پدر و مادر پنج قلوها، ديگر خسته شده اند

ایرنا - حالا يك سال و چهارماه و دوازده روز از تولد وروجك هاي دماوندي مي گذرد؛ شيطان و بازيگوش؛ آنقدر كه روزي چند نوبت مادرشان را به گريه مي اندازند.
   
روز چهارشنبه اين هفته تصميم گرفتيم سري به پنج قلوها ، يعني فاطمه ، زهرا، عليرضا ، حسن و حسين بزنيم ، فرزندان راحله خانم علمي (24 ساله) و آقا مجيد درتومي (28 ساله). آنها حالا پس از حدود 18 ماه از تولد بچه ها واقعا خسته شده اند. به يادشان مي آيد كه در روزهاي اول همه دوره شان كرده بودند؛ خبرنگاران رسانه ها و مسوولان محلي، حتي'مهرداد بذرپاش' رييس وقت سازمان ملي جوانان.

وعده ها داده بودند و البته در هفته ها و ماههاي اول تا حدودي هم وضع بد نبود؛ از جمله يك آپارتمان در مجتمعي سازماني كه بهتر از خانه استيجاري با غرولند صاحبخانه تلقي مي شد.

آنها حالا واقعا خسته به نظر مي رسند؛ هنگام گفت وگو نمي دانند از كدام مشكل بگويند؛ از پوشك و شيرخشك بچه ها يا هزينه هاي بيمارستاني و پوشاك؛ بويژه مادر كه روزانه بارها با لباس هاي كثيف بچه ها سروكار پيدا مي كند.

حالا حمايت ها به حداقل رسيده بطوري كه فقط كميته امداد ماهانه 150 هزار تومان كمك مي كند و ديگران راحله و مجيد را به حال خود و گرفتاري هايشان رها كرده اند.

براي ديدار با اين خانواده - حالا پر جمعيت -، از كنار اداره بهزيستي شهرستان دماوند در انتهاي شرقي بلوار بعثت رد مي شويم و به مجتمع مسكوني سازماني شهرستان دماوند مي رسيم. خانه پنج قلوها انتهاي مجتمع در طبقه اول واقع است.

بچه ها خبرنگار و عكاس ايرنا را ديدند ابتدا كمي متعجب شده و ساكت نشستند و به تازه واردها خيره شدند، اما اين آرامش شايد آرامش قبل از طوفان بود و لحظاتي بعد بازي هاي كودكانه شان را چنان پي گرفتند كه براي لحظه اي فكر كرديم در يك مهد كودك نشسته ايم.

آثار و نشانه هاي شيطنت و بازي گوشي پنج قلوها را مي توان بر در و ديوار خانه ديد. پريزهاي برق، آنتن و كنترل تلويزيون ، از دست اين بروجك ها در امان نمانده اند. به گفته مادر آنها براي بازي هاي كودكانه فضا و وسايل بازي كم مي آورند بنابراين به هرچه دست يابند، آسيب مي زنند.

آپارتماني كه خانواده پنج قلوها در آن سكونت دارند، از سوي فرمانداري وقت شهرستان دماوند در بازديد 'مهرداد بذرپاش' رييس وقت سازمان ملي جوانان در سال 88 در اختيار خانواده پنج قلوها قرار گرفت تا نگراني و دغدغه اجاره نشيني نداشته باشند. آنها تا پيش از تولد بچه ها در اتاق سرايداري كوچكي زندگي مي كردند.

عليرضا، زهرا، حسن ، حسين و فاطمه، پنج قلوهاي دماوندي بيست و چهارم آذر ماه 88 در بيمارستان مهديه تهران چشم به جهان گشوده اند و مزين به نام پنج تن آل عبا شده اند.

خانواده پنج قلوها ضمن تشكر از مردم خير و برخي از مسوولان كه در گذشته به آنان توجه داشتند، اكنون از فراموشي و بدقولي هاي برخي از آنان گلايه مي كنند و در عين حال خواستار توجه جدي و حمايت هاي لازم در زمينه هاي مالي و ساير كمك ها هستند.

مجيد درتومي، دردلش را اينگونه بازگو كرد كه 'پنج قلوها هفت ماهه به دنيا آمدند و چند روزي را در دستگاه 'انكوباتور' زندگي كردند. آنها اكنون بزرگتر و شيطان تر شده اند و كار رسيدگي به آنان سخت تر شده و مراقبت و توجه بيشتري لازم دارند.

مجيد كارگر شهرداري دماوند است و در ابتداي تولد بچه ها ، شهرداري براي وي ساعت كاري چهارساعته در روز را برنامه ريزي كرده بود. او مي گويد: شهرداري پس از مدت كوتاهي تسهيلات ساعت كاري ام را حذف كرد و خواستار حضور تمام وقت من در محل كار شد.

از خانم علمي مي پرسيم؛ با بچه ها چه مي كنيد؟ ساده و بي آلايش جواب مي دهد و مي گويد: خيلي وقت ها از خستگي و درماندگي از رسيدگي به بچه ها مي نشينم و زار و زار گريه مي كنم.

بچه ها حتي نيمه هاي شب هم دست از سر مادر بر نمي دارند و خواب را بر راحله حرام مي كنند. اين يكي مي خوابد آن يكي براي شير بيدار مي شود و ديگري خود را خراب كرده است و بدتر از همه اينكه خدا نكند يكي از آنها سرما بخورد، آن وقت ديگر نه شب دارد و نه روز.

راحله كه بدش نمي آيد با حرف زدن و صحبت از گرفتاري هايش خود را تخليه كند، مي گويد كه حالا مدتهاست نشاط و شادابي جواني اش را از دست داده و بچه ها او را خسته كرده اند.

مادر پنج قلوها، ديگر توان مديريت خانه پربچه اش را ندارد و از مسوولان تقاضاي كمك فوري دارد و مي گويد ديگر تحمل اين فشارها را ندارم. نگرانم مبادا بيمار شوم و بچه هايم را نتوانم مراقبت كنم.

وي به وعده هاي مسوولان اشاره مي كند كه قرار بود برايش پرستار بگيرند، حقوق شوهرش را افزايش دهند و مقدمات رسمي شدن او را در شهرداري فراهم كنند و مي گويد: تاكنون هيچ يك از قولهاي مسوولان عملي نشده است و بيش از هر چيزي براي من واجب تر پرستار است تا از رنج زياد، فشار و سختي كارم بكاهد. هر روز بايد چندين بار لباس بشويم و اين كار هم وقت مرا مي گيرد و هم توانم را كاهش مي دهد.

خستگي و نگراني و دلواپسي را مي توان براحتي در چهره راحله ديد. پزشكان هم هشدار داده اند كه نشانه ها و علائم مشكلات روحي در وي وجود دارد.

خودش هم ناراحتي هاي روحي اش را پنهان نمي كند ولي خب چه بايد كرد. او بارها در ملاقاتي كه با وي داشتيم به صراحت گفت كه بريده و خسته شده است و خيلي اوقات از فرط خستگي و درماندگي گريه اش مي گيرد.

مشكلات مالي هم دغدغه كمي براي راحله نيست و بر كلافگي هايش مي افزايد.
او مي گويد هزينه هاي بچه ها كمرمان را شكسته است؛ هزينه روزانه شير خشك و شير پاستوريزه بچه ها حدود 15 هزار تومان است. براي خريد لباس بچه ها بايد هر مرحله حداقل بالاي صدهزار تومان بپردازيم و هر ماه نيز حدود 150 هزار تومان فقط هزينه پوشك مي پردازيم.

مادر پنج قلوها اضافه كرد: هزينه نگهداري يك بچه با پنج بچه همسن بسيار متفاوت است و با اين حقوق اندك شوهرم، قطع كمك هاي مردم و بدقولي هاي برخي مسوولان، واقعا زندگي بر ما سخت شده است.

والدين پنج قلوها مي گويند رسيدگي مسوولان در هفته ها و ماههاي اول بد نبود اما به همان سال 88 ختم شد و غير از كميته امداد ديگر كمكي به آنان نمي شود.

به عنوان مثال مي گويند اداره بهزيستي تا يك سالگي بچه ها ، شيرخشك آنان را تامين مي كرده ، اما از يكسالگي به بعد اين كمك را قطع كرده و مسولان اين نهاد مي گويند كه براي ادامه تامين شير خشك نياز به دستور مجدد رييس جمهوري است.

آنها در عين حال كمك هاي نهاد رياست جمهوري و شخص دكتر احمدي نژاد را فراموش نكرده اند ، بطوري كه راحله گفت: مبلغ پنج ميليون تومان كمك بلاعوض به دستور رييس جمهوري و سه ميليون تومان سازمان ملي جوانان در ابتداي سال 89 به ما پرداخت شد و دفتر نهاد نيز دستور واگذاري منزلي كه اكنون در آن ساكن هستيم را صادر كرد، ولي با وجود گذشت بيش از يكسال از اين موضوع، هيچ خبري از واگذاري منزل نشده است و اين بر نگراني ما مي افزايد، زيرا هيچكس حاضر به اجاره دادن خانه به ما نيست.

به دنبال اين گفت وگو با سرپرست شهرداري دماوند تماس گرفتيم و مسايل اين خانواده را با آنان در ميان گذاشتيم كه وي قول داد: شهرداري به موجب وظيفه حرفه اي، اسلامي و اخلاقي، بررسي هاي لازم را براي رفع مشكلات اين خانواده انجام خواهد داد.

'محمد قنبريان' اطمينان داد كه در كوتاهترين زمان ممكن لايحه اي تنظيم و در اختيار شوراي اسلامي شهرستان دماوند قرار خواهد گرفت تا در خصوص بكارگيري نيرويي تحت عنوان پرستار براي مساعدت با اين خانواده مشغول بكار شود.

وي يك وعده ديگر هم داد و آن اينكه در نخستين فرصت با حضور در منزل پنج قلوها و بررسي مشكلات آنان ، كمك هاي نقدي و غيرنقدي تداوم داري را براي آنان فراهم نمايد.

قنبريان افزود: تاكنون حمايت هاي شهرداري بطور غير مستقيم ادامه داشته است، ولي تلاش مي كنيم اين حمايت ها افزايش يابد.

اكنون كه لطف خداوند با هديه آسماني شامل حال اين خانواده شده، بر همگان است تا با توجه و حمايت از آنان در اين امر خير سهمي داشته باشند.

خانم علمي از تمام مردم شريف و خيري كه تاكنون از آنان حمايت كرده اند قدرداني و درخواست كرد در صورتي كه هريك از شهروندان خواستار كمك به آنان هستند، كمك هاي نقدي خود را به شماره كارت 6273531060057623 بانك تجارت ' به نام راحله علمي' واريز نمايند.

اكنون اين خانواده نيازمند حمايت مسوولان و شهروندان هستند تا با اين حمايت ها شرايط سخت و دشوارشان اندكي تخفيف يابد.