهرمانان اروپا برابر آرسنال نقش انکارناپذیری را ایفا کرد.

لارسون در سال 2006 به هلسینگبورگ سوئد بازگشت و به تیم شهر زادگاهش کمک کرد تا قهرمانی جام حذفی سوئد را تصاحب کند. حضور کوتاه مدت او در تیم منچستر یونایتد در سال 2007 به تماشاگران فرصت داد تا یکی از آخرین بازیهای این فوروارد سوئدی را تماشا کنند. پس از آن لارسون از فوتبال کناره‌گیری کرد و در حال حاضر در سمت مربی لاندس کرونا کار می‌کند.