شاید این روزها دوبله ایران دیگر حرف اول را نزند، اما جوانان در این باره گناهی ندارند؛ چراکه فیلم‌ها دیگر فیلم نیستند. در گذشته تمام کارهای قدیمی‌ای که برای سینما و تلویزیون دوبله می‌شدند، از نویسندگان و کارگردانان مطرح جهان بودند، ولی الآن دیگر این طور نیست.

جلال مقامی با انتقاد از وضعیت حال حاضر دوبله و نحوه برخورد با پیشکسوتان، تصریح کرد ترجیح می‌دهد از دوبله دور باشد تا آبرویش حفظ شود.

جلال مقامی‌، دوبلور پیشکسوت، در گفت‌وگو با ایسنا، با تأکید بر اینکه این روزها صرفا به خاطر سرگرمی، در رادیو البرز و رادیو دانش فعالیت دارد، گفت: به دلیل اینکه در کرج سکونت دارم، صرفا برای سرگرمی و فرار از تنهایی در خانه، در رادیو دانش و رادیو البرز شهر کرج مشغول به کار هستم و این روزها مطلقا دوبله کار نمی‌کنم؛ چراکه بعضا فیلم‌هایی به دستم می‌رسد که همان ابتدا با عرض پوزش به واحد دوبلاژ برمی‌گردانم، به دلیل اینکه معتقدم درست نیست بعد از 54 سال کار در دوبله در یک سری فیلم‌های دم دستی حرف بزنم، پس بهتر است که کار نکنم تا شأن و شخصیتم حفظ شود.

او ادامه داد: 73 سال دارم و 54 سال از عمرم را در دوبله گذرانده‌ام. 16 ساله بودم که با دوبله آشنا شدم و تا کنون تجربه‌های مفیدی را در این عرصه کسب کردم و خدا را شکر می‌کنم. در حال حاضر هم از واحد دوبلاژ ممنونم که گاهی به فکر من می‌افتد، اما کم‌لطفی‌هایش را نمی‌بخشم. حاضرم در دوبله دو- سه ماه یک بار کار کنم، اما کاری کنم که به درد من بخورد.

به جوانان حسودی نمی‌کنم، برایشان دعا می‌کنم

مجری برنامه قدیمی «دیدنی‌ها» سپس با اشاره به حضور جوانان در دوبله اظهار کرد: به عنوان پیشکسوتی که جوانی‌ام را برای دوبله گذاشتم، نه تنها به جوانان حسادت نمی‌کنم، بلکه برایشان آرزوی موفقیت می‌کنم؛ چراکه انصافا اکثر جوانان کارشان خوب است و از شاگردان خوب خودم بوده‌اند، اما تنها انتظارم از جوانان این است که احترام پیشکسوتان را نگه دارند. شاید این روزها دوبله ایران دیگر حرف اول را نزند، اما جوانان در این باره گناهی ندارند؛ چراکه فیلم‌ها دیگر فیلم نیستند. در گذشته تمام کارهای قدیمی‌ای که برای سینما و تلویزیون دوبله می‌شدند، از نویسندگان و کارگردانان مطرح جهان بودند، ولی الآن دیگر این طور نیست.

او ادامه داد: زمانی پیشکسوتان و بزرگان هنر عزت و احترامی داشتند، اما الآن دیگر این طور نیست. وقتی همکاران قدیمی‌مان یک تلفن نمی‌زنند ببینند جلال مقامی زنده است، دیگر چه انتظاری از بقیه می‌توان داشت. من و امثال من زمانی دوبله‌ی ایران را دوبله کردیم و آن را بزرگ کردیم که خیلی‌ها نمی‌دانستند دوبله چطور نوشته می‌شود. قدیم‌ها در اتاق دوبله صبح تا شب در اتاق‌های تاریک و نمناک دوبله کار می‌کردیم و سختی می‌کشیدیم تا به اینجا رسیدیم، ولی الآن می‌بینیم که برای پیشکسوتان احترام چندانی قائل نیستند.

مقامی با بیان اینکه دوبله هنر می‌خواهد، خاطرنشان کرد: هر حرفه‌ای هنر خودش را می‌خواهد، دوبله هم مثل سایر هنرها استعداد خودش را می‌خواهد؛ پس بهتر است جوانانی که وارد این عرصه می‌شوند، ابتدا خودشان را بسنجند. به عنوان مثال منِ جلال مقامی هم دوست دارم مثل آقای شجریان کنسرت برگزار کنم، اما باید ببینم آیا صدای خوانندگی دارم؟

نمی‌دانم چرا فیلم خوب نصیب من نمی‌شود

مجری «دیدنی‌ها» در بخش دیگری از گفت‌وگویش با ایسنا به مدت زمان دوری‌اش از هنر دوبله اشاره کرد و گفت: اگر بخواهم به طور کلی بگویم که چقدر از دوبله دور بودم، باید بگویم حدود شش - هفت سال از دوبله دور بودم، ولی از عید نوروز 93 تا به حال فقط یکی - دو تا فیلم دوبله کردم؛ چراکه می گویند فیلم خوب نداریم، در حالی که وقتی بعضی شب‌ها تلویزیون می‌بینیم‌، می‌بینم که فیلم‌های خوبی هم برای دوبله داریم، اما نصیب ما نمی‌شود.

جلال مقامی در پایان گفت‌وگوی خود از کسالت پرویز بهرام که از همکاران قدیمی‌اش است، اظهار بی‌اطلاعی و ناراحتی کرد و گفت: آیا این درست است که با وجود انجمن گویندگان در واحد دوبلاژ، از دیگران بشنویم که پرویز بهرام عزیز کسالت دارد و این روزها کار نمی‌کند. او حق دارد که از بی‌مهری‌ها گله کند و ناراحت باشد.