وزیر ورزش در حال و هوای 30 سال قبل!

عصر ایران؛ سروش بامداد-  رییس هیأت مدیره باشگاه استقلال گفته است : « وزیر ورزش با دخالت های خود اجازه نمی دهد این تیم در فصل نقل و انتقال عملکرد خوبی داشته باشد.»

مقداد نجف ‌نژاد با صراحت تمام این را هم گفته است: «وزیر، هر ساعت در کار ما دخالت می‌کند.»

تارنمای «ورزش سه» همچنین به نقل از او آورده است:

   «درست است که وزیر، رییس مجمع استقلال و پرسپولیس است اما وقتی اعضای هیأت مدیره را معرفی کرده دیگر دلیلی ندارد که بخواهد در هر کاری دخالت کند.»

جدای شگفت آوری موضوع ریاست هم زمان ِ مجمع هر دو باشگاه رقیب، نه تنها درسخنان آقای نجف نژاد باید درنگ کرد که به این بهانه جا دارد آرزو کنیم جناب گودرزی گزینه نخست ترمیم کابینه باشد و قبل از آن که ایشان بخواهد دست به ترکیب هیأت مدیره این دو باشگاه بزند رییس جمهوری تکلیف وزارت ورزش را مشخص کند.

مشکل آقای گودرزی این است که در سال 1395 خورشیدی گفتار و رفتاری دارد که در میانه دهه 60 و سی سال پیش شاهد بودیم و انگار روح مرحوم مصطفی داوودی در وزارت ورزش و جوانان زنده شده است.

کسانی که فیلم «من ناصر حجازی هستم» را دیده اند از هیچ یک از بخش های آن به اندازه تصمیم رییس وقت سازمان تربیت بدنی شگفت زده و متأسف نمی شوند که مرحوم مصطفی داوودی طرح 27 ساله ها را اجرا کرد و بر پایه آن مقرر شد بازیکنان دارای سن بالاتر از تیم های ملی حذف شدند و بزرگ ترین و مشهورترین قربانی آن هم  زنده یاد ناصر حجازی بود.

آقای گودرزی البته دوباره طرح 27 ساله ها را ارایه نداده و گویا با همین یک قلم مخالف بوده اما دخالت ها و موضع گیری های او یادآور   کارهای آن مرحوم است و جالب این که در آن زمان معاون فنی مصطفی داوودی بوده است.

در نگاه گودرزی فوتبال تنها و تنها یک رشته ورزشی است مثل پینگ پونگ و انگار نه انگار که به صنعت – تجارت تبدیل شده و جنبه های سیاسی و حتی امنیتی هم دارد و انگار نه انگار که دل میلیون ها ایرانی با دو باشگاه قرمز و آبی است و دوست دارند تیم محبوب شان قوی تر و بهتر در صحنه حاضر شود.

این دخالت ها و دل مشغولی ها در حالی است که وزارت ورزش متولی ورزش همگانی و توسعه زیر ساخت ها برای استفاده عموم  است نه آن که هم و غم  او این باشد که کدام بازیکن را می خرند و کدام را نه. اگر هم نمی خواهد پول دهد، ندهد و بقیه کارها را به هیات مدیره بسپارد. مگر از همان 3090 درآمد زیادی کسب نکردند؟ اگر نمی خواهد پول بدهد حداقل ترکیب هیات مدیره را به گونه ای می چید که هر یک از اعتبار و ارتباط و نفوذ خود استفاده کنند و تازه حالا هم که اینها دارند کار خودشان را می کنند او مانع شده است.

نکته جالب توجه دیگر این است که وزیر ورزش در حالی در امور هیأت مدیره باشگاه استقلال دخالت می کند که پرسپولیس همچنان با سرپرست اداره می شود و مدیرعامل ندارد و می گوید « خودشان می خواهند این گونه اداره شوند».

اگر هیأت مدیره صوری است و وزیر ورزش خود را صاحب دو باشگاه می داند چرا دیگران را به زحمت می اندازد؟ آیا به خاطر این است که شکل کار راباید برای کنفدراسیون فوتبال آسیا رعایت کنند؟

به یاد آوریم که وزیر کنونی ورزش انتخاب اول و حتی دوم و سوم رییس جمهور روحانی نبود و محصول ردّ وزیران پیشنهادی قبلی در مجلس نهم است.

 هر چند که اصل تأسیس وزارت ورزش و جوانان نیز کار مجلس قبلی بود و دولت هم می تواند لایحه تشکیل مجدد دو سازمان ورزش و جوانان را به مجلس شورای اسلامی ارایه کند و هم با معرفی وزیر جدید این بار را از دوش آقای دکتر گودرزی بردارد تا به دانشکده تربیت بدنی و تدریس بازگردد و وقت او با سر و کار داشتن با دانشجویان و استادان و نه احساسات میلیون ها هوادار پرسپولیس و استقلال بگذرد.

سی سال پیش دخالت ها و ایده های رییسِ همین آقای محمود گودرزی – مرحوم مصطفی داوودی- به جایی رسید که در ورزشگاه شهید شیرودی شعار می دادند: «نخست وزیر، تو را به حق قرآن ، داوودی رو عوض کن!».

در آن زمان نیاز به رأی اعتماد مجلس نبود و او کنار گذاشته شد و به جای وی اسماعیل داوودی، سکان سازمان تربیت بدنی را در دست گرفت و آن قدر چشم مردم ترسیده بود که برخی تصور کردند رییس جدید از بستگان قبلی است و پس از آن بر نام کامل ( داوودی شمسی) تأکید می شد.

اگر رییس جمهوری هر چه زودتر برای وزارت ورزش اقدام نکند شاید پس از سی سال تماشاگران در ورزشگاه آزادی همان شعار را با تغییر مخاطب و موضوع سر دهند:  رییس جمهور روحانی! تو را...

از زمانی که مصطفی داوودی از سازمان تربیت بدنی رفت هیچ گاه به اندازه امروز روح آن مرحوم بر فراز این سازمان در پرواز نبوده است. هر چند در آن زمان سازمان تربیت بدنی به وزارت ورزش تبدیل نشده بود و قبل از اصابت موشک عراقی ها ساختمان و تشکیلات آن در ضلع شمالی پارک شهر مستقر بود و هنوز به بزرگراه سئول نرفته بودند.

با تغییر وزیر ورزش، بخش جوانان نیز از خمودی و خموشی کنونی به در می آید که خود می تواند موضوع جُستاری دیگر باشد. عجالتا اگر خوب دقت کنیم صدایی می آید: رییس جمهور روحانی! تو را به حقِ....

اما واقعا باید 50 هزار نفر در ورزشگاه شعار بدهند و روحانی را قسم بدهند تا عذر آقای گودرزی را بخواهد؟ حالا که دیگر مجلس همراه است جای درنگ نیست و انتظار می رود ریس جمهوری وزیری متناسب با گزینه های نخست خود در سال 92 را به مجلس دهم معرفی کند...