سوغات فرنگ(46): کمپ ساحلی جزیره کرت در دریای آدریاتیک

دو خانواده در دو خودرو راه افتادیم و جزیره کرت را انتخاب کردیم. از وصف کمپ های ساحلی کرواسی زیاد شنیده بودیم ولی خوب از نیمه های بهار و تابستان که به خاطر ملاحظات دینی و اخلاقی نمی توانستیم به سواحل سفر کنیم، لذا تعطیلات نورورز و ابتدای بهار را انتخاب کردیم که هنوز هوا سرد بود و فصل گردشگری ساحلی آغاز نشده بود.
با وجود چندین هتل که بصورت نوبتی و کشیک در این فصل غیر گردشگری باز بودند مصمم بودیم که تجربه ای از اقامت در کمپ هم داشته باشیم. چون دیپلمات بودیم لذا به هر کمپی هم نمی توانستیم برویم و باید شئون شغلی را هم رعایت می کردیم بنا بر این در جزیره کرت یک کمپ 4 ستاره ساحلی بزرگ و مجهز و بسیار تمیز را انتخاب کردیم.
چون هنوز فصل گردشگری شروع نشده بود، این کمپ تازه دو روز بود که با 10 درصد ظرفیت بازگشایی شده بود و غیر از ما دو خانواده، تنها یک خانواده دیگر اتریشی که با کاروان متصل به پشت ماشین شان آمده بودند، مهمان آن بودیم.

رفتیم بهترین جای کمپ، دو سوئیت کنار یکدیگر و مشرف به دریا و لب آب را انتخاب کردیم و دو شب آنجا ماندیم. سبزی سفره هفت سین عیدمان را هم برده بودیم و آنجا به آب انداختیم. این یکی از سفرهای بیاد ماندنی ما در کل اروپا بود.

نکته جالب توجه که منجر به نوشتن این یادداشت شد این بود که سوئیتی که اجاره کردیم کانکسهای پیش ساخته ای بود دقیقا به مساحت 20 متر مربع که به فواصل منظم و مناسبی از یکدیگر طوری چیده شده بود که مقابل هر کدام دو درخت و یک سکوی 8 متری با میز و صندلی باغی قرار داشت و کنار هر کدام یک فضای حدودا 10 متری برای پارک خودرو.
اما مهم تر از آن فضای داخلی این کانکس های 20 متری بود؛دست کم 10 سال پیش غیر قابل تصور بود! این فضای 20 متر مربعی داخل کانکس عبارت بود از یک اتاق خواب کوچک با تخت دو نفره به عنوان اتاق والدین در یک طرف کانکس، فضای نشیمن با یک کاناپهL شکل برای نشستن 6 نفر در وسط که روبرویش هم یک آشپزخانه نقلی متشکل از یخچال، گاز، سینک و کابینت و کشو کوچک با یک ست 6 نفره از ظرف و ظروف اولیه و لازم برای پخت و پز و صرف غذا و در یک گوشه هم تلویزیون کوچکی به دیوار مستقر بود.

درب ورودی کانکس یا سوئیت به این فضای نشیمن باز می شد و اتاق خواب والدین هم درب داشت به داخل همین فضا. اما سمت راست کانکس ابتدا یک باریکه ای بود به عرض حدود یک متر و طول یک و نیم یا دو متر شامل سرویس حمام با دوش و سرویس توالت فرنگی که با یک درب به فضای نشیمن باز می شد و بغل آن هم یک درب دیگر به اتاق کوچک دیگری حدودا دو نیم متر عرض و دو نیم متر طول که در هر طرف آن یک تخت دو طبقه جاسازی شده بود. یعنی 4 تخت در این اتاقک کوچک مثلا برای بچه ها یا همراهان. با احتساب کاناپه موجود در فضای نشیمن، که قابلیت تبدیل به تختخواب را داشت، این کانکس کوچک 20 متری علاوه بر فضای نشیمن و آشپزخانه و تلویزیون و سرویس حمام و دستشویی برای 7 نفر فضای خواب راحت و مجزا در سه فضای مختلف داشت! اینقدر ذوق زده بودم که نقشه طراحی کانکس را کشیدم و همراه تعدادی عکس از زوایای محتلف داخل و بیرون آن را وقتی مرخصی به تهران آمدم با خود آورده و به سازمان ایرانگردی و جهانگردی دادم تا از آن الگو بگیرند. اینکه سازمان در این خصوص چه کاری کرد را خبر ندارم.

حتی به نظرم رسید از این کانکسهای پیش ساخته و کوچک ولی بسیار شیک و مرتب و مجهز و جادار میتوان بعنوان مسکن اقشار کم درآمد یا زوجهای جوان نیز – بخصوص در چند سال اول زندگی - استفاده کرد. آنها به رغم کوچکی بسیار مجهز و راحت طراحی و ساخته شده بودند. سیستم گرمایی هر یک از کانکسها نیز یک کپسول گاز بود که در جای خاصی در بیرون و پشت کانکس جاسازی شده بود!
یک سوئیت مجهز 7 نفره در یک فصای 20 متر مربعی! که به راحتی هم قابلیت جابجایی را داشت. باز هم به بی سامانی گردشگری ایران هزاران افسوس خوردم. چند سالی است لا اقل چادر مسافرتی باب شده است ولی پیش ازآن صحنه های زیادی از ماشینهایی با رختخواب و آفتابه هایی بر باربندهایشان در جاده های ایران را شاهد بودیم.

در آن دو روز، فرصت داشتیم تا در خلوت و آرامش کامل همه جای کمپ را بگردیم. این کمپ برای پذیرش همزمان 5000 گردشگر ظرفیت داشت! بخشی از آن محله سوئیت های کانکسی پیش ساخته بود، بخشی دیگر سوئیت های کلبه مانند چوبی کوچک و بخشی یک فضای باز ولی تقسیم بندی شده با سکوهای مجهز به روشنایی و پریز برق برای کسانی که میخواهند چادر بزنند و بخشی دیگر هم فضای مخصوص کسانی که با کاروان سفر می کنند و می خواهند در کاروان های مجهز خود اقامت داشته باشند، فضا های عمومی شامل حمام ها و سرویسهای بهداشتی برای آنها که چادر می زنند، آشپزخانه های عمومی برای پخت و پز غذا و البته فضاهای ورزشی و تفریحی و فروشگاه و بوفه و رستوران و ... جداگانه هم داشت!

جالب ترین موضوع در کمپ برای من جداسازی بخش مجردها و خانواده ها بود! یعنی طوری طراحی شده بود که در فضای استقرار چادرها، بخش مسافران مجرد از بخش خانواده ها جدا بود.