«کافه گفت و گو» / روابط تان با همسایه ها چگونه است؟

خیلی حسودند

متاسفانه الان شرایط طوری شده که اگه کسی از تنهایی بمیره هیچکس تا مدت ها متوجه نمیشه،همسایه از همسایه خبر نداره در حالی که قدیم...

بعضی از آدمها وقتی بچه هاشون بزرگ میشند کاملا یادشون میره که بچه چگونه بزرگ شده انگار از اول بچه های خودشون مثل آدم بزرگها راه می رفتند و حرف می زدند و انتظار دارند بچه کوچولو اصلا ندود.اصلا صدای پا و حرف زدنش بلند نشود. احترام به قوانین آپارتمان نشینی باید با احترام به حقوق بچه بودن و بچه داشتن توام باشه.

در کل بد نیست. در شهر کوچک ما روابط گرم است. دلنوازانم

یکی تعریف می کرد که در یک جلسه کاری با فردی آشنا شده و بعد که درباره محل زندگی شان با هم حرف زده اند، متوجه شده اند که در یک برج همسایه اند!

سلام
خیلی خوبه
یعنی گاهی به من میگن برم خونشون کامپیوترشونو ردیف کنم ، مادر ها هم با هم رفت و آمد دارند و چیزی احتیاج داشته باشیم قطعا به همدیگه قرض می دیم.

غیبت میکنند و هر روز دهوا دارند رو اعصاب ادم جاده درست کردند

ما در گوشه حیاط مجتمع مان یک تخت و چند صندلی گذاشته ایم و همسایه ها عصرها در آن جمع می شوند و با هم حرف می زنند. خیلی به بهبود روابط کمک کرده است. البته الان که هوا سرد شده کمتر دور هم جمع می شیم

یادش بخیر
بچه که بودیم ،آنقدر با همسایه ها ندار بودیم که اگر نان و حتی یخ نداشتیم از همدیگر قرض می گرفتیم

ما خونمونو شب به شب ميبينيم وقتي ميريم بيرون هوانسبتاً تاريكه وقتي هم برميگرديم كاملاً تاريكه . وقتي هم تو ساختمون همسايه ها رو ميبينيم واكنشي به هم نشون نميدهيم . اينه زندگي مدرنيته. اره عزيزم

تابه حال ندیدمش

فقط در حد سلام و یک لبخند مصنوعی تو راهرو یا آسانسور

خوشبختانه محل زندگی ما در یک محل قدیمی هستش و36ساله که ساکن هستیم و با همسایه ها روابط گرمی داریم و فقط بخاطر همسایه ها تا به حال خونه رو نفروختیم و بالاشهری نشدیم

این تجربه من: در تهران طبقه بالایی تا ساعت 3 نصف شب سر و صدا میکرد و باید خواب رو با آنها تنظیم میکردیم! 2 بار اعتراض کردیم که بار دوم خانم طلبکار شد که من نبودم و برای اینکه ثابت کنه خودش نبوده چند بار با پا محکم روی زمین کوبید که پدرم که گوشهاش ضعیفه از خواب بیدار شد و نزدیک بود دعوا راه بیفته، من همان شب فقط نفرینش کردم این خانم رو و چند سال بعد فهمیدم که 2 بار مجبور شد طلاق بگیره! جالب اینجاست که این خانم از طبقه تحصیلکرده جامعه هم بود!

مورد دوم در همان آپارتمان یک همسایه داشتیم که خانوادگی معتاد بودن، مادر، پدر، بچه ها معتاد به سیگار و مخدر، طوری که دود و بوی سیگار و مواد تا اتاق خواب ما هم میومد، به مدیر ساختمون گفتیم و اوضاع بهتر شد اما دوباره شروع شد. مجبور شدیم از آن ساختمان برویم به جای دیگه که بهتر بود، در کل ما حقوق همسایه رو رعایت نمیکنیم و انتظار داریم دعاهای ما استجابت بشه و در زندگی خوشبخت باشیم. وقتی نفرین پشت سر ما باشه این اتفاق نمیفته

در جامعه ای که همه را ریا کار کرده اند هرچه افراد کمتر اطلاعات بدهند موفقترند

راستش من نه پول دارم نه کار که برم زن بگیرم، ولی رابطه ام با اطرافیانم خوبه :)

ما كه فقط شبها خونه هستيم. و روزهاي تعطيل . خونه براي ما خوابگاهه . ولي همسايه واحد بغلي ما اونقدر صداي تلويزيونش رو زياد ميكنه كه ما آسايش نداريم. نمدونم شايد آپارتمانها رو بد ميسازن . بنده خدا سرفه و عطسه هم كه ميكنه صداش مياد خونه ما

با بعضیاشون سلام و علیک داریم.
در کل فکر میکنم اگر حق و حقوق همسایگان رعایت شود، خیلی از مشکلاتی که در بیرون در کوچه و خیابان وجود دارد حل می شود.

من بعضي همسايه ها را سالي چند بار نمي بينم و حتي نام فاميلي آنها را نمي دانم . چهل سال پيش در شهرستان اهالي محله هاي ديگر را مي شناختيم .فرهنگ اپارتمان نشيني و تراكم همين است.

الان به دليل افزايش جمعيت در شهرهاي بزرگ و ساخت و سازهاي بي رويه باعث شده تا موج بزرگي از آپارتمان نشيني در شهرها باشه و اقتصاد نابساماني كه مردم مجبورن تا بوق ..... كار كنن و شايد تفاوت هاي فرهنگي و نداشتن فرهنگ صحيحي از اپارتمان نشيني و ايجاد مزاحمت براي همسايه هاي ديگه دلخوري و ناراحتي هم پيش بياد و به طبع اون علاقمند نبودن همسايه ها براي داشتن روابط.
راهي وجود نداره تا اين معضلات حل بشه برادر

به نظر من زندگي انسانها از ريزترين مسايل تا بزرگترين آنها به هم وابسته هستش، وبا ايجاد بحران در يك نقطه بقيه قسمتها هم تحت تاثير قرار مي گيرند.
وقتي در يك شهر به علت كسب منافع بيشتر امنيت و آسايش انسانها صلب مي شود انسانها سرخورده شده و در پوست خود فرو مي روند.
يك عده اي به خاطر منافع بيشتر در هر كجاي شهر توانستند آپارتمان زده اند با كيفيت صفر ، كه گاه حتي صداي تلفن همسايه نيز شنيده مي شود.حياط نيست بچه بازي كند. مسلماً در يك چنين حالتي همسايه ها نسبت به روابط خوبي نخواهند داشت .
يكي از نشانه هاي جامعه سالم ، شهرسازي خوب آن است، كه متاسفانه در ايران همچنين جاي سراغ ندارم. شهرداري ها با طرح هاي غلط و دادن مجوزهاي غلط و با قانونهاي اشتباه فقط در فكر افزايش درآمد مي باشند. همه جاي يك شهر نبايستي آپارتمان باشد. خودش هم با اين كيفيت.
خانه هاي ويلايي ، فضاهاي سبز كه در شهر سازي ما كلا فراموش شده هستش.
يكي ديگر از كاهش روابط كار هستش ، وقتي يك نفر از صبح اول وقت تا موقع خواب كار مي كنه تا سر ماه كم نياره ، همسايگي از بين ميره.

سلام
من عالی شهر زندگی می کنم . توی مسکن مهر . از توابع بوشهر هستش. اینجا روزی که من اومدم از 24 واحد بلوک ما فقط چهارتا ساکن بودن و بقیه یا نیامده بودند یا با تجهیز منزل به حداقل امکانات قفل کرده و برای گه گداری استفاده می کردند. حالا بماند چه استفاده ای که آدم شرمش میاد بگه. پیمانکار در کنار تمام کم کاری ها در ساخت خانه ها ، آسانسور را هم سر هم بندی کرده و نیمه کاره رها کرده بود. حالا چه طور پایان کارش را گرفته از بیت المال اون هم بماند. خلاصه من پیش قدم شدم و مدیریت ساختمان را برای رفاه خودم و ساککنین عهده دار شدم آسانسور را تعمیر کردم و نظافت کلی . حالا بیا پول شارژ بگیر . کیه که بده. هرکی یه بهانه ای. تازه وقتی خراب شد ریختن سر من که چرا خرابه. خیلی مردم جالبی داریم به خدا. من موکت کف آسانسور را می بردم بیرون می تکوندم ده دقیقه بعد عمدا سطل زباله داخل اسانسور خالی می کردند. من پارکینگ را تمیز می کردم شب کیسه های زباله بیست کیلویی می ذاشتن. خلاصه گویی با من دعوا داشتن غافل از این که من یک نفر بودم و اونها کلی آدم که بوی زباله و کثافت اذیتشون می کرد. بنزین از موتور همدیگه می دزدن. ادم از بالکن طقه چهار میخواد بره طبقه سه دزدی سقوط ازاد می کنه. بنگاه دار مستاجر میاره با صابخونه ها توی راهرو چاقو کشی می کنن. همسایه طبقه چهار میخواست اسباب کشی کنه بره شهری دیگه لحظه آخر در خونه همسایه کناریش رو خرد و خمیر کرده رفته. جالبه که تمام شب و روز کنار هم بساط قلیون میوه ای و ... داشتن. گفتم قلیون. بله تازگی ها دانشگاه بغل ساختمون ما دانشجو ها اومدن خونه رهن کردن کلا کارشون شده قلیون چاق کردن نشستن توی راه روها و حمل قلیون روشن از طریق آسانسور و خلاصه مطبوع کردن فضای دلنشین اپارتمان. قبلا بعضی خانم ها با چادر رنگی ( بدون پوشش کافی زیر چادر ) توی محوطه حاظر می شدن تازگی ها با پتوی مسافرتی روی سرشون بدون همون پوشش حداقلی زیر پتو حاظر می شن. در کل هیچ کدوم هم بومی بوشهر نیستن. اسم مناطقی که از اون جاها اومدن رو نمیارم چون نمی خوام تعمیم به کل مردم اون استان ها کنم. خودتون حدس بزنین. من که بی خیال شدم و صبح می رم اداره و شب میام تخت می خوابم اگر احیانا کسی در بزنه هم نمی رم دم در. چون کسی نمیاد مثلا بگه نمک می خوام یا فلفل. میان می گن پیک نیک گاز ، انبر ، تنباکو ، قلیون و ... داری؟؟؟؟
داستان همسایه های ما اینه . حالا چه طور می خواین باهاشون مچ بشیم؟ من خودم روستا زاده هستم و هنوز توی روستامون خونه ها بینشون یا دیوار نیست یا یه راه کوچولو گذاشتن که بی خبر از هم نباشن. اما زندگی به اصطلاح مدرن امروزی دیگه این مسائل توش غریب شده.
ببخشید اگر بعضی جاهاش بی ادبی شد.

به همه کسانی که در راهرو یا دم آسانسور می بینم سلام می کنم .خیلی ها سرد و بی روح پاسخ می دهند و برخی نیز اصلا پاسخ نمی گویند.نمی دانم شاید پیتزایی فست فودی غذایی یا نامه و محموله ای برای همسایه ای آورده باشند.شاید هم همسایه ای باشند.ما که نمی شناسیم . آن ها هم نمی شناسند.بعضی ها مالکند و بعضی دیگر مستاجر. ما مستاجریم و از نگاه آن ها سلام مستاجر بی طمع نیست!بعضی ها هم مستاجرند و از نگاه آن ها ما مالک و باز همان داستان.نیازی هم به شناختن همدیگر نداریم. یک ماه مشغول باز کردن اسباب و اثاثیه ایم و یک ماه آخر هم مشغول بستن آن ها.ده ماه هم چشم به هم بزنی تمام می شود.مالک اجاره را بالا می برد و مستاجر خداحافظی می کند.چرا باید ما همسایه ها را بشناسیم؟وقتی از آن واحد رفتیم همه ارتباط های ما قطع می شود چرا باید ارتباطی برقرار شود و مجبور به قطع آن باشیم ! ماشین ما ایرانی و متوسط القیمت و ماشین همسایه خارجی و گران قیمت است.او فخر فروشی می کند و ما را مانند جذامی ها می بیند.ما توان رقابت با او را نداریم در عوض ما هم همسایه های بی ماشین را.مراسم ختم و شب هفت یکی از سرشناس ها برگزار شد. در و دیوار پر از پلاکاردهای بزرگ و بزرگتر شدند و کل کوچه و البته در و دیوار خانه ما را تاج گل و دسته گل وبسته گل فرا گرفت.ما که نمی شناختیم.ده روز بعد یکی از همکاران همسرم سیاه پوش شده بود .پرس و جو کرده چه اتفاقی افتاده .تازه فهمیده که ما هم صاحب عزا بوده ایم.تسلیتی گفته و عذرخواهی هم کرده که ما نمی دانستیم همسایه تازه درگذشته دیوار به دیوار همسر ایشان بوده.البته این آخرین ارتباط آن هاهم بود. پیش از آن اتفاق پس از تعطیلی محل کار چند قدمی تا پای اتوبوس و تاکسی به هم می آمدند.الان اصلا همدیگر را نمی بینند .یکی زودتر می رود و آن دیگری دیرتر مبادا توی مسیر با هم همراه شوند.زندگی تجملی و مقام و منزلت و دیگری حقیر پنداری با ما چه کرده است؟

تو فرهنگ آپارتمان نشینی در حال حاضر چیزی که رواج پیدا کرده اینه که همه از هم طلبکارن و متوقع هستن که واحدشون باید vip باشه یعنی هر کار دوست داشتن و خواستن انجام بدن ولی بقیه نباید انجام بدن
خوب همسایه عزیز تو که میای به من تذکر میدی آخر شب در واحدت رو اروم ببند حداقل خودت هم که میای رعایت کن تو راهرو بلند صحبت نکن و اروم در رو ببند و صد مورد مشابه

جایی باید از همسایه و ارتباط با همسایه حرف زد که زندگی افراد اجتماعی و با تابعیت از فرهنگی واحد باشد، امروزه که زندگیها انفرادی و شخصی شده و همه تو لاک خودشونن و کمتر کسی حوصله دیگری را دارد( البته در شهرهای بزرگ).
یاد قدیما بخیر.

طرف 2تاماشین نسبتا خوب داره و ضع مالیشون هم خوبه آپارتمان و کثافت برداشته ولی هزینه نظافت و تخلیه چاه و نمیدن میگن ما مشکلی نداریم همینطور که هست خوبه.بالای شهر تهران هم هستیم.خدا لعنت کنه اونی رو که خونه سازمانی رو تو همه مناطق به یه مشت بی فرهنگ و تازه به دوران رسیده داد و کل تهران و خراب کرد

همسايه بودن و همسايگي يعني دوست و دوست بودن. وقتي انسانها از حد خود خارج شده و در زندگي ديگران ( همسايه ها) سرك ميكشند ، اعتماد همسايه را از دست داده و روابط هسمايگي كم رنگ مي شود.

سلام
من عالی شهر زندگی می کنم . توی مسکن مهر . از توابع بوشهر هستش. اینجا روزی که من اومدم از 24 واحد بلوک ما فقط چهارتا ساکن بودن و بقیه یا نیامده بودند یا با تجهیز منزل به حداقل امکانات قفل کرده و برای گه گداری استفاده می کردند. حالا بماند چه استفاده ای که آدم شرمش میاد بگه. پیمانکار در کنار تمام کم کاری ها در ساخت خانه ها ، آسانسور را هم سر هم بندی کرده و نیمه کاره رها کرده بود. حالا چه طور پایان کارش را گرفته از بیت المال اون هم بماند. خلاصه من پیش قدم شدم و مدیریت ساختمان را برای رفاه خودم و ساککنین عهده دار شدم آسانسور را تعمیر کردم و نظافت کلی . حالا بیا پول شارژ بگیر . کیه که بده. هرکی یه بهانه ای. تازه وقتی خراب شد ریختن سر من که چرا خرابه. خیلی مردم جالبی داریم به خدا. من موکت کف آسانسور را می بردم بیرون می تکوندم ده دقیقه بعد عمدا سطل زباله داخل اسانسور خالی می کردند. من پارکینگ را تمیز می کردم شب کیسه های زباله بیست کیلویی می ذاشتن. خلاصه گویی با من دعوا داشتن غافل از این که من یک نفر بودم و اونها کلی آدم که بوی زباله و کثافت اذیتشون می کرد. بنزین از موتور همدیگه می دزدن. ادم از بالکن طقه چهار میخواد بره طبقه سه دزدی سقوط ازاد می کنه. بنگاه دار مستاجر میاره با صابخونه ها توی راهرو چاقو کشی می کنن. همسایه طبقه چهار میخواست اسباب کشی کنه بره شهری دیگه لحظه آخر در خونه همسایه کناریش رو خرد و خمیر کرده رفته. جالبه که تمام شب و روز کنار هم بساط قلیون میوه ای و ... داشتن. گفتم قلیون. بله تازگی ها دانشگاه بغل ساختمون ما دانشجو ها اومدن خونه رهن کردن کلا کارشون شده قلیون چاق کردن نشستن توی راه روها و حمل قلیون روشن از طریق آسانسور و خلاصه مطبوع کردن فضای دلنشین اپارتمان. قبلا بعضی خانم ها با چادر رنگی ( بدون پوشش کافی زیر چادر ) توی محوطه حاظر می شدن تازگی ها با پتوی مسافرتی روی سرشون بدون همون پوشش حداقلی زیر پتو حاظر می شن. در کل هیچ کدوم هم بومی بوشهر نیستن. اسم مناطقی که از اون جاها اومدن رو نمیارم چون نمی خوام تعمیم به کل مردم اون استان ها کنم. خودتون حدس بزنین. من که بی خیال شدم و صبح می رم اداره و شب میام تخت می خوابم اگر احیانا کسی در بزنه هم نمی رم دم در. چون کسی نمیاد مثلا بگه نمک می خوام یا فلفل. میان می گن پیک نیک گاز ، انبر ، تنباکو ، قلیون و ... داری؟؟؟؟
داستان همسایه های ما اینه . حالا چه طور می خواین باهاشون مچ بشیم؟ من خودم روستا زاده هستم و هنوز توی روستامون خونه ها بینشون یا دیوار نیست یا یه راه کوچولو گذاشتن که بی خبر از هم نباشن. اما زندگی به اصطلاح مدرن امروزی دیگه این مسائل توش غریب شده.
ببخشید اگر بعضی جاهاش بی ادبی شد.

دوستي و مودت و مهرباني نخواستيم حداقل ها رو رعايت کنند.
همسايه‌ي طبقه اول ما ماهي يکبار تو حياط خونه فرش ميشوره . دائماً با نهايت بي ادبي و وحشي‌گري با هم دعوا و داد و بيداد ميکنن. وقت و بي وقت صداي ضبطشون رو بقدري زياد مي‌کنند ما که طبقه سوم هستيم نميتونيم بخوابيم. هر آدم ناجوري در خونه‌ي ما مياد براي ديدن مرد معتاد طبقه اول. و خلاصه از دستش کلافه شديم
چه کنيم.؟

من و همسایه های دیوار به دیوارمون در آپارتمان زندگی نمیکنیم. خونه هست . حدود 30 سال هم همسایه هستیم. قدیما اوایل انقلاب که اومده بودیم با هم سلام علیک و کمی رفت و آمد داشتیم اما حالا اگه آخر هفته که خونه هستم و تصادفی ببینمشون یه سلامی میکنیم. فقط در همین حد.

همه چيز به هم وابسته هست.
براي اينكه آدم بتواند همسايه خوبي باشد بايستي شهر خوب داشت براي يك شهر خوب بايستي ارگان هاي خوبي داشت براي ارگان هاي خوب بايستي كاركنان خوبي داشت براي كاركنان خوب بايستي مديران خوب ، كاركشته ، با فكر و مسوليت پذير باشند.
حقوق پائين، شهر شلوغ و آلوده و فقط ديوار، خوراكي هاي سمي و آلوده ، عدم وجود تفريح ، اجاره خانه هاي بالا، مسئولين مسئوليت ناپذير و مردماني كه خسته از اينها لااقل خود سعي نمي كنند كمترين ها را رعايت كنند. مثلاً عدم ريختن اشغال ، مثلاً رعايت اصول ماشين سواري، مثلا ً رعايت عبور از خيابان ، مثلاً رعايت صف نانوايي ها و غيره

جالبه بدونید که خانمای همسایه های ما دائما دم در خونه دور هم جمع می شن و بچه هاشون هم توی خیابون بزرگ می شن. وقتی هوا رو به سردی می ره خوشحال می شم که اینها از خیابون جمع می شن ولی امان از تابستون و 3 ماه تعطیلی .... بخدا آسایش نداریم ، تا ساعت 12 -2 شب توی خیابونن .
خانما مراقب رفت و آمد همسایه ها هستن و آمار همه اهل خیابون رو دارن. کی چن تا بچه داره ؟ فلانی با کدوم فامیلشون رفت وآمد داره ؟ مهمونی که خونه شون اومد چه کسی بود؟
ما با همسایه هامون آشنایی نداریم با این که 13 ساله توی این محل زندگی می کنیم ولی با 2- 3 نفرشون فقط در حد سلام و علیک هستیم. برای این که نمی تونن از جزئیات زندگی ما باخبر بشن اصلا ازمون خوششون نمیاد!!!!

اون قديما وقتي ما بچه بوديم دركوچه مادريك رديف 20خانه بزرگ بود كه از داخل همه درهاي مخفي به يكديگر داشتند ببينيد چقدر به همديگر اطمينان داشتند كه حتي ناموس خود را امانت همسايه ميدانستند ولي از من قبول كنيد باامدن تلويزيون وبعدها گوشي هاي موبايل ارتباط همسايه وفاميل دچار مشكل شد قبلا براي عيادت از بزرگ فاميل بابرنامه قبلي ملاقات حظوري انجام ميشد ولي حالا اگر وقت كنيم يك زنگ تلفن ميزنيم كه مادر يا پدر خواستم حالت رابپرسم ديگر حظور فيزيكي نداريم به همين خاطر است كه هركه از ديه رود
از دل برود صادق شده است همسايه جاي برادر بود وبايد باشد ولي تاسف از مادي گرايي ودور شدن از معنويات

اونا مایه دارندما فقیر

سلام
رعايت مسائل همسايه داري كه از اهم واجبات مي باشد بنظرم حل مشكلات ناشي از آن مربوط به اسلام شناسان است. جايي كه در دينمان همسايه نزديكتر از فاميل است. اصل اساسي يادمان نرود : هر چه براي خود مي پسندي براي ديگران هم بپسند و هر چه براي خود نمي پسندي براي ديگران هم نپسند.
با تشكر

توی آن خانه قدیمی پدری که بودیم با آن حیاط دل انگیز و تراس آفتابگیر وبا پشت بامی پر ستاره در همین شهر درندشت تهران, هم همه همسایه ها با ما و هم ما با همه همسایه ها خوب بودند و بودیم
یادم می آید هرسال نیمه تابستان کوچه با آب و جاروتمیز و مرتب میشد و بساط بازی بچه ها و صحبت فراهم می شد تا شب و شب چره معروف اش
اما الان چی ??
پدر و مادر چندین تابستان است که دیگر در کنار ما نیستند و ما نیز هر کدام مان یک گوشه ای ازکشور و دنیا ...
آنها که از میان ما مانند دو پروانه زیبا و مهربان رخت از دنیا بربستند برادران و خواهران بزرگترم آنجا را به طمع و حرص ناچیز دنیا تکه تکه کردند مرا نیز به نوعی محروم چرا که کوچکترین بودم و سنی نداشتم نه حرفم خریدار داشت نه یارای اعتراض ...
انها اکنون که در ورطه حرص و آز خود غوطه می خورند در حسرت یک خواب شبانه راحت و آسوده اند ومن نیز که در پیله تنهایی و غم و اندوه خویش سالهاست در این سوی خو گرفته ام همسایگانی دارم که گرچه به آن خوبی قدیم نیستند اما دست نوشته هاو اشعار مرا می طلبند و دوست می دارند که هر از گاهی می نویسم
اما کاش با هم با همسایه ها خوب باشیم چرا که روزگار نقش کردار ما را به خود ما باز می گرداند و به ما می نمایاند
ای کاش ...ای کاش

ما يك همسايه ديوار به ديوار داريم كه دبير بازنشسته است و با همسرش زندگي مي كند .فوق العاده مهربان و دوست داشتني هستند . همسرم با اينكه اختلاف سني 40 سال با خانم همسايه دارد ولي اگر يك روز يكديگر را نبينند دلتنگ مي شوند . هر چند در زندگي روزمره امروز سخت است از حال همسايه باخبر شوي ولي ميشه كمي هم مهربان بود .

ضمن تأییدهمه مشکلاتی که اشاره شد. نبودقانون مناسب باعث این مشکلات آپارتمان نشینی شده که دولت هافکری برای حل مشکلات نکردندودرحال حاضرقانون موجودتملک آپارتمانها مصوب سال1343 حاکم است که درآن زمان برای مجتمع های آپارتمان نشینی که به تعداد انگشتان دست بودندتصویب شده بودو درزمان حاضر جوابگوی مشکلات عدیده نمیباشد که گوشه هایی ازدرد دل آقای هدایتی و.. راشنیدید. لازمست اضافه کنم درکشورهای پیشرفته دیگر بجای ساخت چندین هزار آپارتمانهای 5تا10 طبقه برجهایی بابیش از40 و50 طبقه احداث وفضای سبز بمیزان لازم برای بازی کودکان ایجادمراکزتفریحی و..... درنظر گرفته اند,درحالیکه درتهران ویادرشهرهای دیگر باتخریب ساختمان یک یادوطبقه تخریب میشود وبجای آن یک ساختمان4یا5طبقه باکیفیت نامناسب ومشکلاتی که دوستان اشاره کردندمیسازند بنابراین جایی برای بازی کودکان باقی نمی ماند. متأسفانه چراشورایعالی محترم شهرسازی به این مسایل بیشترتوجه نمیکند وچرا وزارت راه وشهرسازی متولی رفع مشکلات آپارتمان نشینی میباشد درموردبروز نمودن قانون اقدامی سئوال است؟

خوب نیست.ما 6 ماهه اومدیم خونه جدید.اوائل همسایه طرف راستی که 3-4 تا خانواده هستند زباله هاشون را بنا به عادت قبلی میذاشتن دم تیر برقی که رو به روی خونه ماست و شیرابه زباله های منظره زشتی درست کرده بود.باشون حرف زدیم که نذارن.بعدا ماشینشون را پارک میکردن رو به روی در خونه ما و با این که باشون حرف زدیم که پارک نکنند بازم توجه نمیکردن که اینم پدر بنده را حسابی شاکی کرده بود حتی با یکیشون یه بار نزدیک بود دعواش بشه اخرش یه برچسب پارک ممنوع چسبوندیم جلو در که بازم انگار نه انگار چند بارم که بعدا دوباره گذاشتن باد لاستیک ماشینشون را خالی کردیم چون بابام خیلی رو این وضعیت حساس شده بود.همسایه سمت چپی هم وقتی میخواست خونه اش را بسازه چاله اسانسورش را پر اب کرده بود که برای ساخت خونه از اون اب استفاده کنه که تموم دیوار سمت چپ طبقه همکف ما(اتاق من و برادرم)نم کشید و ترک خورد! و همین الان بنده هر طرف خودم را که نگاه میکنیم خونه نو ساز دیواراش ترک خورده خلاصه خیلی بده.تازه به غیر از اینا بازم هست!

يك همسايه داريم. زن و شوهر دائم در حال ناسزاگفتن و دادو قالند.حاصل زندگي (شايد هم مردگي) آنان دو پسر كاكل زري است.اين دو طفل معصوم دائم در يك اتاقند.و عليرغم پدرو مادرشان وقتي همسايه ها را مي بينند، خجالت مي كشند. از آنجا كه دعواي آنان دائما در شب هنگام و از ساعت 10 به بعد شروع و تا پاسي از شب ادامه مي يابد.تصميم گرفتم تا يك شب در اعتراض به همسايه و يادآوري حقوق همسايگان تذكري عارض شوم. ساعت 11 وقتي دعواي آنان شروع شد درب را آرام زده و ضمن عرض ادب در كمال متانت با مرد همسايه صحبت كردم. در ميان صحبت كوتاه ما دو نكته خيلي آزار دهنده بود:
1- هر چه من يادآور حقوق آپارتمان نشينان را مطرح مي كردم ايشان جري تر مي شد.
2- از ورود به مسائل خانوادگي شان خودداري كردم ولي متاسفانه بي ادبي در گفتار همسايه واضح بود.
نتيجه اين شد:
خطاب به همسايه عرض شد برادر من تذكرات قبلي و امروز وظيفه بود به لطف همسايگي و من درك مي كنم كه شما در حال حاضر عصابي هستيد و اعتراض من هم شايد در وقت مناسبي نيست پس لطف كنيد زمان تعيين كنيد تا در وقت مناسب با همسايگان راجع به تعيين حقوق همسايگان نشستي داشته باشيم.از آن روز هر چند دعوا نمي كنند ولي از چشم ما پنهان مي شوند.البته اميدوارم اين يكي از شرمندگي باشد و نه درماندگي.

هم اون دوستی که میگه صبح زود بیدار می شم و باید شب بخوابم درست میگه و هم اونی که میگه بچه باید بچگی کنه چون خودم دو تا بچه دارم. ولی چرا به این نکته توجه نمی کنیم که در چند سال اخیر که در سقف بین طبقات فقط یونالیت می گذارند و بالاش 5 سانتیمتر سیمان و سرامیک، و پایینش دو سانت گچ، وضعیت انتقال صدا افتضاح شده. افتضاح. می گن ساختمان سبک تر می شود و در برابر زلزله شانس مقاومت بیشتری دارد ولی آخه به چه قیمتی؟ پایین ها حرف می زنن ما میشنویم (دقت بفرمایید حرف می زنن نه داد!)، بالایی حموم می کنه صدای آبش توی هال ما میاد! در دستشویی که نشستی صدای فن حمام یا دستشویی یه واحد دیگه بعلاوه صداهای دیگری(!) به وضوح شنیده میشه!
زنگ تلفن همسایه پایینی که مشابه مال ماست را می شنویم و دچار اشتباه می شویم. خواهرم در ساختمانشان با همسایه توافق کردند یک نفرشان صدای زنگ درآپارتمانشان را عوض کنند چون مدام اشتباه می شد.
نباید در این جا وارد جزئیات شد ولی بسیاری از مسایل زناشویی تحت الشعاع این جور ساختمانهای پوست کاغذی قرار می گیرد. آیا جامعه مهندسی ساختمان ما برای این موضوع راه حلی ندارد؟

لازمست این نظرات مردم همانطوریکه که دربالاگفته شد به اطلاع وزارت محترم راه وشهرسازی که متولی امرهستندبرسد.

با سلام و عرض ادب
سرعت نابودی فرهنگ اصیل همسایه داری و جایگزینی فرهنگ آپارتمان نشینی در ایران(بخصوص در تهران)به حدی سریع بود که اولی به سرعت از بین رفت و دومی به عنوان یک موجود ناقص الخلقه و معلول جایگزین شد و نتیجه همین وضعیتی است که در ساختمانهای چندین مالکه و آپارتمان ها در مجتمع های مسکونی شاهدش هستیم.
از بارزترین پدیده های منفی آپارتمان نشینی می توان از بدبینی نسبت به یکدیگر،بیشترین استفاده تا حد سوئ استفاده از امکانات مشترک برای خود،استفاده انحصاری از مشاعات،سرک کشیدن و فضولی در احوال همسایگان ،عدم ایفای تعهدات نسبت به مجتمع در زمان های لازم و بی تفاوتی نسبت به مشکلات همسایگان ،نام برد.
رفع این موارد نیاز به عزم جدی،برنامه ریزی و آموزش از طریق مدیران ارشد جامعه و همت رسانه ها و افراد مقبول جامعه دارد.
به امید آنروز!

سلام
ما توی یکی از کلان شهر هاهستیم با همسایه های قبلی مون اختلاف فرهنگی داشتیم به همین خاطر در حد سلام و علیک یکی دوبار هم از باغچه هامون برای هم تعاارفی میوه بردیم و گرفتیم
در حد اینکه اگه شبی نصفه شبی احتیاج به کمک داشتیم بتونیم روشون حساب کنیم قبل از اون کل محله گل بودن بارها رفت و آمد داشتیم و دیدو بازدیدمی کردیم با اینکه اون موقع من تازه ازدواج کرده بودم و اونها تقریبا هم سم و سال مادر م بودند زمستون ها برف هارو پسر های همسایه کلا از توی کوچه برمی داشتن و پارو می کردن وهمیشه هم با هم باینکه 4-5 تا خانواده بیشتر نبودیم ولی مشارکت داشتیم و حتی برنامه دسته جمعی توی محل ولی الان محله مان را عوض کرده ایم همسایه ها بد نیستن و خوبن ابتدا به ساکن سلام علیک هم نداشتیم ولی کم کم بواسطه وجود بچه های همسن و سال با هم آشنا هستیم و بچه هایمان باهم درمنزل همدیگر و یا حتی توی کوچه هم بازی میکنن رفت و آمد خانوادگی نداریم و هیچ کدام هم تمایلی نداریم همسایه هنوز هم اگر سالم باشد چه از لحاظ فکری چه از لحاظ های فرهنگی و غیره زودتر و بهتر از فامیل هست
یکی از بستگان ما در آپارتمان زندگی میکنن با دوتا پسر بچه از دست همسایه طبقه پایین دنبال خانه مستقل می گردند طفلی ها تا 4 عصر مهد هستن از 7 صبح
وقتی هم می آیند نه اجازه دویدن دارند نه اجازه بازی
به نظرم کمی باید همدیگر راباید بفهمیم همین بچه باید بچگی کند ماهم که بچه بودیم ازصدای دادو بیدادمان توی کوچه همیشه پیرمردها وپیرزنها شاکی بودند ولی الان همه شرایط دست به دست هم داده اند و همه بی حوصله شدیم و خودمان هم ادعایی روشن فکر بودن باعث شده اجازه کودکی به کودکان اطرافمان ندهیم
شده ایم کلاغی که ادای راه رفتن کبک رامی خواست درب یاورد و راه رفتن خودش را هم فراموش کرد
ما ایرانی هستیم و فرهنگمان نیز همین هست دوستانی که میگویند بچه فلان ساعت بخ.وابد فلان ساعت بیدار بشود یا بچه ندارند یا ندیده اند بچه که خانه باشد کم کم اگر سیر باشد تا ساعت 10 می خوابد
اگر بخواهیم بچه را یکجا بنشانیم و هیس و تمام میشود نسل که ضریب هوش آموزشی اش 20 درصد کاهش داشته و دایم پای تلویزیون است یا با گوشی و ایکی باس و غیره بازی می کند و نتیجه اش می شود نسل آینده که تبل بی فکر و غیر خلاق هستند

با سلام
ما در ساختمان 16 واحدیمون در تهران از نعمت داشتن همسایه خوب واقعاً بهرمندیم که البته می دونم این خودش از استثنائات این روزگار هست تو این شهر شلوغ!
اگرچه هستند تعداد معدودی همسایه هایی که با اکثریت نیستن و همیشه ساز مخالف می زنن و حتی بد می کنن. که این باعث منزوی شدن خودشون تو جمع صمیمی دیگران میشه.
من صبح که میرم سر کار خیالم راحته که زن و بچم دارن بین آدمهایی زندگی می کنن که هوای همدیگه رو دارن. اگه یکی مریض میشه براش سوپ درست می کنن و می برنش دکتر. اگه کسی مشکلی پیدا می کنه بقیه سعی می کنن کمکش کنن.

به نظر من خانمهای یک ساختمان اگر با همدیگه خوب باشن، خوبی بقیه اعضای خانواده رو هم به همراه میارن. چون حرف خوبی و بدیهای دیگران خودبخود به داخل خونه ها راه پیدا می کنه و باعث برداشت سایر افراد خانواده از دیگران میشه. همینطور ذهنیت مردها رو نسبت به همدیگه مثبت تر می کنه و صمیمیت بیشتری بین همه ایجاد می کنه.
کاری که تو ساختمون ما سعی شده انجام بشه همدلی و همراهی خانمهای ساختمون با همدیگه استکه اینکار روی روابط مردهاشون با همدیگه هم تاثیر گذاشته.
همینکار باعث شده تو این چند سال بتونیم ساختمونمون رو تعمیرات و رنگ انجام بدیم. الان هم که بحث کوبیدن نوسازی هست بتونیم بهتر به یه اجماع برسیم. اگرچه اقلیتی هم داریم که به دور از این جمع بودن و الان دارن مشکل ایجاد می کنن ولی اونها هم نمی تونن مقابل جریان روون رودخونه ای که راه افتاده زیاد دوام بیارن.