بسیاری از این خانم‌ها قبلا یا حتی الان زنان خیابانی بودند و در حال‌ حاضر به‌ دلیل برخورد نیروی انتظامی به سمت دلالان رفته‌اند و بسیاری از دلالان صیغه با سوءاستفاده از مشروعیت آن، به نوعی هم به زن و هم به مرد ضربه می‌زنند.

«خیلی بانمکه، حتماً خوشت میاد، فقط یه‌ذره ناز داره». اشتباه نکنید این صحبت مادرم نیست که دخترخانمی را برای خواستگاری به من معرفی می‌کند. آقای «الف» را نمی‌دانم چه‌کاره صدا کنم، ولی می‌توان گفت «دلال صیغه» است.

به گزارش ایسنا، روزنامه وقایع اتفاقیه در ادامه می‌نویسد: از طریق یک سایت به دفتر این دلال صیغه در حوالی خیابان جمالزاده آمدم. آلبوم عکسی به من نشان می‌دهد و به هرکدام که می‌رسم، توضیحات خودش را می‌دهد. هر عکس قیمت خودش را دارد.

به او می‌گویم یک قیمت میانگین بده تا یک آمار کلی داشته باشم. پاسخ می‌دهد: از 40 هزار تومان شروع می‌شود تا 300 هزار تومان برای هر ساعت.

البته موضوع جالب، حق معرفی است که او می‌گیرد: من درصدی کار نمی‌کنم. برای هرکدام از این‌ها‌، دفتر حق‌الزحمه‌ای تعیین کرده از 10 هزار تومان تا 100 هزار تومان. مبلغ قابل توجهی است؛ به غیر از من چند نفر دیگر هم نشسته‌اند، ولی خبری از بانوان محترم نیست. طبق روال شما یک نفر را انتخاب می‌کنید و مبلغش را دلال محترم می‌گیرد و بعد شما را برای جاری‌ کردن صیغه به جای دیگری معرفی می‌کند که همسر موقتتان را آنجا ملاقات می‌کنید.

از آقای «الف» می‌پرسم اگر مدت بیشتری بخواهم، چه مبلغی را باید پرداخت کنم. می‌گوید: آنوقت ماهیانه باید حساب کنید؛ از یک میلیون تومان هست تا پنج میلیون تومان؛ حق دفتر هم از 500 هزار تومان تا یک میلیون تومان متغیر است.

عجله دارد یا کسی را انتخاب کنم یا دفتر را ترک کنم؛ تلفن دفتر دائماً زنگ می‌خورد و او آدرس یا اطلاعات می‌دهد. از او با حالت شوخی می‌پرسم که ماهیانه چقدر درآمد دارد. پاسخ می‌دهد: زیاد نیست! دردسرش زیاد است، ولی ماهی بالای 10 میلیون تومان برایم درآمد دارد. الان حدود چهار سال است که این‌ کار را انجام می‌دهم.

صیغه، غیرقانونی نیست، ولی بعید است برای چنین دفاتری یا حتی برای دلالی آن مجوزی صادر شده باشد. از طریق یکی از سایت‌ها به یک شماره تلفن دیگر می‌رسم؛ آقای «ن» هم تقریبا مشابه کار دلال قبلی را می‌کند. تلفنی به من توضیح می‌دهد: از ساعتی 20 هزار تومان هست تا ساعتی یک میلیون تومان.

او هم حق‌الزحمه خود را می‌خواهد و می‌گوید: 15 درصد پورسانت می‌گیرد. البته او شرایطی هم برای خود دارد؛ اول اینکه باید حتما مجرد باشی، بعد گواهی سلامت هم از پزشک بیاوری.

در سایت او حدود 300 پروفایل بانوان محترمی که مایل هستند به عقد موقت دربیایند، وجود دارد. آقای «ن» سؤال جالبی می‌پرسد: خودت خانه هم داری یا می‌خواهی معرفی کنم؟!

او توضیح می‌دهد که بسیاری از مراجعه‌کننده‌ها به‌دلایلی امکان معرفی خانه ندارند و ادامه می‌دهد: خانه روزی 100 هزار تومان است. ساعت 8 صبح تحویل می‌گیرید و فردایش 8 صبح تخلیه می‌کنید. به نظر می‌رسد این دلال امکانات بیشتری در اختیار دارد.

از او درباره درآمد ماهیانه‌اش می‌پرسم. او می‌گوید: می‌خواهی همکار ما شوی؟ حدود شش، هفت میلیون تومان. اگر کسی را معرفی کنی، پورسانت می‌دهیم!

چندی پیش ناجا اعلام کرد که به هیچ سایت صیغه‌یابی مجوز نداده و با آنها برخورد می‌کند، ولی اگر در اینترنت جستجو کنید به موارد بسیاری برمی‌خورید که به این کار مشغولند! با مسئول یکی دیگر از سایت‌ها صحبت می‌کنم و او می‌گوید: ما صیغه ساعتی نداریم؛ فقط برای جلوگیری از به‌ فساد افتادن بانوان بی‌سرپرست برای آنها شوهر موقت پیدا می‌کنیم.

او توضیح می‌دهد: مبلغ مشخصی به زوجه موقت پرداخت نمی‌شود؛ فقط شوهر باید خانه‌ای مناسب همراه با وسایل برای زوجه تهیه کند و در حد معمول خرجی خانه را بپردازد.

او بارها اشاره می‌کند، تنها هدف آنها جلوگیری از فساد و کار خیر است، ولی در آخر از حق‌الزحمه خود نمی‌گذرد که برای هر معرفی و صیغه حداقل شش ماه یک میلیون تومان می‌شود.

دکتر ابویی پژوهشگر اجتماعی، کنترل این سایت‌ها و همچنین برخورد با آنها را واجب می‌داند و می‌گوید: بیشتر کسانی که به این افراد معرفی می‌شوند، همسر دارند و ممکن است خانواده آنها در آستانه فروپاشی قرار گیرد.

او ادامه می‌دهد: بسیاری از این خانم‌ها قبلا یا حتی الان زنان خیابانی بودند و در حال‌ حاضر به‌ دلیل برخورد نیروی انتظامی به سمت دلالان رفته‌اند و بسیاری از دلالان صیغه با سوءاستفاده از مشروعیت آن، به نوعی هم به زن و هم به مرد ضربه می‌زنند.

یکی از دوستانم می‌گوید: در شهرستان ما آگهی صیغه را می‌توان بر در و دیوارهای شهر دید که حتی قیمت هم دارد! او قیمت‌ها را از 50 هزار تومان تا 100 هزار تومان متغیر می‌داند.

صیغه لوکس

یکی از سایت‌های صیغه‌یابی در ابتدای صفحه نوشته «بهترین‌ها را از ما بخواهید». با شماره موبایل سایت تماس می‌گیرم، دلال محترم می‌گوید: ما مانند سایت‌های دیگه نیستیم، قیمت‌های ما بالاتره چون رو انتخاب دو طرف حساسیم، حتی اگر بخواهی، یک نفر هست که کار اصلی‌اش مدلینگ است و روزی یک میلیون تومان می‌گیرد.

او اسم آشنایی را هم می‌آورد و زمانی که متوجه تعجب من می‌شود، می‌گوید: اگر بخواهی همین الان قرار بگذارم تا در فرحزاد ملاقاتش کنی؟ فقط باید ابتدا پنج میلیون تومان به حسابم واریز کنی تا خیالم راحت شود.

او از حق‌الزحمه صحبتی نمی‌کند، ولی با این قیمت‌ها می‌شود حساب کرد درآمد خوبی از این راه به‌دست می‌آورد. او می‌گوید: مشتری‌های ما دست‌چین شده‌اند. تا اصالت شخص را نشناسم، کسی را به او معرفی نمی‌کنم.

دکتر صادقیان، استاد اقتصاد دانشگاه آزاد، می‌گوید: اصولا دلالی شغل کاذب حساب می‌شود، چه برسد در این مورد که به نظر من هم شغلی کاذب است و هم غیرقانونی.

او در ادامه می‌گوید: وزارت ورزش و جوانان قبلا طرح‌هایی داشت برای ساماندهی این موضوع که هیچ‌کدام به مرحله اجرایی نرسید، ولی بهتر است با این وضع متولیان فکر چاره‌ا‌ی برای این پدیده بکنند.

به‌هرحال در این مسأله اگر دقیق‌تر شویم، شاید به این نتیجه برسیم که برخورد قضایی با این موارد شاید فقط این فضاها را به سمت غیررسمی‌شدن ببرد. بنابراین باید ریشه‌ها را دید. در شرایطی‌ که هزینه اجاره مسکن در جنوبی‌ترین نقطه تهران ماهیانه 500 هزار تومان است و حداقل دستمزد نیروی کار در شورای عالی کار به 800 هزار تومان نیز نمی‌رسد. این معادله شرایط را پیچیده می‌کند و باز هم پای برنامه‌ریزان اجتماعی و اقتصادی را به‌وسط می‌کشد.