وي ادامه داد: تا زماني كه خرد جمعي‌، عقلانيت و دل‌نگراني راجع به سينما در مسوولين سينمايي و اعضاي صنوف اصلي سينما بدون حضور تهيه كنندگان دولتي و نابلد بوجود آيد، مشكلات ادامه خواهد داشت.

منيژه حكمت گفت: معضل سينماي ايران پخش نيست و ديگران با دادن آدرس اشتباه مي‌خواهند فكرها را پي نخودسياه بفرستند.

اين تهيه‌كننده و كارگردان سينما در گفت‌وگويي با ايسنا ابراز عقيده كرد:مشكل اصلي سينماي ايران رانت،‌ چنددستگي‌، حضور پررنگ‌ بخش‌هاي مختلف دولتي‌ در عرصه‌هاي تهيه كنندگي و اشتباه سياستگذاران‌ سينمايي‌ است كه‌ همه اينها در چرخه معيوب اقتصادي حال حاضر دست به دست هم دادند و سينما را به سمتي مي‌كشانند كه حداقل در كوتاه مدت نه نامي و نه نشاني از آن بماند.

منيژه حكمت پخش را در سينما حداقل بخش اثرگذار در مشكلات برشمرد و گفت: چنانچه ما سينمايي داراي صنعت، بدون رفتار سياسي باشيم با تعداد سالن بسيار و حداقل سانسور، آن موقع پخش اصلا ديده نمي‌شد بنابراين چون نمي‌توانيم حقايق را در اين شرايط سينما بيان كنيم به دنبال بهانه‌هايي مي‌گرديم كه يكي از آنها پخش است.

وي بحث عرضه و تقاضا را بحث روشني در اقتصاد دنيا برشمرد و اظهار كرد: در بخش صنعت سينما و در بخش فرهنگي سينما دولت‌مردان آن جامعه هستند كه نگران مشكلات فرهنگي جامعه‌شان هستند و به كمك آن جامعه مي‌آيند كه اين دو مهم در تعريف روشن خودش فراموش شده و سينماگران جسارت و جرات گرفتن مطالباتشان را در بخش فرهنگي از مسوولان ندارند.

كارگردان فيلم‌هاي «زندان زنان» و «سه زن» ادامه داد: در يك گردونه بيمار اينها جهت حفظ خود دستاويزهايي را پيدا مي‌كنند كه راه به جايي نمي‌برد و چانچه سينماگران ما جرات و جسارت اين را داشته باشند كه رانت‌هاي دولتي را برملا كنند و از بخش‌هاي فرهنگي گوناگون مانند شهرداري، حوزه هنري‌، ناجي هنر‌، فارابي‌ و... كه بودجه‌هاي كلان فرهنگي را در حيات‌ خلوت هاي خود خرج مي‌كنند، بخواهند اينها را بصورت شفاف مشخص سازند حداقل در زنجيره‌اي كه حلقه گمشده‌اش كمك فرهنگي و بودجه‌هاي فرهنگي است اينها روشن مي‌شود و بخش كوچكي از مشكلات سينماي ايران حل خواهد شد.