جنتلمن اصفهان حقش بود!

عصر ایران - انتخاب محرم نویدکیا به عنوان بازیکن سال فوتبال ایران، انتخابی به جا و شایسته تقدیر بود. نویدکیا بیش از یک دهه است که در فوتبال ایران، با وجود آسب دیدگی های فراوان، در سطح کیفی بالایی توپ می زند و برخلاف بسیاری از بازیکنان درجه اول فوتبال ایران، بدون حاشیه هم بوده است.

نویدکیا تقریباً بازیکنی‌ست نظیر پائولو مالدینی و توتی. او به جز یک دوره دوساله که در بوخوم آلمان توپ می زد (1383 تا 1385)، در سیزده سال گذشته سپاهانی بوده است. او بازیکنی با کیفیت بالا و وفاداری بالا نسبت به تیمش بوده است. در فوتبال پرپول امروز ایران، کمتر بازیکن طراز اولی را می توان یافت که سال ها در یک تیم توپ زده باشد و هیچ وقت بر سر دستمزدش جار و جنجال راه نینداخته باشد. از این نظر، نویدکیا تفاوتی اساسی با مجتبی جباری دارد.


محرم نویدکیا با سه بار قهرمانی در لیگ برتر به عنوان کاپیتان سپاهان، پرافتخارترین کاپیتان فوتبال ایران در سطح باشگاهی است. او تا به حال چهار بار فاتح لیگ برتر و چهار بار هم فاتح جام حذفی شده است.

نویدکیا از حیثی دیگر، بازیکنی ست شبیه اندی مولر و بویژه برند شوستر. تکنیکی و خوش پاس و باشگاهی! او علاقه چندانی به حضور در تیم ملی نداشت. خودش را وقف باشگاهش کرد و قید افتخارات ملی را زد. آن قدر عاقل بود که بداند با آسیب دیدگی های عمیق و مکررش، نمی تواند در تیم ملی و باشگاهش توامان بدرخشد. از حیث درخشش در باشگاه و دوری از تیم ملی، نویدکیا به امیرقلعه نویی هم شباهت دارد که در دهه 60 یکی از بهترین بازیکنان باشگاهی فوتبال ایران بود ولی دستش از دامن تیم ملی کوتاه بود.

برگزیده شده به عنوان بهترین بازیکن فوتبال ایران، حق محرم نویدکیا بود. او چه به لحاظ کیفی و چه به لحاظ قدمت ارائه بازی‌هایی با کیفیت بالا، کارنامه موفقی در ده سال اخیر داشته است. نویدکیا 31 سال دارد و اگر اسیب دیدگی هاش اجازه دهند، دست کم می تواند سه سال دیگر هم در فوتبال ایران توپ بزند. او یک اصفهانی جنتلمن است. مبارکش باشد!