خوب شد آمدید تا مردم بفهمند که اینها دلواپس صندلی از دست رفته خودند. برای آنها نه منافع ملی، نه استخوان‌های شما و نه دست‌های بسته اهمیت دارد. آنها در اسم دم از شما می‌زنند ولی در عمل از ماکیاولی پیروی می‌کنند و برای رسیدن به هدف خود از هر وسیله‌ای استفاده می‌کنند...

عصر ایران؛ مصطفی داننده - شهدای غواص! چه خوب زمانی آمدید، ما که هر چه می‌گفتیم باور نمی‌کردند و دم از منافع ملی می‌زدند.

ما هرچه می‌گفتیم که دلواپسی برای مردم نیست برای منافع سیاسی است، باور نمی‌کردند و دم از منافع ملی می‌زدند.

ما هرچه می‌گفتیم که پاره ای از این استیضاح‌ها، سوال‌ها، یادداشت‌ها، سرمقاله‌ها، نطق‌ها، راهپیمایی‌ها و ... از سر دلسوزی نیست باور نمی‌کردند و دم از منافع ملی می‌زدند.

اما شما چه خوب زمانی آمدید و نشان دادید که کسانی که از شما دم می‌زنند فقط گاهی ظاهرشان شبیه شماست، اما شما کجا و آنها کجا؟

وقتی خبر آمد شما می‌آیید از بزرگ و کوچک این شهر غصه دار شدند که ای وای، چه بر سر جوانان ما آورده‌اند. با دستان بسته زیر خروارها خاک، ای وای... همه آماده شده بودند تا وقتی به شهر می‌آیید شما را بالای دست بگیرند و با افتخار از شما بگویند و از رشادت هایتان. از اینکه دست‌هایتان بسته بود ولی بالاهای پروازتان بلند و آسمانی.

می‌دانید وقتی که خبر آمد می‌آیید، همه گفتتند می‌آییم، می‌آییم به استقبال 175 سرباز وطن که با دسان بسته به آسمان رفتند. در این میان اصلا سلایق سیاسی، فرهنگی و اجتماعی مهم نبود. همه گویی مثل آن روزها که شما بودید شده بودند، روزهایی که روزهای وحدت بود و هم زبانی. اصلا وقتی شما آمدید بوی وحدت آمد و با خودمان گفتیم که چه خوب زمانی آمدید. دست مریزاد.مصداقی برای هم زبانی و هم دلی.

شهدای غواص اما در روز تشییع پیکرتان اتفاقاتی افتاد که شما وارد حاشیه شدید. یا بهتر بگویم شما شدید بهانه جمعی که در این میان فقط آنها شما را برای مقاصد سیاسی می‌خواستند. بسیاری از مردم شما را با چشم‌های اشک آلود بدرقه می‌کردند اما عده‌ای بودند در این میان که میکروفون دستشان بود، شب نامه پخش می‌کردند و شما را کرده بودند بازیچه منافع سیاسی خود.

چند وقتی است اینها را دلواپس می‌نامیم. می‌دانید اینها چند صباحی است دلواپس رفتار دولت‌اند. رای مردم در خرداد 92 برخلاف تصور آنها بود و همین باعث شد آنها دلواپس شوند.

شاید باورتان نشود در دولت گذشته، اینها بی خیال بودند و هرچه می‌شد و هرچه می‌دیدند انگار نه انگار. اما وقتی در رای مردم نوشته شده بود "روحانی"، آنها از خواب زمستانی بیدار شدند و فهمیدند که کشور مشکل دارد. البته اینها فقط مشکلات فرهنگی و سیاسی را می‌بینند و دلواپسی برای نان مردم ندارند.

وقتی شما را به شهر آوردند بهترین زمان بود تا این افراد انتقام خود را از دولت و مردم بگیرند. اینها به بهانه شما، در میان گریه مردم به انتقاد از مذاکرات هسته ای پرداختند. سیاسی کاری کردند و برخی حتی فحش دادند. آنها به گونه‌ای برخورد کردند که گویی شما تنها از آن آنان هستید. آنها به واسطه این که بلندگوها دست شان بود، خود را صاحب مراسم می‌دانستند و هرچه خواستند گفتند و حرمت‌ها را شکستند.

خوب شد آمدید تا مردم بفهمند که اینها دلواپس صندلی از دست رفته خودند. برای برخی از آنها نه منافع ملی، نه استخوان‌های شما و نه دست‌های بسته اهمیت مورد ادعاشان را ندارد. در اسم دم از شما می‌زنند ولی در عمل از ماکیاولی پیروی می‌کنند و برای رسیدن به هدف خود هر وسیله را مجاز می داند و اینجا پیکر شما شد وسیله آنها.

خوب شد آمدید، دیدید، دیدند که کسانی به نام شما چه می‌کنند. آنان که از نام شهید نردبانی ساخته اند برای مجلس و دولت بعدی!