من و نسل من ممکن است نسلی بی‌پروا باشد و در دفاع از موازین انقلاب گاهی تندی کند اما بی ادب نیست. سیمین هم مثل طاهره صفارزاده جای مادر ما و مادربزرگ ماست. خاک بر او خوش باد. یادش با تمام گلایه های بزرگ و کوچک در قلب ماست.

علیرضا قزوه مدیر مرکز آفرینش‌های ادبی حوزه هنری که همزمان با درگذشت سیمین بهبهانی با نگارش یادداشتی جنجالی در وبلاگ خود درباره این شاعر به اظهار نظر پرداخته بود، در یادداشت دیگری به تلطیف مواضع قبلی پرداخته و کوشیده توضیح دهد انتقاد او که در یادداشت قبلی و در قالب یک نقل قول آورده بود « حسین منزوی را بسیارتا بسیار شاعر تر از سیمین بهبهانی می داند» نه متوجه شخص شاعر درگذشته که درباره رفتار حاضران در مراسم تشییع جنازه بوده است.

قزوه در واکنش به نوع قضاوت و ادبیات خود درقبال شاعر فقید و محبوب این مرتبه تصریح کرده است: «ممکن است بی پروا باشیم اما بی ادب نیستیم. سیمین بهبهانی جای مادر ما و مادربزرگ ماست وبسیار تا بسیار هم شاعر بود.»

به گزارش عصر ایران و به نقل از وبلاگ شخصی علیرضا قزوه، بخشی از یادداشت دوم او از این قرار است:

« سیمین به شهادت آثارش بسیار تا بسیار شاعر بود و بسیار تا بسیار راه‌های ناگشوده و ناهموار را هموار ساخت. این که بخواهد نامی از ایشان بماند یا نماند به دست من و امثال من نیست. آن که پیمانه و غربال به دست دارد از پس ما و ایشان می آید و کار خود را می‌کند. من تنها به عنوان یک فرزند کوچک این انقلاب - که انقلاب را و شهیدانش را دوست دارم- می‌گویم اتفاقا از جنازه سیمین و فکر سیمین سوء استفاده شد تا عده‌ای ورشکسته انقلاب را تحقیر کنند. نمونه‌اش را هنگام تلقین خواندن بر جنازه سیمین دیدیم عده‌ای همچنان به جای صلوات و دعا سوت می‌زدند و فرزند سیمین خانم مجبور شد به آن جماعت اعتراض کند که مادر من یک مسلمان بود. بگذارید تلقین را بخوانند...

من سوالم این است چرا در مراسم تشییع مثلا قیصر امین پور و سیدحسن حسینی یا خانم صفارزاده کسی به خود اجازه نداد سوت و کف بزند؟ یا مثلا سخنگوی کاخ سفید و شهبانوی دیبا از ینگه دنیا پیام تسلیت بدهند و در شبکه‌های بی بی سی و ... برای خودشان جشن بگیرند؟

چون این جماعت در شعرشان و در زندگی شان و مرام شان نشان دادند که از جنس جماعت سوت و کف زنان نیستند. اگرچه سیمین هم در لابلای اشعارش چندین و چند شعر برای امام هشتم و برای حضرت علی و برای رزمندگان و حتی برای مردم فلسطین دارد و حتی نامگذاری دو پسرش با نام های علی و حسین نشان از ارادت ایشان به اهل بیت سلام الله علیهم اجمعین داشته و دارد. ضمن آن که پیشانی نوشت بسیاری از اشعار سیمین به صراحت آیاتی از قرآن مجید است. و این که سیمین در خانواده‌ای بزرگ و دانشمند و معتقد به موازین دین به دنیا آمد. همین ها دلیل خوبی ست که او چندان هم به این مسائل بی تفاوت نبود.

با این همه من و نسل من ممکن است نسلی بی‌پروا باشد و در دفاع از موازین انقلاب گاهی تندی کند اما بی ادب نیست. سیمین هم مثل طاهره صفارزاده جای مادر ما و مادربزرگ ماست. خاک بر او خوش باد. یادش با تمام گلایه های بزرگ و کوچک در قلب ماست. »