مازیار دانیالی - اِنی، شرکت ایتالیایی چند ملیتی فعال در زمینه نفت و گاز است که دفتر مرکزی آن در شهر رم قرار دارد. انی در 79 کشور جهان فعال بوده و با سرمایه بازار 68 میلیارد یورو - آگوست 2013 - بزرگترین شرکت صنعتی حال حاضر ایتالیا محسوب می شود. دولت ایتالیا 30.3 درصد از سهام این شرکت را در اختیار دارد.

نام انی در ابتدا مخفف "Ente Nazionale Idrocarburi" (مرجع ملی هیدروکربن ها) بود. اما با گذشت زمان فعالیت های این شرکت به حوزه های مختلف از جمله پروژه های قراردادی، انرژی هسته ای، انرژی، معدن کاری، مواد شیمیایی و پلاستیک ها، ماشین آلات پالایش/استخراج و توزیع، و حتی صنعت نساجی و اخبار گسترش یافت.

انی در سال 1953 و از شرکت آجیپ که در سال 1926 و با هدف اکتشاف میدان های نفتی، خرید و تجاری سازی نفت و مشتقات آن تاسیس شده بود، شکل گرفت. در مارس 1953، "انریکو ماتی" به عنوان رئیس انی انتخاب شد. در سال 1952، انی لوگو خود که یک سگ شش پا بود را انتخاب کرد. در سال 1954، انی حقوق قابل توجهی در زمینه اکتشاف نفت در آفریقای شمالی را از طریق امضا قرار داد با دولت وقت مصر و فراهم کردن نقشی فعال برای کشورهای تولید کننده نفت خام از طریق سرمایه گذاری های مشترک کسب کرد.

در سال 1960 و طی دوران جنگ سرد، انی قراردادی با اتحاد جماهیر شوروی سابق به منظور واردات نفت خام از این کشور با قیمتی بسیار مناسب را امضا کرد. در بیست و هفتم اکتبر 1962، انریکو ماتی طی حادثه سقوط هواپیما در مسیر کاتانیا به میلان جان خود را از دست داد. طی سال های بعد، انی قراردادهایی را در قالب سرمایه گذاری های مشترک با شرکت های خارجی به منظور تولید نفت خام از مصر تا ایران و از لیبی تا تونس امضا کرد. در سال 1967، انی شرکت ایتالگاز را خریداری کرد.

در اکتبر 1973، پس از جنگ "یوم کیپور" و تحریم آمریکا و هلند توسط کشورهای عرب عضو اوپک که به بروز بحران نفتی جدی منجر شد، انی برای حفظ و تحکیم جایگاه خود در بازار بین المللی قراردادی را با سوناتراچ در راستای تامین گاز طبیعی امضا کرد. در سال 1974، انی قراردادی را با دولت لیبی امضا کرد که با قراردادهای بیشتر با مصر، نیجریه و تونس همراه بود. این در شرایطی بود که توسعه دو اکتشاف نفتی جدید در دریای شمال که از سال 1972 توسط این شرکت آغاز شده بود، ادامه یافت.

در اواسط دهه 1970، انی توسعه زیرساخت برای انتقال گاز طبیعی در مسافت های طولانی با ساخت یک شبکه خط لوله هزاران مایلی در اروپا و مدیترانه را برنامه ریزی کرد. پس از افتتاح خط لوله ترانس-مدیترانه که الجزایر را از طریق تونس به سیسیل متصل می کرد، انی قرارداد جدیدی با لیبی برای اکتشاف بوری، بزرگترین میدان نفتی در مرکز مدیترانه، و توسعه نقش بین المللی خود در صنعت نفت را امضا کرد.

در سال 1992، انی در بورس اوراق بهادار ایتالیا و در سال 1995 در بورس اوراق بهادار نیویورک وارد شد. از 1995 تا 1998، این شرکت چهار عرضه سهام موفق داشته و 70 درصد از دارایی های سرمایه ای خود را به سهامداران خصوصی فروخت. از آن جایی که قیمت نفت در سال 1998 افت چشمگیری را تجربه کرد، همانند شرکت های دیگر، انی نیز وارد مسابقه ای از طریق ادغام، خریدهای بین المللی، اکتشافات جدید و شکل دهی شرکت های برتر واقعی شد.

از سال 2000، انی توسعه میدان نفتی دریایی کاشاگان در امتداد دریای خزر را آغاز کرد. در سال 2005، پروژه خط لوله "بلو استریم" برای تامین گاز از جنوب روسیه به ترکیه در قالب یک سرمایه گذاری مشترک بین انی و گازپروم آغاز شد. در سال 2010، انی در تولید نفت از میدان زبیر عراق به نقطه عطف جدیدی دست یافت.

پس از دریافت مجوز در سال 2006 برای اکتشاف منطقه دریایی در شمال موزامبیک که به نام منطقه 4 شناخته می شود، انی انجام چند اکتشاف بزرگ گازی بین سال های 2011 و 2012 مانند مامبای جنوب، مامبای شمال، مامبای شمال شرق و کورال 1 را اعلام کرد.