مازیار دانیالی - شرکت لامبورگینی در سال 1963 توسط "فراچیو لامبورگینی" و به منظور تولید تراکتور تاسیس شد. کسب و کار تولید تراکتور لامبورگینی به تدریج گسترش یافت و در سال 1970، دومین کارخانه این شرکت به منظور تولید سیستم‌های گرمایشی و سرمایشی ساختمان تاسیس شد. موفقیت باورنکردنی شرکت لامبورگینی در "سنت آگاتا" ایتالیا، مکانی که مقر اصلی شرکت همچنان در آن قرار دارد، جشن گرفته شد.

اما پس از دیدار فراچیو با "انزو فراری"، موسس و رئیس شرکت فراری، همه چیز برای لامبورگینی تغییر کرد. در حقیقت، همین دیدار بود که اشتیاق لامبورگینی برای ساخت خودروهای اسپرت با طراحی داخلی لوکس را شعله‌ور کرد. فراچیو نسبت به مشکل کلاچ خودرو فراری خود انتقاد داشت، اما انزو فراری مشکل را نه از خودرو، بلکه از راننده آن عنوان کرد. همچنین، وی از فراچیو خواست تا به کسب و کار تولید تراکتور خود پرداخته و در مسائل تخصصی دخالت نکند.

پس از این پاسخ تند انزو فراری، فراچیو سیستم انتقال نیروی فراری خود را پیاده کرده و متوجه شد که از سیستم انتقال نیرویی مشابه با آنچه در تراکتورهایش به کار می گیرد، در خودرو فراری نیز استفاده شده است. پس از این کشف، وی از چندین کارمند فراری از جمله "فرانکو اسکالیونی"، "جیوتو بیتزارینی" و "جیان پائولو دالارا" برای کمک به وی و راه اندازی خط تولید خودروهای اسپرت دعوت کرد. در نتیجه، این تیم رقیبی جدی برای خودروهای فراری شکل داد و "اتوموبیلی لامبورگینی" نام گرفت.

فراچیو از نشان ستاره شناسی تولد خود که "برج ثور" بود، الهام گرفت و نماد گاو را به عنوان نشان تجاری خودروهای خود انتخاب کرد. حتی امروزه، خودروهای این شرکت به نام گاوهای مشهور در مسابقات گاوبازی نامگذاری می شوند. فراچیو، جیوتو بیتزارینی را برای طراحی و تولید موتور خورجینی 12 سیلندر استخدام کرده بود. این موتور خیلی زود و با توانایی تولید 400 اسب بخار نیرو ساخته شد. با این وجود، فراچیو در پی تولید یک خودرو GT بود و قصد نداشت خودرویی مسابقه‌ای را روانه بازار کند. از این رو، قدرت این موتور به 280 اسب بخار کاهش یافت.

نخستین خودرو لامبورگینی نمونه اولیه GTV بود و نخستین خودرو تولید انبوه این شرکت، لامبورگینی "350GT" بود که در سال 1964 از خط تولید کارخانه خارج شد. پس از تولید این خودرو، افسانه لامبورگینی با معرفی مدل "میورا" - نام یکی از گاوهای مسابقه‌ای مشهور - ادامه یافت. امروزه، این خودرو اسپرت همچنان یکی از مشهورترین خودروهای تولید لامبورگینی محسوب می شود. اما موفقیت گاو خشمگین سنت آگاتا به همین جا ختم نشد و در سال 1968، لامبورگینی "اِسپادا 400GT" معرفی شد که بیش از یک هزار و 200 دستگاه از آن تولید شد.

در سال 1970، "باب والاس"، راننده مسابقات اتوموبیلرانی، به تغییر خودرو میورا S خود اقدام کرد. طراحی مجدد سیستم تعلیق خودرو، کاهش وزن و استفاده از اسپویلرهای جدید از جمله اقدامات وی بود و بر همین اساس، موفق شد تا ظرف 3.6 ثانیه به شتاب صفر تا 100 کیلومتر در ساعت دست یافته و عنوان سریعترین خودرو مسابقه‌ای را به خود اختصاص دهد. اما فراچیو به طرح مسابقه‌ای والاس چندان علاقمند نبود و تصمیم گرفت نمونه اولیه لامبورگینی "میورا جوتا" را به فروش برساند.

در سال‌های 1970، شرکت لامبورگینی تحت تاثیر بحران‌های اقتصادی قرار گرفت و فراچیو سهام خود را به "جورج هنری روستی" فروخت. با این وجود، لامبورگینی همچنان در غیاب موسس خود به مسیرش ادامه داد. پس از دورانی سخت و تولید تنها یک خودرو (لامبورگینی کانتاش 400S در سال 1980)، شرکت لامبورگینی به برادران فرانسوی "پاتریک و ژان کلود میمران" فروخته شد که سری خارج جاده‌ای "LMA" و "کانتاش کواترو والووله" را تولید کردند.

برگی دیگر در تاریخ لامبورگینی به سال 1987 و خرید آن توسط "لی یاکوکا" به قیمت 33 میلیون دلار ورق خورد. طی دوران مالکیت وی، لامبورگینی "دیابلو" در سال 1990 تولید شد. پس از آن و در سال 1998، شرکت آلمانی آئودی، لامبورگینی را خریداری کرد و به تدریج گاو خشمگین سنت آگاتا جان دوباره‌ای گرفت. به واسطه تزریق چشمگیر نقدینگی و نوآوری‌های فناوری، لامبورگینی در سال 2001 مدل "مورسیه لگو" را معرفی کرد. موفقیت این خودرو با معرفی مدل "گایاردو" در سال 2003 ادامه یافت. همانند سنت لامبورگینی هر دو خودرو نام خود را از گاوهای مسابقه‌ای مشهور گرفته بودند. در سال 2010، لامبورگینی گایاردو به عنوان موفق‌ترین خودرو این شرکت با تولید 10 هزار دستگاه معرفی شد. از خودروهای جدید لامبورگینی نیز می توان به مدل‌های "سستو المنتو" و "اونتادور" اشاره کرد.