او تاکید می‌کند، بیشتر کسانی که به عنوان پرستار یا نظافتچی به خانه‌های مردم می‌روند، انسان‌های شریفی هستند که به‌رغم مشکلات مالی نخواسته‌اند مرتکب اعمالی همچون تکدی‌گری و کلاهبرداری شوند و سراغ شغلی شرافتمندانه اما دشوار رفته‌اند به گونه‌ای که حتی گاه از سوی شرکت‌های کارفرما مورد سوء‌استفاده قرار می‌گیرند.

جام جم: یک روز پرستار خانه، همسر صیغه‌ای مرد خانه از آب درمی‌آید، روز دیگر نظافتچی چکی چند میلیونی را به سرقت می‌برد، چند روز بعد خبر می‌رسد که پرستاری، سالمندی را بیهوش کرده و اموالش را دزدیده است، اما این یکی قابل مقایسه با آن که فرزند خانواده را ربوده است، نیست و.... به جز آگهی‌های شرکت‌های خدماتی که وعده اعزام نظافتچی یا پرستار کودک و سالمند را می‌دهند، احتمالا گاهی در صفحات حوادث هم چشمتان می‌خورد به اخبار پرستارنماها یا نظافتچی‌نما‌هایی که با سوء‌استفاده از نبود ناظری دقیق بر عملکردشان و بی‌توجهی به اعتماد کارفرماهایشان مرتکب جرم شده‌اند.

مثل هر صنف دیگری که ممکن است کسانی با هدف ارتکاب بزه وارد آن شوند و در پناه نام آن، به جان و مال مردم تجاوز کنند، گاهی نیز ممکن است نیروهای کاری که به‌عنوان نظافتچی یا پرستار سالمند یا کودک به خانه‌های مردم می‌روند، بزهکارانی باشند که در پوششی کذایی و با هویتی جعلی وارد زندگی شما شده باشند و در انتظار بزنگاهی مناسب کمین کرده باشند.

نکته جالب اینجاست که مدارک لازم برای ارائه به این شرکت‌ها با هم کاملا فرق دارد، به طوری که گروهی از این شرکت‌ها صرفا شناسنامه، گروهی ضامن معتبر همراه شناسنامه و سفته و گروهی فقط کارت ملی می‌خواهند، علاوه بر این، گروهی از این شرکت‌ها رضایتنامه همسر را نیز در صورت متاهل بودن طلب می‌کنند و گروهی دیگر معتقدند نیازی به آن نیست، اما هیچ یک از این شرکت‌ها تقاضای ارائه گواهی عدم سوء‌پیشینه نمی کنند

بزهکار؟ شاید

سرهنگ رضا غنی‌لو، رئیس مرکز اطلاع‌رسانی و ارتباطات ناجا درباره این‌که چقدر احتمال دارد غریبه‌ای که از سوی شرکتی خدماتی وارد حریم خصوصی ما می‌شود بزهکار باشد، می‌گوید: همان‌طور که امکان دارد مدرک لیسانس کسی که ادعای تحصیلکرده بودن دارد جعلی باشد، همان‌طور که‌فردی با پروانه جعلی ادعای پزشکی کند، گاهی هم احتمال دارد بزهکاری خودش را به عنوان پرستار یا نظافتچی معرفی کند، اما چنین حوادثی از فراوانی کمی در سطح جامعه برخوردارند.

او تاکید می‌کند، بیشتر کسانی که به عنوان پرستار یا نظافتچی به خانه‌های مردم می‌روند، انسان‌های شریفی هستند که به‌رغم مشکلات مالی نخواسته‌اند مرتکب اعمالی همچون تکدی‌گری و کلاهبرداری شوند و سراغ شغلی شرافتمندانه اما دشوار رفته‌اند به گونه‌ای که حتی گاه از سوی شرکت‌های کارفرما مورد سوء‌استفاده قرار می‌گیرند.

ناظری وجود ندارد

گروهی از شرکت‌های خدماتی که مسوولیت اعزام پرستار سالمند و کودک را به عهده دارند، برای دریافت مجوز ناچارند از بهزیستی تاییدیه داشته باشند و آنها که نظافتچی به خانه‌ها می‌فرستند فقط کافی است شرکت‌شان را به ثبت برسانند تا فعالیت‌شان قانونی شود، اما شواهد نشان می‌دهد نه بهزیستی واقعا می‌تواند بر عملکرد این شرکت‌ها نظارتی داشته باشد و نه سازمان ثبت شرکت‌ها صلاحیت‌های آنها را به شکل کاملی می‌سنجد. در همین زمینه «جام‌جم» تلاش کرد با مسوولان بهزیستی گفت‌وگویی داشته باشد اما تماس‌های ما به جایی نرسید و به همین دلیل ناچاریم در سکوت متولیان نظارت بر این نوع شرکت‌ها به هشدارهای پلیسی بسنده کنیم.

هشدارها را جدی بگیرید

بهروز مهاجری، قاضی دادسرا و حقوقدان با انتقاد از خلأ‌های نظارتی در گزینش نیروهای خدماتی همچون نظافتچی‌ها و پرستارها توضیح می‌دهد: گاهی افراد سابقه‌دار با مدارک شناسایی غیرمعتبر و جعلی یا بدون مدرک شناسایی، ‌با نفوذ در این شرکت‌ها به خانه‌های مردم راه پیدا می‌کنند و مرتکب بزه می‌شوند و با توجه به این‌که این افراد معمولا از طرف شرکتی معرفی شده‌اند، مردم به آنها کاملا اعتماد پیدا می‌کنند.

او می‌افزاید: سازمان ثبت شرکت‌ها باید درخصوص ثبت هر شرکتی و بخصوص شرکت‌های خدماتی، استعلام‌های جامع و کامل‌تری انجام دهد، برای مثال از اماکن ناجا و سایر مراجع استعلام کند و اماکن ناجا نیز باید هنگام صدور مجوز و اعلام موافقت خودشان تحقیقات کامل‌تری داشته باشند.

به گفته مهاجری، استفاده از آگهی‌های رسانه‌ای برای انجام اموری مانند ارائه خدمات و ...، امری ناگزیر است، ولی مدیران رسانه ها نیز می‌بایست تدابیر و اقداماتی را به کار ببرند تا امکان وقوع بزه کاهش یابد. او در این زمینه مثال می‌زند: مطبوعات می‌توانند پیش از چاپ آگهی‌های تبلیغاتی از داشتن اساسنامه و اسناد و مدارک شرکت‌ها مطمئن شوند.