کریم باقری و زین الدین زیدان برای ما ایرانی ها دو نام فراموش ناشدنی هستند. پر از خاطرات تلخ و شیرین. لحظه های ماندگار، شوت های پر قدرت، گل های زیبا و حتی اخراج هایی که همیشه به آنها رجوع می کنیم.

عصرایران؛ احسان محمدی - کریم باقری و زین الدین زیدان برای ما ایرانی ها دو نام فراموش ناشدنی هستند. پر از خاطرات تلخ و شیرین. لحظه های ماندگار، شوت های پر قدرت، گل های زیبا و حتی اخراج هایی که همیشه به آنها رجوع می کنیم. کریم در یک شب شرجی و تلخ در مقدماتی جام جهانی 98 بازیکن قطر را زد و اخراج شد و شاید هنوز قفسه سینه مارکو ماتراتزی از آن ضربه سر هولناک زیدان در فینال 2006 درد می کند!

اما درست یک روز بعد از رسانه ای شدن عقد قرارداد امیر باقری پسر کریم با شماره 6 به امیدهای پرسپولیس، سایت ورزش 3 به نقل از نشریه معتبر "Frankfurter Allgemeine Zeitung" خبر داد که آنها به حضور دو فرزند زین الدین زیدان در اردوی پیش فصل رئال مادرید در کانادا و آمریکا واکنش تندی نشان داده اند.

این نشریه با تیتر «پارتی بازی زیدان» انتقاد کرده است که انزو و لوکا دو پسر زیدان کیفیت پدرشان را ندارند و با حمایت او به اردو رفته اند و اصلاً جایشان آنجا نیست.

ممکن است در آینده امیر باقری و انزو و لوکا زیدان به بازیکنان خیره کننده ای تبدیل شوند اما همیشه سایه سنگین پدرهای نام آور بخشی از تمرکز و توان پسرها را تحت تاثیر قرار می دهد. یوردی کرایف پسر یوهان با همه حمایتی که پدر از او کرد هیچ گاه از یک بازیکن متوسط فراتر نرفت.

این اتفاق برای پسر پله هم افتاد. ادینیو پسر پله که در دهه 90 میلادی به عنوان یک دروازه بان بسیار معمولی در لیگ برزیل و در تیم های مهمی همچون سانتوس بازی می کرد، هرگز تبدیل به یک بازیکن بزرگ نشد و چندین بار به علت قاچاق و استعمال مواد مخدر بازداشت و مدتی نیز به علت کلاهبرداری های مالی، در زندان به سر می برد!

از مارادونا هم پسری که بشود او را فوتبالیست قابلی دانست به یادگار نماند و همه آن هنر و ظرافت خارق العاده از آن قامت کوتاه و عضله های فشرده برای همیشه بایگانی شد.

شاید چزاره مالدینی و پائولوی بزرگ، تیاگو آلکانترا پسر مازینیو و یکی دو نفر دیگر را بشود مثال های موفقی برخلاف این آمار قلمداد کرد که در سطح بالایی بازی کردند، اما بعید است کسی انتظار داشته باشد پسران دیوید بکام مثل او به جمع شگفت انگیزان تاریخ فوتبال بپیوندند یا جاستین کلایورت مثل پدرش پاتریک با آن پاهای بلند و رقضان مدافعان را مقهور کند.

در ایران هم محمد پروین، امیر عابدزاده، ماهان پیوس، آتیلا حجاری، اردلان آشتیانی، علی جانملکی، علی و شاهین بهزادی هیچگاه نتوانستند حتی به شمایل پدرهایشان نزدیک شوند.

اینکه در فوتبال اروپا هم «پارتی بازی» وجود دارد و بالاخره طرف پسر زیدان است و این قصه ها شاید چیز تازه ای نباشد اما مطبوعات و رسانه های آزاد همه چیز را زیر ذره بین می برند و پاسخ می خواهند.

اینکه چرا باید با هزینه یک باشگاه پسرهای سرمربی را به اردو برد. کسی آمار دقیق آنها که توریست وار به المپیک برزیل می روند و برمی گردند را دارد؟ اصلاً هیچوقت هیچ کسی به خاطر بردن پسر و برادر و عمو و دایی به مسابقات جهانی و المپیک در دوره های گذشته بازخواست شد؟!