توجیه روزنامه دولت برای "رجعت چاوز": او فرصت نکرد اسلام‌ آوردنش را اظهار کند

به باور شیعه، بعد از ظهور حضرت امام زمان (عج) تعداد کمی از صالحان خاص درگاه اللهی پس از مرگ، زنده می شوند و در رکاب امام زمان به تحقق عدالت جهانی کمک می کنند.

در سرمقاله روزنامه دولتی ایران با عنوان "از وهب نصراني تا چـاوز" به قلم "سيد‌مهدي طباطبايي" آمده است:

چند روزي به واقعه عظيم عاشورا باقي بود كه نداي مظلوميت حسين‌(ع) گوش جان خانواده‌اي مسيحي را تسخير كرد، جوان برومندي كه خورشيد حقيقت دل و جانش را روشن ساخته بود، رويگردان از دنيا به ياري مظلوم كربلا شتافت و جان گرانش را به ساحت مقدس امام عصر خويش اهدا كرد.

«وهب» گرچه پيش از شهادت، اسلام آورده بود، اما چند روزي بيشتر در كسوت مسلماني نبود كه به فيض عظماي شهادت نائل آمد. در همان ايام صداي مظلوميت حسين‌(ع) در ميان هياهوي دينداراني گم گشته بود كه تظاهر به دين را مايه دنياداري خويش قرار داده بودند و دل‌هاي كور و خفته‌شان از درك خورشيد حقيقت ناتوان بود.

آنقدر حرام خورده بودند كه صداي پاك‌ترين انسان را ناشنيده گرفتند و دين خود را به دنيا فروختند. اما سنت الهي بر پيروزي حق و عزت مظلوم تعلق گرفته بود و خون شهداي كربلا كه خون وهب را نيز در خود ممزوج ساخته بود، نهال حقيقت و اسلام حقيقي را از نابودي نجات داد و بر رشد و شكوفايي روزافزونش ضمانت بخشيد.

سال‌ها و قرن‌ها از واقعه عظيم كربلا و رشادت آن تازه مسلمان مسيحي كه جان به راه امام عصر خويش سپرده بود، گذشت كه خميني كبير‌(ره) نداي ياري حسين زمان سر داد و مشعل فروزان انقلاب اسلامي‌اش مظلومان و مستضعفان جهان و حتي بسياري از غيرمسلمانان را بيدار كرد. بزرگمرداني كه در دفاع از حق و استواري در جبهه مظلومان و مستضعفان گوي سبقت از ديگر مسلمانان و ديگر انقلابيون مدعي ربودند و بي آن كه تظاهر به حق و دينداري را سرلوحه گفتار و كردار خويش سازند، بر دشمن حقيقت تاختند و امام زمان خويش و راه روشن اسلام عزيز را ياري رساندند.

هوگو چاوز، بزرگمرد امريكاي جنوبي و ملت انقلابي ونزوئلا از جمله ياوران جبهه حق در آن روزهاي غربت و اين روزهاي عزت و اقتدار جبهه حق بود. راه روشن انقلاب اسلامي كه دفاع از مظلومان و مستضعفان و تاختن بر مستكبران و سياهدلان روزگار است را با شجاعت در پيش گرفت و در هنگامه‌اي كه متظاهرين به اسلام دست دوستي به دشمنان حقيقت و صهيونيست‌هاي خونخوار دادند او مردانه به حمايت از فلسطينيان مظلوم شتافت.

چاوز بزرگ در آ‌ن سوي جهان فرماندهي جبهه مقاومت را برعهده گرفت و پرچم حق‌مداري و بصيرت را در كنار خانه شيطان بزرگ برافراشت. ژنرال ونزوئلا بي آن كه ابهت پوشالي ليبراليزم جهاني به رهبري امريكا در اراده پولادينش خللي وارد كند، عزت مثال زدني ملتش را سرلوحه ديگر ملت‌ها و بزرگمردان امريكاي جنوبي قرار داد و سرزميني كه روزگاري حياط خلوت استكبار جهاني شمرده مي‌شد را به سنگر مستحكم جبهه حق و زنجيره جهاني مقاومت در برابر ظلم و فساد بدل ساخت.

چاوز بزرگ اما با اين‌كه فرصت چنداني براي اظهار اسلام‌آوري حقيقي خويش نيافت، حجت را بر همه مدعيان دينداري و بصيرت تمام كرد. او به عبرت‌آموزان راه عاشورا پيوست و چه بسا گوش‌ها و چشم‌هاي بسته كه هنوز اسير قشري‌گري مانده و از درك حقيقت و دفاع از اسلام حقيقي عاجزند.

مرگ چاوز بزرگ كه از پرچمداران آزادي و آزادگي در جهان امروز است بي‌شك سرآغاز تعالي روح او و روشنايي‌بخش راه دليرمردان و شيرزنان روزگار مبارزه با ظلم و فساد صهيونيستي است.

بي‌شك او در راه آرمان‌هاي بلند خويش جان سپرد و ناديدن رد‌پاي شيطان بزرگ و دست كثيف نظام سلطه در مريضي سخت و مرگ زودهنگام او جفايي نابخشودني است.

چاوز بزرگ دل به مسيح (ع) سپرده بود و براي ظهور امام عصر(عج) دعا مي‌كرد و همزمان راه آن پاكان و بزرگان انسانيت را سرلوحه زندگاني خويش قرار داده بود و مگر ممكن است كسي كه يكپارچه شيفته حق و حقيقت و عدالت بود و با اين آرزو به طرزي مشكوك جان سپرد در «رجعت» حضور نداشته باشد. روح بزرگش با خوبان عالم محشور و راه روشن‌اش براي آزادگان امريكاي جنوبي و انقلابيون بوليوار ماندگار و پررهرو باد.