محققان یک نشانه مولکولی خاص پروتئینی موسوم به میوگلوبین را که اکسیژن را وارد خون می‌کند، در 100 گونه متفاوت پستاندار بررسی کردند. آنها دریافتند که در موجوداتی که شیرجه‌های عمیق می‌زنند، این پروتئین از بار الکتریکی بیشتری برخوردار می‌شود.

زیست‌شناسان دانشگاه لیورپول توانسته‌اند دلیل اینکه چگونه پستاندارانی مانند نهنگ عنبر که شیرجه‌های عمیق می‌زنند، می‌توانند نفس خود را بیش از یک ساعت حبس کنند را پیدا کرده‌اند.

به گزارش ایسنا، به گفته دانشمندان این توانایی از آنجا نشات می‌گیرد که این پستانداران از پروتئین های باردار الکتریکی در خون خود برخوردارند.

به باور محققان، این نتایج ممکن است بتواند دلیل اینکه چرا این حیوانات می‌توانند نفس خود را برای بیش از یک ساعت حبس کنند در حالیکه سایر پستانداران تنها قادر به انجام این کار برای چند دقیقه هستند، را توضیح دهد.

نهنگهای عنبر برخی از طولانی‌ترین شیرجه‌ها را در میان پستانداران دارند که برخی از آنها 90 دقیقه نیز طول می‌کشد. این در حالیست که دلفینها و سایر نهنگها تنها برای 20 دقیقه می‌توانند زیر آب بمانند.

طولانی‌ترین زمانی که یک انسان توانسته نفس خود را در زیر آب حبس کند 19 دقیقه بوده که توسط پیتر کولات، قهرمان شیرجه آزاد سوئیسی ثبت شده است.

این محققان یک نشانه مولکولی خاص پروتئینی موسوم به میوگلوبین را که اکسیژن را وارد خون می‌کند، در 100 گونه متفاوت پستاندار بررسی کردند.

آنها دریافتند که در موجوداتی که شیرجه‌های عمیق می‌زنند، این پروتئین از بار الکتریکی بیشتری برخوردار می‌شود.

این بار باعث دفع پروتئینها توسط یکدیگر شده که از شکل‌گیری توده‌ها برای انتقال اکسیژن جلوگیری می‌کند.

به گفته دانشمندان، این بدان معنی است که نهنگهای عنبر می‌توانند میوگلوبین بیشتری را در ماهیچه‌های خود نگهدارند بدون اینکه به عملکرد آنها تاثیر بگذارد.

میوگلوبین معمولا رنگ قرمز گوشت را تامین کرده و در تراکمهای بسیار بالا در ماهیچه‌های پستاندارانی که در اعماق دریا شکار می‌کنند، دیده شده‌اند. این امر باعث تیره و سیاه بودن رنگ ماهیچه‌های آنها شده است.

این پژوهش در مجله ساینس منتشر شده می‌تواند همچنین به ارتقای درک بیماریهای انسان مانند آلزایمر که در آنها پروتئینها به یکدیگر می‌چسبند، کمک کند. از دیگر کاربردهای آن می‌تواند کمک به تولید جایگزین‌های مصنوعی خون باشد.