دراین بین گفته می‌شود دیگر علائم حیات از اتاق فشار شناور گرفته نمی‌شود و این خود خبری خوشایند نیست. بنابراین این بار نیز علی‌رغم تاکید بر رعایت اصول ایمنی در مناطق نفتی اما باز هم شاهد جان‌باختن بسیاری از کارکنان نفتی هستیم.

شاید بتوان علت اصلی حادثه کشتی غرق شده در خلیج‌فارس و در نزدیکی عسلویه را تنها در یک جمله خلاصه کرد "کیفیت فدای سرعت در پارس جنوبی".

براساس پیگیری‌های خبرآنلاین دلیل اصلی این حادثه نه بارگیری بیش از ظرفیت بوده و نه طوفانی بودن دریای نیلگون خلیج فارس اگرچه همه این موارد بی‌تاثیر نبوده اما علت اصلی را باید در عدم رعایت ایمنی جستجو کرد.

علت اصلی این حادثه درست بسته نشدن دریچه و نشت آب به داخل موتورخانه بوده است. بازماندن دریچه آن هم به دلیل عجله برای بازگشتن به ساحل که البته گفته می‌شود به دلیل اطلاع از طوفانی‌شدن دریا صورت گرفته، امروز باعث شده تا 13 تن از خدمه این کشتی همچنان مفقود باقی بمانند و مسوولان بر سر کلمه کشته‌شدگان و یا مفقودشدگان با رسانه‌ها به مشاجره بپردازند.

در همان یک‌ساعت اول که 60 تن از خدمه این کشتی نجات یافتند، خبر رسید که 6 تن از خدمه در اتاق فشار شناور گیر افتاده‌اند و درب چنان قفل شده که به نظر می‌رسد از داخل قفل شده و نیاز است تا با برش درب حادثه‌دیدگان را نجات داد.

بعدازظهر روز پنج‌شنبه این اتفاق به وقوع پیوست و براساس نظرات مسوولان این 6 تن در حالت خوش‌بینانه تا 24 ساعت اکسیژن برای تنفس خواهند داشت.

امروز 48 ساعت از وقوع این حادثه می‌گذرد و خبرها همان است اما با کمی تغییر این‌بار براساس همین تحلیل‌ها برخی از خبرگزاری‌ها اسامی مفقودین را کشته‌شدگان اعلام می‌کنند و در این بین مدیرعامل سازمان منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس تاکید می‌کند آنها مفقود هستند و تا جنازه این جان‌باختگان پیدا نشود آنها فوت شده به حساب نمی‌آیند.

موسوی در حالی بر این خبر اصرار دارد که در عین حال می‌گوید: هوا طوفانی است و احتمال کشف اجساد بسیار کم است.

دراین بین گفته می‌شود دیگر علائم حیات از اتاق فشار شناور گرفته نمی‌شود و این خود خبری خوشایند نیست. بنابراین این بار نیز علی‌رغم تاکید بر رعایت اصول ایمنی در مناطق نفتی اما باز هم شاهد جان‌باختن بسیاری از کارکنان نفتی هستیم.

امروز باید ما خود را مواخذه کنیم که چرا از دولت انتظار داریم که بر تعهد 36 ماهه خود برای به بهره‌برداری رساندن فازهای باقیمانده پارس‌جنوبی پایبند باشد و همین امر دلیل فدا شدن کیفیت در منطقه پارس‌جنوبی شده‌، یا باید مسوولان نفتی را مواخذه کنیم که به جای مطالعات دقیق و استفاده از تجربیات مدت زمان احداث دیگر فازها (60 ماه )، زمان اجرای این فازها را 36 ماه اعلام کرد و امروز نیز به همین دلیل سعی می‌شود کیفیت فدای سرعت شود.

البته این هشدار ما امروز نمود بیرونی نخواهد داشت. چرا که طی ماه‌های آینده بحران این سرعت بدون وجود کیفیت بیشتر در منطقه پارس‌جنوبی جلوه‌گر خواهدشد. مگر آنکه هرچه‌زودتر مسوولان نفتی به فکر بها دادن به قوانین HSE در مناطق عملیاتی باشند. ارسال توضیحات به رسانه‌ها برای نشان دادن عملکرد مثبت مسوولان راهکاری تازه نیست اما این بار ارسال جوابیه به رسانه‌ها هم نمی‌تواند جان 13 تن از خدمه شناور کوشا 1 را به آنان باز گرداند.