از مسیحی شدن بچه مسلمان ها تعجب نکنید!

یكی از آثار بالا گرفتن منازعات سیاسی در چند سال اخیر، دور شدن مراكز علمی و مذهبی ما از كارهای علمی و تبلیغی ارزشمند در حوزه دفاع از دین و مواجهه با تبلیغات مسیحیت و بهائیت و در نتیجه میدان داری آنهاست.

این در حالی است كه فشار تبلیغات مسیحی ـ بهایی طی سالهای اخیر به دلیل ضعف كارهای فرهنگی ـ تبلیغی، نپرداختن به بررسی و نقد این قبیل ادیان و آیین های خود ساخته، درآمیختن بیش از حد دین و سیاست، و بیش از همه دلخوری ها و عصبانیت ها از برخی اقدامات غلط كه هرچند نابجا به پای دین نوشته می شود، بیشتر و بیشتر شده و می رود تا لطمات جبران ناپذیری را در میان نسل جدید فراهم آورد.

مهم آن است كه امروزه دیگر مقابله با نظام صرفا جنبه سیاسی ندارد و مسائل مطرح شده، مشكلات فكری، توسعه شبهات و ریشه گرفتن جریانهای انحرافی، به بنیادهای فكری ـ دینی جامعه لطمه وارد كرده و موجب پدید آمدن خلاء دینی و مذهبی و به عبارتی رواج بی دینی در برخی از جوانان شده است.

روزگاری در قم، موسسه در راه حق، یك تنه برابر تبلیغات مسیحیت می ایستاد و تأثیر شگرفی هم در آن دوره داشت، اما امروزه در قم مركز خاص و موثری كه در این باره با رویكرد تبلیغی ـ علمی كار كند وجود ندارد. طبعا نباید انتظاری از دانشگاه ادیان داشت كه كارش علمی است و آنچه منتشر می كند، پژوهشی. البته هرچند وجود مراكز علمی ـ تبلیغی مهم است، مهمتر میزان تاثیر آنهاست.

انجمن حجتیه كه روزگاری كار جلوگیری از تبلیغات بهائیان را بر عهده داشت، به دلایلی از جمله مخالفت برخی سران آنها با روند انقلاب و نوع تفكراتشان، كاملا از صحنه كنار گذاشته شد و گاه هم كه شنیده می شود در حال حاضر هم برخی فعالیتها را دارند، دیگر كاركرد ضدبهاییت ندارد. در اینجا به دنبال ارزشگذاری درباره این گروه نیستیم، به ویژه كه اسناد و پژوهشهای زیادی در این زمینه منتشر شده، اما به هرحال در عوض آنها تشكیلات یا موسسه ای كه بتواند جای آن را برای مبارزه فكری منظم با بهائیت بگیرد ایجاد نشد.

در همین شرایط میلیاردها تومان بودجه صرف موسسات مربوط به مهدویت شد كه عوض مواجهه با خطر بهائیت، غالبا به ترویج اندیشه هایی پرداختند كه امروز سر از جریان انحرافی درآورده و نه تنها خطر بهائیت را دفع نكرده كه به قول برخی از صاحب نظران خود زمینه ظهور بابیت جدیدی را هم فراهم آورده است.

گو این كه نهادهای امنیتی بخش های مذهبی دارد و در این زمینه اقداماتی انجام می دهد، اما همه می دانیم كه این امور تنها با كار اطلاعاتی به سرانجام نمی رسد و در برخی از موارد، اگر صرفا اطلاعاتی و به دور از نقادی های علمی و فكری باشد، بسا نتیجه معكوس هم بدهد. مهم آن است كه به لحاظ فكری در این زمینه اقداماتی صورت گیرد.

این در حالی است كه بودجه های فرهنگی زیادی وجود دارد كه می تواند در این حوزه های فكری هزینه شود، اما متاسفانه شاهد اقدام فعال و هماهنگ در این زمینه ها نیستیم كه هیچ، گفته می شود در این دولت فخیمه برخی از این بودجه ها سرنوشت سیاسی پیدا كرده و در حوزه های دیگری برای جذب آدم هایی از نوع دیگر هزینه شد. (بر اساس اظهار نظر برخی از مجلسی ها و ..).

در چنین شرایطی، شنیدن این كه مثلا بچه فلان روحانی ممكن است مسیحی شده باشد، یا این كه فلان جوان ایرانی كه برای تحصیل به فرنگ رفته بهایی شود، نباید ما را شگفت زده كند.

یكی از مراكزی كه بعد از انقلاب از همان موسسه در راه حق برآمد، موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی بود كه سالهاست با بودجه های كلان و ساختمان های فراوان مشغول كار است، اما طی یك دهه اخیر چنان درگیر سیاست شده كه نه تنها از انجام وظایف اصلی خود غافل مانده، و به عكس به رشد جریان انحرافی كمك كرده، كه تأثیر مثبت درخوری در تقویت بنیاد های مذهبی جوانان نداشته و به ویژه در مواجهه با بهائیت و مسیحیت كاری انجام نداده است.

نگاهی به موسسات دینی قم نشان می دهد كارها یا در قالب كارهای بنیادی و تصحیح متون و پژوهش های بنیادی است كه به رغم سودمندی، تأثیر آنی روی نسل جدید ندارد، یا اگر هم در زمینه های تبلیغی كار می كنند، صرفا در چهارچوب مسائل سنتی و به دور از توجه به حوزه های نوینی است كه دشمن هدف گرفته است.

به نظر می رسد نهادهای فرهنگی و تبلیغی كشور نیاز به یك برنامه ریزی منسجم برای مواجهه با جریان های مذكور به ویژه مقابله با فشار تبلیغی مسیحیت و بهائیت دارند.

طبیعی است بخش مهمی از این مسائل سربرآورده از روش های سیاسی غلط در اداره جامعه است كه به دلیل آن كه رنگ و لعاب دینی دارد، واكنشی را برابر دین رسمی ایجاد كرده و زمینه را برای منحرفین به ویژه آنان كه از نظام لطمه جدی خورده اند، فراهم می كند.

در این زمینه باید به فكر اصلاح رفتارهای سیاسی و بهبود آنها و حذف عناصر انحرافی بود كه بانی و باعث این شرایط هستند. یك حركت سیاسی درست در این شرایط كه عمدتا باید در جهت حذف عناصری باشد كه مسبب پدید آمدن این وضعیت فرهنگی هستند، می تواند جان تازه ای به اوضاع فكری و فرهنگی و سیاسی و اخلاقی جامعه بدهد و راه را برای تحول مثبت هموار سازد.