این یافته محققان نتیجه بررسی چهار لوح گلی متعلق به دوران 350 تا 50 پیش از میلاد است که روی آنها با خط میخی چگونگی ردیابی مسیر سیاره مشتری در آسمان توضیح داده شده است.

تازه ترین یافته محققان حاکی از آن است که اخترشناسان بابل باستان در علم هندسه پیشرو بودند و از روش های هندسی استفاده می کردند که تاکنون از دستاوردهای محققان قرون وسطای اروپا تلقی می شد.

کاربرد هندسه پیشرفته در ستاره شناسی بابلیان

'متیوس اوسندریور' استاد تاریخ علوم باستان در دانشگاه 'هومبولت' در برلین گفت: روش های ترسیم و توصیف شده در این الواح چنان پیشرفته هستند که از توسعه محاسبات حکایت دارند.

اوسندریور افزود: تصور می شد که این نوع درک رابطه میان سرعت، زمان و فاصله متعلق به حدود 1350 بعد از میلاد است. روش های توصیف شده در الواح مشابه تکنیک هایی هستند که محققان قرن چهاردهم در کالج مرتون دانشگاه آکسفورد به کار می بردند.

به گفته اوسندریور، بابلیان اخترشناس معتقد بودند تمامی رخدادهای روی زمین از سطوح رودخانه ها گرفته تا قیمت های بازار و آب و هوا به حرکت سیارات بستگی دارد و بر این اساس، جداولی را با موقعیت های محاسبه شده سیارات برای هوروسکوپ های سفارشی متقاضیان تهیه کرده بودند. آنها با پیش بینی حرکت سیارات امیدوار بودند که تحولات زمینی را پیش بینی کنند.

وی افزود که در عین حال در الواح مورد بررسی که حدود سال 1880 میلادی در پی عملیات حفاری به دست آمد و در موزه بریتیش در انگلیس نگهداری می شود، به این کاربردهای اخترشناسی اشاره نشده است.

براساس این گزارش، الواح یاد شده شامل محاسبات هندسی مبتنی بر یک منطقه ذوزنقه ای شکل و اضلاع کوتاه و بلند آن است. تاکنون تصور می شد که اخترشناسان بابل تنها بر مفاهیم حساب و نه هندسه تکیه داشتند.

بابل شهر و تمدن مهمی در بین النهرین واقع در عراق در حدود 100 کیلومتری جنوب بغداد کنونی بود.

دانشمندان یونان باستان نیز به خاطر به کارگیری هندسه شناخته شده اند، اما روش محاسبات هندسی در لوح های بابلی ها پیشرفته تر و انتزاعی تر است.

این تحقیق در نشریه ساینس منتشر شد.

منبع: ایرنا