افق های پیش رو در مواجه با جریان انحرافی

سید مرتضی فاطمی در هفته نامه پنجره نوشت: موسیقی و فقه، تضاد‎‎های ازدواج موقت، انقلاب‎‎‎های منطقه با نگاه نو، عدالت، قوه قضاییه، انتخابات و موضوعاتی از این قبیل، سوژه‎‎‎های آینده ضمیمه رایگان روزنامه ایران، تحت عنوان ویژه‎نامه‌هايي چون خاتون است.

احتمالا داستان انتشار و حواشی‎‎‎های این نشریه 260 صفحه‎ای را کم و بیش می‎دانید؛ ویژه‎نامه‎ای که طرح آن توسط تیم مطالعاتی به مدیر مسئول سابق روزنامه ایران ارائه شد و با مخالفت کاوه اشتهاردی، مدیر مسئول وقت، به اجرا درنیامد. اما با حضور علی‎اکبر جوانفکر بر اریکه مدیریت مؤسسه ایران و با پیگیری‎‎‎های او این پروژه مجددا به چرخه افتاد و با تأخیر بر روی پیشخوان مطبوعات قرار گرفت. تأخیر به این علت که حتی درون تیم رسانه‎ای منتشرین هم اختلاف‎نظر‎‎‎هایی نسبت به انتشار برخی مطالب ویژه‎نامه به‎وجود آمده و تازه این خاتون پر سر و صدا که ما و شما دیدیم، ویژه‎نامه‎ای جرح و تعدیل شده ازخاتون حقیقی بود!

به هر روی امروز با پدیده خاتون و خاتونیان مواجهیم و در برابر هجمه و تحرکات دین‎ستیزان و قدرت‎طلبان باید از چنبره انفعال درآییم و تمهیدی بیندیشیم. در مواجهه درگیرانه با این جریان لایه لایه، سه افق پیش روی ماست که به زعم نگارنده راه صواب مسیر سوم است.
 
مسیر اول - پاک کردن صورت مسأله
پس از انتشار ویژه‎نامه جنجالی خاتون ٢ ابتدایی‎ترین و ساده‎ترین راه پیش‎رو توقیف نشریه از سوی هیأت منصفه مطبوعات است و از آن‎جا که قوه قضاییه از ویژه‎نامه سیاسی روزنامه ایران که پیش از این علیه مراجع و علما منتشر شد به‎شدت ناراحت است، این اتفاق دور از انتظار نیست. در آن ویژه‎نامه شخصیت‎‎‎هایی مانند حضرات آیات مصباح یزدی، صادق آملی لاریجانی، علم الهدی، سردار جعفری و حجت‎الاسلام علیرضا پناهیان، اقتدارگرا و عامل جنگ روانی علیه دولت نامیده شده بودند. کما این‎که اخطار امروز هیأت نظارت، در عرف به‎معنای این است که روزنامه ایران در صورت ارتکاب هرگونه تخلف، مستقیم توقیف خواهد شد. در واقع اخطار هیأت نظارت، اتمام حجت این هیأت با مطبوعه مذکور است.

با توقیف روزنامه ایران با قدمت چند ساله و علم به این‎که جریان منحرف به حلقه‎‎‎های اقتصادی و رسانه‎ای متصل است، آن‎چه که لطمه خواهد دید رسانه است، نه جریان حاکم بر آن گردانندگان این قبیل رسانه‎‎ها به آسانی با تغییر نام، تیم تخریب‎شان را به پوسته‎ای جدید منتقل کرده و آن‎چه عاید قوه قضاییه و فرهنگ کشور می‎شود، پاک کردن صورت مسأله در ازای حل آن است.
 
مسیر دوم - روشنگری افراطی به نام انقلابی‎گری
گروهی در ساحت‎‎‎های مختلف خبرنگار، روزنامه‎نگار، مداح اهل‎بیت (به تعبیر امام رضا‌ (عليه‌السلام) زینت اهل‎بیت (عليهم‌السلام)) و... از حس‎گر‎های هوشمندانه‎ای بهره برده و رصدکنندگان شایسته‎ای در حوزه‎‎‎های دینی و اجتماعی‎اند و به‎مثابه زنگ خطر و هشداردهنده‎‎‎های ضروری در جامعه عمل می‎کنند و گا‎‎ها از لغزش‎‎‎های سهوی و عمدی مسئولین و دیگران جلوگیری می‎کنند، لیکن همین عزیزان تنها در مقام رصد جایگاه ممتازی دارند و به‎هنگام آمریت به معروف به دام خطا در تذکر و توهین و خدای ناکرده منیت می‎افتند. همچون کسی که آفتی را در محصولی می‎بیند و به‎جای آفت‎زدایی درخت را قطع می‎کند.

حضرت باری تعالی همواره تأکید بر مسائل اخلاقی دارد و در مذمت توهین به پیامبر (صلی‎الله‎علیه‎وآله‎وسلم) دستور می‌‎دهد که به مؤمنان بگویند که به بت‎‎‌ها و خدایان دروغین مشرکین، که مورد پرستش بت‎پرستان است ناسزا نگویند تا آنان هم درمقابل به ساحت معبود حقیقی و قدسی مؤمنان ناسزا نگویند: «و لا تسبوا الذین یدعون من دون‎الله فیسبوا الله عدوا بغیر علم»، گروهی از مسلمانان صدر اسلام بر اثر ناراحتی شدید و به اصطلاح غیرت دینی حقیقی برخاسته از سوز درون‎شان با وجود فهم صحیح از کج‎روی بت‎پرستان عملکردی نامتعارف از خود بروز می‌‎دادند، بعضا بت‎‎های مشرکان را به باد ناسزا گرفته و به آن‎‎‌ها دشنام می‌‎دادند، خداوند در قرآن صریحا بندگان را از ایستادن بر این موضع نهی کرده است و رعایت اصول ادب و عفت و نزاکت در بیان را حتی در برابر خرافی‎‌ترین و بد‌ترین ادیان، لازم می‌‎شمارد. و شاید یکی از مبانی فکری مقام معظم رهبری که به صراحت می‌‎فرمایند: «این پیام من است هرگونه هتک حرمت و رفتار‎‎های غیراخلاقی و توهین‎آمیز، خلاف شرع، مخالف عقل سیاسی و ضربه به جمهوری اسلامی است و خداوند را خشمگین می‌‎سازد.» همین آیه شریفه است.

بر اساس قوانین جمهوری اسلامی و بر اساس ماده ۳۰۸ و ۳۰۹ قانون مجازات اسلامی، توهین و اهانت جرم محسوب شده؛ و در ماده ۶۰۹ آمده است: «هرکس با توجه به‎سمت، یکی از روسای سه قوه یا معاونان رییس‎جمهوری یا وزرا یا یکی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی یا نمایندگان مجلس خبرگان یا اعضای شورای نگهبان یا قضات یا اعضای دیوان محاسبات یا کارکنان وزارتخانه‎‎‌ها و مؤسسات و شرکت‎‎های دولتی و شهرداری‎‎‌ها در حال انجام وظیفه یا به سبب آن توهین نماید، به سه تا شش ماه حبس و یا تا ۷۴ ضربه شلاق و یا ۵۰ هزار تا یک میلیون ریال جزای نقدی محکوم می‌‎شود» و همچنین طبق ماده ۲۰ قانون اساسی، «همه اعم از زن و مرد در برابر قانون یکسانند». توجه شود که قانون توهین به رییس‎جمهوری و رؤسای قوا و حتی عزیزی که شب‎‎‌ها زباله‎‎‌ها را جمع‎آوری می‌‎کند برنمی‎تابد و برای همه یکسان است و کسی‎که تن به قانون نمی‌دهد، نمی‌‎تواند از بی‎قانونی فریاد کند که «رطب خورده منع رطب چون کند؟»

مخلص کلام این‎که این نوع دفاع از دین و انقلاب، نه انقلابی‎گری و روشنگری است، نه سازنده و راه‎بردی بلکه بازی در پازل کسانی است که تهدید را تبدیل به فرصت می‎کنند و از لباس ظالم به لباس مظلوم درمی‎آیند.
 
مسیر سوم - تقویت بنیان‎‎‎های فکری و عقیدتی
چه بخواهیم وچه نخواهیم این تفکر باطل و اعوانش به‎واسطه مزه کردن قدرت زیر زبانش و دست یازیدن به آمالش هر حبابی را چنگ انداخته و صد البته در باتلاق خود ساخته غرق خواهد شد «الغریق یتشبث بکل حشیش».
 
به یاد آورید زمانی را که شهید متفکر علامه مطهری، پیشنهاد معروفش مبنی بر ایجاد کرسی آزاداندیشی را در دانشگاه مطرح کرد؛ قبول دارم مواجهه با جریان موسوم به انحرافی به‎دلیل استفاده از ابزار و گفتمان دین، پیچیده‎تر و ظریف‎تر از مبارزه با مارکسیسم است، اما راه‎حلی مشابه با روش شهید مطهری دارد. آن‎چه ما را در پشت تریبون نبرد فکری و عقیدتی با منحرفین یاری می‎بخشد، تقویت بازو‎‎‎های اندیشه و تعقل در سربازان مبارزه با انحراف است. درخط مقدم این مبارزه رسانه قرار دارد، رسانه ( مکتوب، سایبر، منبر) بایستی با روشنگری مجدانه و به دور از حب و بغض با شاخص قرار دادن اسلام ابتدا راه‌هاي نفوذ عقیدتی را شناسایی کرده و پیشگیری را به درمان مرجح کند و به‎هنگام بروز عارضه و آسیب، حاذقانه به درمان آن بپردازد و این‎‎ها مستلزم عنایت روز‎افزون به رسانه‎‎‎های متعهد است