در واقع بانکداری شعبه ای به بانکداری به شیوه فعلی در کشور گفته می شود. یعنی نوعی بانکداری که در آن بانک ها از طریق شعبه های خود در مکان های مختلف، به رتق و فتق امور بانکی مشتریان خود می پردازند.

پارسینه نوشت: از سالیان دور، هنگامی که صحبت از بانک و بانکداری به میان آمد نخستین تصویری که از بانک در ذهن ها تصور می شد، تصویر شعب بانک ها با دکوراسیونی خاص و کارمندانی با پوشش مرتب و یک دست بود.

اما در دهه های اخیر و با تنوع کانال های ارایه خدمات بانکی و ورود تکنولوژی جدید، به دنیای بانکداری، تصویر کلی از این سیستم پیچیده و حیاتی برای اقتصاد کشورها در حال تغییر است.

امروزه مشتریان بانک ها به مدد تکنولوژی می توانند از طریق اینترنت ،تلفن همراه و تلفن خدمات بانکی دریافت کنند و از مراجعه حضوری به بانک ها کم شده است و همین امر باعث می شود هر چه استفاده از تکنولوژی باب شود و امکانات ان در اختیار مردم قرار گیرد به زودی خبری از بانک داری شعبه ای نخواهد بود.

در واقع بانکداری شعبه ای به بانکداری به شیوه فعلی در کشور گفته می شود.یعنی نوعی بانکداری که در ان بانک ها از طریق شعبه های خود در مکان های مختلف، به رتق و فتق امور بانکی مشتریان خود می پردازند.

با این تفاسیر می توان گفت، Retail banking یا بانک داری شعبه ای به بخشی از فعالیّتهای بانکی اطلاق می‌شود که به نگاهداری حسابهای شخصی مشتریان می‌پردازد (مانند حسابهای جاری) از طریق شعب مختلف در مکان های مختلف می پردازد.

حالا اما با تعریف جدید از بانکداری که به شیوه الکترونیک و غیر حضوری به انجام عملیات بانکی می پردازد، به نظر می رسد باید به زودی با بانکداری شعبه ای خداحافظی کرد.

به این ترتیب چالش تازه ای برای بانک ها و سیستم بانکی در راه است که سوال اصلی آن این است، آیا با فراگیر شدن کانال های جدید برخورداری از خدمات بانکی، باز هم به شعبه های کوچک و بزرگ و پرهزینه کنونی نیاز هست یا خیر؟

شاید پاسخ به این سوال در مرحله اول خیر باشد اما نگاهی به کشورهای در حال توسعه و فقیر که از امکانات خدمات الکترونیک و اینترنت برخوردار نیستند نشان می دهد که هنوز برای خداحافظی با بانکداری شعبه ای زود است.

.با این حال نمی توان از این نکته نیز ساده گذشت که در همین کشورهای در هر توسعه مانند ایران نیز فقدان زیر ساخت ها و سرمایه گذاری های زیر بنایی بانک ها و ضعف مالی آنها باعث می شود بانک ها بیشتر و بیشتر به فکر کم کردن شعبات و در عوض تجهیز بانک ها به خدمات الکترونیک باشند که هم از هزینه بانک ها می کاهد و هم در وقت وهزینه مشتریان صرفه جویی می شود.

پس شاید بتوان نتیجه گیری کرد که با توجه به هزینه بالای بانک داری شعبه ای در کشورهای در حال توسعه چون ایران، سیاستگذاری های اقتصادی دولت ها نیز در پی شعبه گریزی و حمایت از بانک داری چند رسانه ای و الکترونیک است. بنابراین بانکداری که به زودی بساط شعبه های بانکی را برخواهد چید و از نیروی انسانی در بانک ها خواهد کاست.