تقدیر جشنواره ونیز از امیر نادری

جشنواره ونیز با اهدای جایزه فیلمساز ونیز به امیر نادری از وی تجلیل کرد و او در این مراسم توضیحاتی درباره روند فیلمسازی‌ خود و آشنایی اش با عباس کیارستمی ارائه داد.

به گزارش مهر به نقل از آدنکرونوس،‌ هفتاد و سومین جشنواره فیلم ونیز که امروز ششمین روز خود را پشت سر گذاشت با اهدای جایزه معتبر جیگر-لکولتور گلوری برای فیلمسازی، از مشارکت فوق‌العاده و اصیل امیر نادری تقدیر کرد و فیلم «کوه» اولین ساخته وی در ایتالیا را به نمایش درآورد.

نادری در این مراسم که به تقدیر از سینمای نوآورانه معاصر وی اختصاص داشت از دریافت این جایزه ابراز خوشحالی کرد و گفت افتخار می کند که جشنواره ونیز از کار او تقدیر می‌کند. او همچنین بیان کرد با ساخت این فیلم قصد داشته مردم ایتالیا را در مرکز اثرش قرار دهد.

به گفته وی، ساخت این فیلم در ایتالیا به هیچ‌وجه تصادفی نبوده و در واقع نتیجه عشق او به ایتالیا، مردمش و سینمای این کشور است که او به خوبی آن را می‌شناسد.

نادری افزود: این فیلم تاحدودی برای ادای دین هم است چون احساس می‌کرد که چیزی او را در ایتالیا به خود می‌خواند و شاید به همین دلیل یک جای بسیار مهم یعنی کوه که او با آن ارتباط روحی زیادی دارد، مکان ساخت فیلم وی شده است.

«کوه» در منطقه کوهستانی دولومیته می‌گذرد و بازیگران ایتالیایی فیلم از جمله آندرآ سارتورتی در آن بازی کرده‌اند. او در نقش مردی کوه‌نشین با همسرش نیا با بازی کلادیا پوتنزا در کوه زندگی می‌کند. او دوست ندارد کوهستان را ترک کند چون احساس می کند ریشه‌هایش در آنجا مستحکم است.

نادری توضیح داد که دید ناشی از ابرام و پافشاری از کودکی او می‌آید که به عنوان یک پسر فقیر و یتیم در خیابان بزرگ شد. او گفت حتی در این فیلم هم این مرد احساس می کند شاید بتواند کاری فوق‌العاده انجام دهد.

این کارگردان که در حال حاضر در ایران زندگی نمی کند، بیان کرد: دوست دارم شخصیت‌هایم را در موقعیت‌های دشوار قرار دهم تا نشان دهد انسان‌ها چه توانایی‌هایی دارند. من این فلسفه را برای بازیگرانم نیز توضیح داده ام.

این کارگردان ایرانی تشریح کرد: همه این فیلم در ارتفاع ۲۰۰۰ متری فیلمبرداری شد که واقعا شرایط دشواری را به همه گروه تحمیل می‌کرد، اما من برای بازیگرانم توضیح دادم که این هم بخشی از چالشی است که ما باید به اتفاق هم بر آن غلبه کنیم.

در این برنامه نادری از عباس کیارستمی هم یاد کرد؛ استاد بزرگ سینمای ایران که در ماه جولای درگذشت. نادری که با کیارستمی دوستی بزرگی داشت گفت او را بارها در لیدو ملاقات کرده بود.

وی افزود: برای من او فوت نشده و کیارستمی برای من هنوز خیلی زنده است اما فقدان او مرا عصبانی می‌کند. رابطه ما مثل دو برادر بود و حالا مثل این است که این حلقه گسسته شده است. من عصبانی‌ام زیرا دیگر شریک و همراه و مشوقم را که مرا و فیلم هایم را حمایت می‌کرد نمی‌بینم. ما با هم خیلی تفاوت داشتیم زیرا من یک یتیم بودم و او از یک خانواده خیلی بزرگ خیلی متمول می‌آمد، اما رابطه ما خیلی دوستانه بود.

نادری با اشاره به اینکه کیارستمی همیشه او را دعوت می‌کرد تا به ایران بازگردد و او هرگز پیشنهاد وی را نپذیرفت، عنوان کرد: او خیلی حساس بود و از من می‌خواست به ایران بازگردم زیرا او می‌ترسید مرا از دست بدهد و من نمی‌توانستم این را درک کنم. من در ایران زندگی می‌کردم و در اوج کاری‌ام بودم اما من کاری به کار سیاست نداشتم و عاشق کشورم هستم. اما در عین حال دوست داشتم در نقاط دیگر جهان هم فیلم بسازم و در نتیجه این مسیر را انتخاب کردم. مسیری که طبیعتا هزینه‌های خودش را داشت. در هر حال در نمایش فیلم «کوه» یک صندلی خالی برای کیارستمی وجود دارد، چون دوست دارم احساس کنم او اینجا در کنار ماست.

جایزه جیگر-لکولتور که به امیر نادری اهدا شد ۱۰ سال پیش تاسیس شد و اولین برنده آن عباس کیارستمی بود.

نادری افزود به سینمای ایران افتخار می‌کند و معتقد است این سینما در حال حاضر از بهترین‌هاست. او گفت: کلی کارگردان و نیروهای جوان وجود دارند و فکر می‌کنم نتیجه همه این‌ها دیده خواهد شد. البته فکر می کنم بخش مهمی از این سینما نتیجه کار فیلمسازان نسل قبلی است؛ فیلمسازانی مثل کیارستمی و دیگران و البته فکر می‌کنم من هم سهم کوچکی در این میان داشتم.

او گفت: مطمئنم کارگردانان ایرانی همچنان دنیا را شگفت‌زده خواهند کرد.

این نویسنده و کارگردان پیش از خداحافظی در پاسخ به سوالی درباره اسلام سیاسی تاکید کرد که به این مسایل وارد نمی شود و بر هنرش متمرکز است.

امیر نادری سازنده آثار کلاسیکی چون «تنگسیر» در سال ۱۹۷۴، «انتظار» در سال ۱۹۷۴، «دونده» در سال ۱۹۸۵ و «آب، باد، خاک» در سال ۱۹۸۹ است.

فیلم جدید وی با عنوان «کوه» برای اولین بار در جشنواره ونیز امسال اکران ‌شد و در بخش غیررقابتی به نمایش درآمد.

آلبرتو باربرا مدیر جشنواره فیلم ونیز پیش از جشنواره از امیر نادری به عنوان یکی از چهره‌های اساسی تولد سینمای جدید ایران در دهه ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ یاد کرد که شماری از شاهکارهای تاریخ سینما را خلق کرده است. وی اشاره کرده بود: اما او حتی پس از مهاجرت به نیویورک در سال ۱۹۸۸ سرسختانه به مسیر خود ادامه داد تا نوع خاصی از سینما را که بر جستجو و تحقیق و تجربه تمرکز دارد ادامه دهد و در عین حال او همچنان بر شورت‌کات‌های ساده احترام می‌گذارد.

وی گفته بود: جایزه Jaeger-LeCoultre روشی شایسته برای ادای احترام به این فیلمساز و اصالت و عظمت کار اوست که خارج از سروصدا ، با استعداد و شور کارگردانی خود و سخاوت مردی که هیچ محدودیتی را برنمی‌تابد، است.

هفتاد و سومین جشنواره فیلم ونیز از ۳۱ آگوست تا ۱۰ سپتامبر (۱۰ تا ۲۰ شهریور) برگزار می شود.