پانزدهمین سالمرگ این روزنامهنگار بهانهای شد تا در این گزارش مروری بر زندگی حرفهای او داشته باشیم.
جعفر بدیعی سال ۱۲۹۴ در یک خانواده فرهنگی در شهر شیراز دیده به جهان گشود؛ تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در همین شهر به پایان رساند و در سال ۱۳۲۵ در رشته فلسفه و علوم تربیتی موفق به کسب درجه لیسانس از دانشسرای عالی دانشگاه تهران شد. او به مدت ۳۰ سال با وزارت فرهنگ (آموزش و پرورش) همکاری داشت و دبیر برخی از دبیرستانهای تهران بود.
در اوایل دهه ۱۳۳۰ شمسی، جعفر بدیعی فعالیت مطبوعاتی خود را با انتشار مجله «بازی» برای بچهها در تهران آغاز کرد. این مجله در سه شماره منتشر شد، ولی انتشار آن به علت مشکلات مالی متوقف شد. به دنبال آن بدیعی همکاری خود را با روزنامه «کیهان» آغاز کرد و در سرویس شهرستانها مشغول به کار شد. در تابستان سال ۱۳۳۵ او به همراه عباس یمینی شریف که برای کودکان شعر میسرود، پیشنهاد انتشار مجلهای برای کودکان و نوجوانان را به دکتر مصطفی مصباحزاده (صاحب موسسه کیهان) ارائه دادند که با استقبال او رو به رو شد و در نهایت اولین شماره کیهان بچهها در روز پنجشنبه، ششم دی ماه ۱۳۳۵ با سرمایه موسسه کیهان و به سردبیری جعفر بدیعی در کشور منتشر شد.
در بخشی از سرمقاله اولین شماره از مجله کیهان بچهها که با هدف سرگرم کردن کودکان نشر آن آغاز شد، نوشته شده بود که «بالاخره رأی دادند که یک مجله برای بچهها منتشر کنیم و آن را از داستانهای شیرین و بازیهای خوب و معماها و جدول های تفریحی و مطالب دیگری که دوست دارند، پر کنیم و آن را طوری بسازیم که همه شما در موقع بیکاری با آن سرگرم شوید ... بچهها باید بدانید که این مجله مال شما و برای شماست. هر بچهای باید خودش را جزو نویسندگان این مجله بداند. هر چه داستان و معما و بازی بلد هستید برای ما بفرستید ... »
استقبال بچهها از کیهان بچه ها به صورتی بود که در فاصله کوتاهی، تمام 5 هزار نسخه مجله به فروش رفت و موسسه کیهان شماره اول کیهان بچهها را با همان تیراژ 5 هزار تایی، بازنشر کرد؛ کمتر از شش سال بعد، تیراژ کیهان بچهها از 50 هزار نسخه هم فراتر رفت و توانست به عنوان رکورددار تیراژ در تاریخ مجله نویسی ایران، نام خود را به ثبت برساند.
بدیعی سحرگاه روز نهم مرداد ۱۳۸۰ در تهران دیده از جهان فرو بست و در امامزاده طاهر کرج به خاک سپرده شد.