متوسط كار روزانه در بخش دولتی در ایران 1.4 ساعت و در بخش خصوصی 2.6 ساعت است. این در حالیست كه 40،2 درصد نیروی كار كشور، 49 ساعت و بیشتر از ساعات معمول، كار می كنند كه به تفكیك جنسیت این نرخ برای مردان 44.6 درصد و برای زنان 15.4درصد است. بالا بودن ساعات كار در ایران در حالی است كه كار مفید در كشور نسبت به سایر كشورها اندك است.

سرانه مفید كار در ایران سالانه 800 ساعت است در حالیكه این میزان در ژاپن 2420 ساعت و كره جنوبی 1900 ساعت است.

از چكیده نتایج طرح آمارگیری نیروی كار در سال 90 كه از سوی مركز آمار ایران انتشار یافته است، همچنین این میزان در چین 1420 ساعت، امریكا 1360 ساعت، تركیه 1330 ساعت، پاكستان یكهزار و 100 ساعت، افغانستان 950 ساعت، آلمان 1700 ساعت، كویت 600 ساعت و عربستان 720 ساعت است.

براساس این گزارش متوسط كار روزانه در بخش دولتی در ایران 1.4 ساعت و در بخش خصوصی 2.6 ساعت است.

یك عضو شورای پژوهشی پژوهشكده اقتصاد گفت: این در حالیست كه 40،2 درصد نیروی كار كشور، 49 ساعت و بیشتر از ساعات معمول، كار می كنند كه به تفكیك جنسیت این نرخ برای مردان 44.6 درصد و برای زنان 15.4درصد است.

كامران صداقت افزود: بالا بودن ساعات كار در ایران در حالی است كه كار مفید در كشور نسبت به سایر كشورها( براساس آمارهای بالا) اندك است.

وی تصریح كرد: پیش بینی می شود كره جنوبی تا سال 2020 رتبه نخست ساعات كار را در جهان به خود تخصیص دهد. این كشور به دلیل تركیب جنسیتی مناسب و همچنین شتابی كه در توسعه در پیش گرفته است می تواند به این مقام دست یابد.

بی تردید بالا بودن ساعت كار در صورتی كه بهره وری پایین در بر داشته باشد چیزی به جز استهلاك جسم و جان نیست و این در حالی است كه نه تنها افزایش ساعات كار ،تاثیری در بهبود اقتصاد ندارد بلكه تبعات دیگری به دلیل دوری افراد از خانه و فراغت ایجاد می كند.

همچنین سهم شاغلان 15 ساله و بیشتر با ساعت كار معمول 49ساعت و بیشتر در مناطق شهری 41.8درصد و در مناطق روستایی كشور 36.3درصد است.

هم اكنون میزان بهره وری در ایران بسیار اندك است. بی تردید افزایش نرخ بهره وری با افزایش ساعات كار حاصل نمی شود زیرا با توجه به اینكه 40درصد شاغلان كشور 49 ساعت و بیشتر كار می كنند می توانستیم نرخ بهره وری را به میزان مطلوبی افزایش دهیم.