فریدونکنار یکی از شهرهای ساحلی استان مازندران است که از شمال با دریاچه خزر، از شرق با شهرستان بابلسر، از غرب با شهرستان محمودآباد و از جنوب با شهرستان آمل هم‌مرز است.

به گزارش ایسنا، فریدونکنار از سال 1386 از سوی استاندار مازندران به دستور رئیس‌جمهور وقت به شهرستان تبدیل شده است.

این شهرستان دارای شهرک‌های ساحلی زیادی است که به گفته منابع محلی این شهرک‌ها در دوران پهلوی احداث شده که مهم‌ترین دلیل آن شرایط منحصر به فرد ساحلی بودن آن است.

برابر آمار رسمی که در سال 1385 از این شهرستان سرشماری صورت گرفته است جمعیت مردم فریدونکنار به 60 هزار نفر رسیده بود که قطعا این آمار در این چند سال گذشته بیشتر شده است.

در فریدونکنار 23 روستا با فاصله کم از یکدیگر قرار دارند، به طوری که حتی در برخی از روستاها مرزهای مشخصی بین آنها وجود ندارد.

به گزارش ایسنا، اگر علاقه‌مند به جاهای تاریخی و دیدنی هستید و به فریدونکنار سفر کرده‌اید می‌توانید از بسیاری از روستاهای این شهرستان دیدن کنید، مناطقی که آثار قدیمی در آن جلوه خاصی به آن روستا بخشیده است و چشم هر هنرمند و علاقه‌مند به تاریخ را می‌نوازد.

سقانفارها

یکی از مهم‌ترین و خوش‌اقبال‌ترین اماکن برای حضور یک گردشگر در روستاهای فریدونکنار سقانفارها هستند، سقانفار، سقانپار یا سقا‌تالار؛ آلونک‌ها یا اتاقک‌هایی هستند که در استان مازندران برای استفاده‌های گوناگون ساخته می‌شدند.

سقانفارها که بیشتر در کنار حسینیه‌ها، مساجد یا محوطه گورستان‌ها ساخته می‌شدند معمولا موقوفه ابوالفضل(ع) بودند که از آن برای شرکت در مراسم سوگواری استفاده می‌شد.

از آنجا که سقانقارها از سازه‌های بسیار رایج در استان مازندران محسوب می‌شوند، در شهرستان فریدونکنار نیز نمونه‌های زیبایی از ساخت این سازه به چشم می‌خورد و از میان آنها می‌توان به چند مورد اشاره کرد که به سبب اهمیت بالای آن در سال 1385 در لیست آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌اند.

بر اساس گزارش اداره میراث فرهنگی و گردشگری فریدونکنار، این سقانفارها از نظر قدمت همگی مربوط به دوره قاجار هستند که از جمله آنها می‌توان از سقانفار جزین به شماره ثبت آثار ملی 16640، سقانفار نوایی‌محله به شماره ثبت آثار ملی 16692، سقانفار اسپی‌کلا به شماره ثبت آثار ملی 17796 و سقانفار شرمه‌کلا به شماره ثبت آثار ملی 17797 نام برد.

تپه‌های تاریخی

از دیگر جاذبه‌های تاریخی فریدونکنار وجود تپه‌های باستانی در این شهرستان است، تپه باستانی یا تپه تاریخی؛ تپه‌ای است که از تخریب کامل یا ناقص شهر، قلعه، زیگورات یا هر بنای عظیم دیگری در گذشته حاصل شده‌ است که برخی از تپه‌های باستانی در ایران ۹ تا ۱۰ هزارسال قدمت دارند.

در شهرستان فریدونکنار دو مورد از این تپه‌ها به لحاظ اهمیت باستان‌شناسی در سال 1386 در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده‌اند و هنوز اطلاعات بیشتری از این تپه‌ها در اختیار مسئولان مربوطه قرار ندارد، اما تپه باستانی زاهدکلا که قدمت آن به عصر آهن و تپه باستانی قلاع‌کتی که قدمت آن به دوران تاریخی می‌رسد.

از سویی دیگر تعداد آثاری با قدمت بالا در روستاهای فریدونکنار وجود دارد که جزو آثار حفاظتی اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری بوده، اما هنوز به ثبت کشوری نرسیده است، اما تلاش کارشناسان برای حفاظت از آنها در مقابل آسیب‌های طبیعی و گزند محیط هم‌چنان ادامه دارد، از این دست آثار می‌توان به دو سقانفار مهم کاردگرمحله و دوغی‌کلا و دو تپه مهم جزین و طوله‌سرا اشاره کرد.

حمام تاریخی نیز در فریدونکنار می‌تواند به جذب علاقه‌مندان به آثار قدیمی کمک کند، حمام در تمام شهرها و روستاها در کنار مساجد ساخته می‌شده و مردم در احداث آنها هم چون مساجد سعی وافر داشته‌اند که بقایای بسیاری از آنها در گوشه و کنار کشورمان هنوز باقی‌ است.

در این راستا علاوه بر همت مردم عادی، خیرین و مؤمنان در اهدای زمین و ساختن و وقف کردن آن تلاش کردند و معماران و استادکاران ایرانی در ساختن حمام‌ها در اعصار مختلف شهرت فوق‌العاده‌ای داشتند.

در روستای سوته شهرستان فریدونکنار نیز یکی از این گرمابه‌های قدیمی با قدمت دوره قاجار وجود دارد که در سال 1386 به لیست آثار ثبت ملی ایران اضافه شد.