حامیان کشاورزی شیمیایی با اشاره به تئوری "دوز سم ساز"، مصرف مقادیر اندک از این مواد را مضر نمی دانند. در مقابل، مطالعات روز افزون دانشمندان، خط بطلانی بر این باور کشیده و حتا تاثیر دوزهای اندک آفت کش‌ها در ابتلا به بیماری‌های مختلف را اثبات کرده‌اند.

به گزارش گروه بین الملل زیست نیوز، آفت کش‌ها همانگونه که از نامشان مشخص است برای نابودی حشرات و آفات استفاده می شوند. اگرچه نحوه عملکرد آفت کش‌ها متفاوت است، اما چه از نوع عصبی و چه نمونه‌های اختلالگر هورمونی، مسلما هیچ کدام از این مواد شیمیایی برای انسان اشتهاآور نیستند. این در شرایطی است که استفاده از آفت کش‌ها موجب کاهش سطوح مواد معدنی در مواد غذایی نیز می شوند.

در ادامه این مطلب، هفت بیماری که با مواد شیمیایی مورد استفاده در کشاورزی مرتبط هستند را مورد بررسی قرار می دهیم.

دیابت

سالیان متمادی است که دانشمندان به ارتباط بین آفت کش‌ها و ابتلا به بیماری دیابت اشاره می کنند. شواهد جدیدی نیز در نود و چهارمین نشست سالانه "انجمن غدد درون ریز آمریکا" ارائه شده‌اند. بنابر نتایج مطالعه پروفسور "رابرت سارگیس"، "تولی‌فلانید" (Tolyfluanid)، قارچ کش مورد استفاده در کشاورزی، به مقاومت سلول‌های چربی در برابر انسولین منجر می شود.

همچنین، بنابر مطالعه‌ای که طی سال 2011 در نشریه "دیابتس کِر" منتشر شد، دانشمندان دریافته بودند خطر ابتلا به بیماری دیابت نوع 2 در افرادی که دارای اضافه وزن بوده و سطوح بالایی از آفت کش‌های "ارگانوکلورین" در بدن آنها وجود دارد، نسبت به افراد دیگر بسیار بیشتر است.

سرطان

در بیش از 260 مطالعه، به ارتباط بین آفت کش‌ها و ابتلا به سرطان‌های مختلف اشاره شده که از آن جمله می توان به لنفوم، لوسمی، تومور سرطانی بافت نرم، و سرطان‌های مغز، پستان، پروستات، استخوان، مثانه، تیروئید، روده بزرگ، کبد و ریه اشاره کرد.

اوتیسم و دیگر بیماری‌های پیشرونده

پژوهشگران معتقدند اوتیسم به واسطه ترکیبی از ژن‌ها و آلاینده‌ها در رحم مادر و سال‌های آغازین زندگی فرد ایجاد می شود. بسیاری از حشره کش‌ها با تاثیر بر اعصاب موجب نابودی آفات و حشرات می شوند. اما امکان بروز شرایطی مشابه برای برخی از کودکان نیز وجود دارد.

بنابر نتایج مطالعه‌ای که طی سال 2010 در دانشگاه هاروارد انجام شد، پژوهشگران دریافتند احتمال ابتلا به"ADHD"، بیماری که با ویژگی‌های فقدان تمرکز و بیش فعالی شناخته می شود، در کودکانی که اثر آفت کش "ارگانوفسفره" در ادرار آنها وجود دارد، بیش از سایر کودکان است.

چاقی

برخی از آفت کش‌ها به عنوان اختلاگرهای هورمونی عمل می کنند، بدین معنی که همانند یک نسخه تقلبی از یک هورمون طبیعی در بدن رفتار می کنند. بر همین اساس، امکان مسدود شدن مسیرهای ارتباطی هورمون‌های مهم توسط آنها و یا اختلال در توانایی بدن انسان برای آزاد کردن هورمون‌ها وجود دارد.

بنابر مطالعه‌ای که طی سال 2012 در نشریه "انوایرومنتال هلث پرسپکتیو" منتشر شد، بیش از 50 آفت کش به عنوان اختلالگر هورمونی طبقه بندی شده‌اند که برخی از آنها با تجمع در سلول‌های بدن انسان به افزایش "سندرم متابولیک" و چاقی منجر می شوند.

پارکینسون

در بیش از 60 مطالعه، ارتباط بین آفت کش‌ها و ابتلا به بیماری عصبی "پارکینسون" که موجب لرزش‌های غیر قابل کنترل اندام‌های بدن می شود، نشان داده شده است. قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی که برای نابودی علف‌های هرز و حشرات استفاده می شوند، در طولانی مدت احتمال ابتلا به این بیماری را افزایش می دهد.

ناباروری

آفت کش‌ها یکی از عوامل موثر در ناباروری هستند. به عنوان مثال، "آترازین"، ماده شیمیایی رایجی که برای نابودی علف‌های هرز در مزارع نیشکر و زمین‌های گلف آمریکا استفاده می شد، در آب شرب این کشور یافت شده بود. این در شرایطی است که آترازین احتمال ناباروری و سقط جنین را افزایش می دهد.

قرار گرفتن در معرض آفت کش‌های دیگر نیز می تواند موجب کاهش سطح تستسترون در مردان شود. بنابر مطالعه‌ای که طی سال 2006 انجام شد، "کلرپیریفوس"، ماده شیمیایی که در باغ‌های سیب غیر ارگانیک و پرورش فلفل شیرین کاربرد داشته و "کارباریل"، آفت کشی که در مزارع توت فرنگی و باغ‌های هلو استفاده می شود، با سطوح پایین و غیر طبیعی تستسرون در مردان مرتبط هستند.

نقص نوزادان

طی فصل‌های بهار و تابستان، آفت کش‌ها در مقیاس گسترده استفاده می شوند. طی این دوران سطوح بالایی از آفت کش‌ها در آب‌های سطحی وجود داشته و خطر مواجه مادر با آنها را افزایش می دهد. در نتیجه، خطر تولد نوزادان مبتلا به نقص‌هایی مانند "اسپینا بیفیدا"، "لب شکری"، "پا چنبری" (کلاب فوت) و "سندرم داون" زمانی که مادران طی فصل استفاده از آفت کش‌ها باردار می شوند، افزایش می یابد.