مطمئنا آیفون SE یک تلفن هوشمند خوشایند در چرخه تولید اپل به حساب می‌آید، گلکسی S7 یک تلفن هوشمند ضد‌آب است، G5 ال‌جی لوازم جانبی‌های زیادی دارد و اچ‌تی‌سی ۱۰ دارای خالص‌ترین سیستم عامل اندروید است. اما یک چیز میان تمامی آنها مشترک است. هیچکدام از آنها را نمی‌توان یک تلفن هوشمند فوق‌العاده و بی‌نظیر به حساب آورد.

تا پایان بهار سال ۲۰۱۶، دو چیز به عنوان آشکارا مشخص است. نخست اینکه سیستم عامل اندروید همچنان در زمینه بازی، جایگاه دوم را دارد و دوم اینکه تلفن‌های هوشمند در بدترین حالت و نگران کننده‌ترین دوران خود به سر می‌برند.

آیا ما به قله تلفن‌های هوشمند رسیده‌ایم؟!

هریک از گزینه‌های اشاره شده، تنها یک مدل پیشرفته‌تر نسبت به مدل پیشین خود هستند که نمودار پیشرفت آنها نیز به صورت تقریبا افقی است و هیچگونه پرش شگفت‌انگیزی از هیچکدام از آنها دیده نمی‌شود. همچنین در بسیاری از موارد، کاملا شبیه به هم هستند. تلفن‌های هوشمند اندرویدی از نظر پردازنده مشابه‌اند. اکثر آنها از فناوری شارژ سریع بهره می‌برند. بیشتر آنها دارای صفحه نمایش‌های QHD هستند که البته از کیفیت بالایی برخوردارند. تمامی آنها از بدنه‌هایی فلزی یا شیشه‌ای بهره‌ می‌برند که با سایز بزرگ خود، جای مناسبی در جیب کاربران خود ندارند.

تنها تفاوت‌های آنها در موارد بسیار کوچک و ریز خلاصه می‌شود. به عنوان مثال یکی دارای قابلیت ضد‌آب است، دیگری دارای درگاه کارت حافظه است. یکی از رابط کاربری TouchWiz بهره می‌برد و دیگری از اندروید نسخه Vanilla پشتیبانی می‌کند. تلفن‌های هوشمند کمی را این روزها می‌توانید بیابید که واقعا کاربران را شگفت‌زده کنند و به داشتن آنها افتخار کنند. خواهشا بحث طرفداری از برندها را در این قسمت، ضمیمه افتخار کردن به دیوایس خود نکنید!!

طراحی تلفن‌ها به یک زمین صاف و مسطح رسیده است! دیگر خبری از تجربیات وحشیانه در این زمینه نیست. آنها از سرعت مناسبی در پردازش ویدئوهای Full HD برخوردار هستند که این موضوع در سال ۲۰۱۴، یک رویا به حساب می‌آمد. دوربین تلفن‌های هوشمند نیز پیشرفت قابل ملاحظه‌ای داشته است و تصاویر زیبایی را در نورهای کم شکار می‌کنند. صفحه‌های نمایش نیز بهبود داشته‌اند. شما امروزه به سختی می‌توانید با دیوایسی روبه‌رو شوید که طراحی زشتی داشته باشد. تکنولوژی‌های لمسی نیز در آنها تقریبا شبیه به یکدیگر هستند. حدود ۴ سال پیش در مقایسه با امروز، صفحات لمسی تلفن‌های هوشمند یک فاجعه بود! حتی تایپ کردن پسوردها نیز کار سختی بود…

در حال حاضر نمی‌توان گفت که باید دنبال یک تلفن هوشمند خوب بگردیم. بلکه پیدا کردن یک گزینه نامناسب کار سختی است.

یکسان بودن طراحی‌ها و پیشرفت‌های تقریبا افقی در سرعت پردازشگر و عمر مفید باطری دیوایس‌ها، به این معناست که شما نیازی به تهیه دستگاه جدید ندارید. چرا که آنچنان تفاوتی با هم ندارند.

این روند باعث باخت شرکت‌ها می‌شود. همانطور که شرکت اپل در روند فروش دیوایس‌های خود دچار افت شد و شرکت سامسونگ نیز این اتفاق را تجربه کرد. انفجاری که در سال ۲۰۰۷ در دنیای تلفن‌های هوشمند اتفاق افتاد، در حال از بین رفتن و محو شدن است. این اتفاق در سال ۱۹۹۸ نیز روی داد. در آن زمان نیز تمامی کامپیوترها شبیه یکدیگر شده بودند و آمار فروش آنها نیز شدیدا کاهش یافته بود. آنجا بود که استیو جابز به شرکت اپل بازگشت و با معرفی آیمک، تحولی عظیم در این عرصه به وجود آورد. طراحی و رنگ‌های این محصول، توانست کاربران را به کامپیوترها امیدوار کند و باعث بازگشت و خوشحال شدن علاقمندان شود.

من نمی‌گویم که در حال حاضر، نیاز به تلفن‌های هوشمندی به رنگ نارنجی یا بفنش داریم. این امر واقعا افتضاح خواهد بود! اما بعد از گذشت یک سال و عدم وجود هیچگونه خلاقیت در طراحی و بهبود کارایی تلفن‌های هوشمند، مشخص است که دنیای تلفن‌های هوشمند نیاز به یک جهش عظیم دارد.

منبع: آی تی رسان