در چنین شرایطی با این «باور»- چه درست و چه غلط- چه کنیم؟! شکل گرفتن «باور به سرطانزا بودن پارازیت» - چه درست و چه نادرست- نقش تلقینی بسیار پررنگی را ایفا می‌کند و حتی اگر این امواج واقعاً سرطانزا هم نباشند، تلقین سرطانزا بودن آن، کار خودش را می‌کند و افرادی که باورشان شده، در معرض خطر قرار می‌گیرند.

بهتر است خیال کنیم پارازیت جان دارد و حرف می‌زند و خودمان از او بپرسیم: «‌ای پارازیت! خودت بگو؛ سرطانزا هستی یا نه؟!»

جوان نوشت: یک روز عده‌ای در جامعه منتشر می‌کنند که پارازیت‌های ماهواره‌ای سرطانزاست؛ مردم سرشان درد می‌گیرد یا مثلاً برای هر بیماری و ناخوشی دیگری، وقتی به این یک عده (که پزشک هم هستند) مراجعه می‌کنند، جواب می‌شنوند: «علت بیماری شما پارازیت‌های ماهواره‌ای است». افراد مبتلا به سرطان که به همین یک عده مراجعه می‌کنند، جواب می‌شنوند: «پارازیت‌های ماهواره‌ای باعث ابتلای شما به سرطان شده». جنین زوج‌ها که سقط می‌شود، همین یک عده به آنها می‌گویند: «پارازیت‌های ماهواره‌ای مقصر هستند.»

همزمان عده‌ای دیگر، در واکنش به این حرف و حدیث‌ها، با قاطعیت هرچه تمام می‌گویند که سرطانزا بودن پارازیت‌های ماهواره‌ای صحت ندارد. همین دیروز، محمداسماعیل اکبری، رئیس مرکز تحقیقات سرطان دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در نشست شورای سیاستگذاری رادیو سلامت که با موضوع تأثیر امواج رادیویی و پارازیت‌ها در سلامت برگزار شد، اظهار کرد: «از نظر علمی، تأثیر پارازیت بر سلامت، مردود است و قابل استناد نیست.» البته او این نکته را هم تصریح کرد که عده‌ای با اهداف سیاسی چنین شایعه‌ای را در جامعه منتشر کرده‌اند.

ما هم قبول داریم که عده‌ای همه چیز را سیاسی می‌بینند حتی دوزرده بودن تخم مرغ را! به خاطر همین هم با آنها که مبتلا به بیماری «همه چیز را سیاسی دیدن» هستند، هیچ کاری نداریم! اما مدت‌های مدید و سالیان متمادی است که عده‌ای پچ‌پچ و گروهی هم در رسانه‌ها مصاحبه می‌کنند که «پارازیت، سرطانزاست». خیلی‌ها هم باورشان شده که سرطان، ارمغان پارازیت‌های ماهواره‌ای است.

این یک اصل است: «ترس از ابتلا به یک بیماری، ۵۰ درصد، احتمال مبتلا شدن به آن را افزایش می‌دهد.» اما سؤال اصلی اینجاست که اگر این امواج سرطان نمی‌آورند چرا عده‌ای سخن خلاف واقع می‌گویند؟! هدف این افراد از چنین اقدامی چیست؟ و چرا با این اشخاص که با سلامت و روان مردم بازی می‌کنند، برخورد نمی‌شود؟ و اگر این امواج واقعاً سرطانزا هستند، چرا جواب درست و درمانی به پرسش افکار عمومی در این باره داده نمی‌شود؟ ما که حسابی گیج شدیم!

فکر کنم بهترین راه برای رسیدن به پاسخ اصلی، تسلیم شدن به این رؤیاست که خیال کنیم پارازیت جان دارد و حرف می‌زند و خودمان از او بپرسیم: «‌ای پارازیت! خودت بگو؛ سرطانزا هستی یا نه؟!»