واقعا که این ترکیه‌یی‌ها خیلی سوسول تشریف دارند. یک رسوایی ساده‌ی فساد مالی پیش آمده و پسرهای وزیر اقتصاد و وزیر کشور را بازداشت کرده‌اند، آن‌ها هم سریع از مقام خود استعفا کرده‌اند. این وزیران را باید مدتی بفرستند ایران تا نحوه‌ و شدت خدمت‌گزاری را یاد بگیرند و از این ادا و اطوارها و نازک‌نارنجی‌بازی‌ها دست بردارند. حالا خانم «ابرو گوندش» برای همسرش گریه کند، یک چیزی، بالأخره هم زن است، هم هنرمند و دلش نازک.

این‌جا مدرک دکتری وزیر جعلی است، می‌گوید، من استعفا نمی‌کنم، چون به مصلحت نیست. بله این‌جا وزیر وزرا قبل از خودشان به منافع کشور فکر می‌کنند و با یک استعفای احساساتی کار ممکلت را لنگ نمی‌گذارند. وزیر راه ما وقتی هی هواپیما سقوط می‌کند، تعداد کشته‌ها را برای استعفا کافی نمی‌داند. بله ما بیدی نیستیم که با این بادها بلرزیم که!

این‌جا سه‌هزار میلیارد تومان اختلاس می‌شود، ولی این‌ها که برای ما رقمی نیست تا وزیری، مسؤولی به‌خاطر این پول‌ها از شدت خدمت‌رسانی‌اش به ملت شریف کم کند. تازه نه‌تنها وزیر اقتصاد از سمت خود استعفا نمی‌کند، بلکه مجلس هم به استیضاح و برکناری او رأی نمی‌دهد! این‌جا دیوان عدالت اداری حکم مدیرعامل یک سازمان را باطل می‌کند، ولی دیگران بهش می‌گویند، باش، هواتو داریم، آستین‌ها را بالا بزن، شبانه‌روز کار کن، ما هم حمایتت می‌کنیم. بله این‌طور مردمی هستیم ما و هیچ‌چیزی جلو رایحه‌ی خدمت‌مان را نمی‌گیرد! این‌طور پشت یکدیگر هستیم و هوای هم را داریم.

معلوم نیست این رجب طیب اردوغان چی از ما یاد گرفته که می‌گذارد وزیرهایش این‌طور پشت سر هم استعفا کنند؟! اصلا خودش هم با وزیرانش بلند می‌شد می‌آمد ایران تا این چیزها را یاد بگیرد. یعنی اگر با این استعفاها موافقت کند، آن وقت است که نگرانش می‌شویم و باید یک فکری برایش بکنیم. یعنی واقعا وزیران در دولت ترکیه اصلا سرباز نیستند که به‌راحتی سنگر خدمت را ترک نکنند؟!