حسن روحانی با انتصاب ابوطالبی به عنوان سفیر جدید ایران در سازمان ملل مرتکب یک اشتباه شده است و سوژه ای به دست تندروهای داخل آمریکا و ایران برای بر هم زدن توافق ژنو داده است.

روزنامه نیویورک تایمز آمریکا در سر مقاله روز شنبه خود به اختلاف اخیر بین ایران و آمریکا بر سر انتصاب " حمید ابوطالبی" سفیر معرفی شده ایران به سازمان ملل پرداخته است.

به گزارش عصر ایران این روزنامه آمریکایی با اشاره به اینکه عدم صدور ویزا برای ابوطالبی ، می تواند تلاشی از ناحیه تندروهای آمریکا برای بر هم زدن توافق اخیر ژنو بین ایران و قدرت های جهانی باشد، می نویسد حسن روحانی با انتصاب ابوطالبی به عنوان سفیر جدید ایران در سازمان ملل مرتکب یک اشتباه شده است و سوژه ای به دست تندروهای داخل آمریکا و ایران برای بر هم زدن توافق ژنو داده است.

در این مطلب با اشاره به اینکه ابوطالبی یک شخصیت میانه رو در عرصه سیاست ایران محسوب می شود و با اشاره به اینکه وی در دوران اشغال سفارت آمریکا در ابتدای انقلاب ایران تنها 20 سال داشته و کار او مترجمی بین دانشجویان تسخیر کننده سفارت و آمریکایی ها بوده است، می نویسد: آمریکا به طبق پروتکل میزبانی سازمان ملل به شخصیت های بسیار تندرو نظیر " معمر قذافی" رهبر سابق لیبی ، ویزای سفر به سازمان ملل داد ، در حالی که ابوطالبی تنها به دلیل حساسیت افکار عمومی آمریکا به موضوع اشغال سفارت در ایران، با وجودی که شخصیتی میانه رو است، نتوانست ویزای ورود به آمریکا را دریافت کند و دولت اوباما روز جمعه اعلام کرد به سفیر معرفی شده ایران ویزا نخواهد داد.

در این مطلب با اشاره به اینکه حدس زدن حساسیت موضوع اشغال سفارت آمریکا در جامعه آمریکا برای دولت حسن روحانی کار چندان سخت و پیچیده ای نبوده است، می نویسد انتصاب ابوطالبی در این برهه حساس از مذاکرات هسته ای بین ایران و قدرت های جهانی ، می تواند سوژه ای جدید برای مانع تراشی تندروها در دو سوی ماجرا ، در روند مذاکرات ایجاد کند.

نیویورک تایمز در ادامه می نویسد هم دولت روحانی و هم اوباما و دیگر اعضای گروه 1+5 باید مراقب باشند که گفت و گوهای دو طرف بر سر رسیدن به یک توافق جامع و نهایی تحت تاثیر این موضوعات حاشیه ای قرار نگیرد و دو طرف متعهد باشند، به تعهدات خود عمل کنند تا زمینه تفاهم نهایی فراهم گردد.

نیویورک تایمز در خاتمه می نویسد حل و فصل مساله هسته ای ایران از طریق مذاکره یک بازی برد – برد هم برای ایران و هم برای کشورهای گروه 1+5 است و تاثیرات بسیار سازنده ای بر روی دیگر موضوعات اختلافی بین ایران و قدرت های جهانی از قبیل بحران سوریه، اوضاع افغانستان، قاچاق مواد مخدر و فعالیت گروه های تروریستی و تندرو و.. خواهد داشت؛ ولی در صورت شکست مذاکرات ، عواقب مخرب آن برای هر دو طرف مذاکره به همان اندازه زیاد خواهد بود.