مادران افسرده، فرزندان خود را منفی‌تر از مشاهده‌گران عادی تصور می‌کنند. این مشکلات تا سال‌های پیش از دبستان ادامه پیدا می‌کند و مشکلاتی از جمله بیش‌فعالی، سرپیچی و پرخاشگری علی‌الخصوص در پسربچه‌ها به ارمغان می‌آورد.

یک روان‌شناس گفت: مادران افسرده، ناخودآگاه آسیب زیادی به فرزندان خود می‌زنند که از جمله آن‌ها می‌توان کم‌خوابی کودکان را عنوان کرد.

لیلا بابامرادی در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: محققان معتقدند کودکانی که مادران افسرده دارند، توجه کمتری به اطرافشان می‌کنند و هرچه افسردگی شدیدتر و تعداد عوامل استرس‌زا در زندگی مادر بیشتر باشد، رابطه والد و فرزند صدمه بیشتری می‌بیند؛ در واقع اختلاف زناشویی، فقدان حمایت اجتماعی و فقر، نه تنها مادران را به چالش افسردگی می‌کشاند، بلکه فرزندان آن‌ها را در مرز سلامت و بیماری روانی قرار می‌دهد و حتی می‌تواند لطمات جبران ناپذیری بر روح آن‌ها وارد کند.

این روان‌شناس با تاکید بر این‌که استمرار افسردگی مادر، رابطه والد و فرزند را وخیم‌تر می‌کند، ادامه داد: مادران افسرده، فرزندان خود را منفی‌تر از مشاهده‌گران عادی تصور می‌کنند. این مشکلات تا سال‌های پیش از دبستان ادامه پیدا می‌کند و مشکلاتی از جمله بیش‌فعالی، سرپیچی و پرخاشگری علی‌الخصوص در پسربچه‌ها به ارمغان می‌آورد. از این‌رو، قبل از درمان مشکلات فرزندان، باید از افسرده نبودن مادر مطمئن شویم.

وی افزود: مادران افسرده حالات منفی بیشتری دارند و تعاملات مثبت کمتری با فرزندانشان برقرار می‌کنند. همچنین هنگام تعامل با فرزندشان، حساسیت کمتری دارند. در همین‌راستا، اطفال مادران افسرده نیز ممکن است حالات مادرشان را تقلید کنند و به عبارتی، افسردگی را بیاموزند. علاوه بر این، مادرانشان را برای دوره‌های طولانی غم، درماندگی، ناامیدی، تحریک‌پذیری و آشفتگی تحمل کنند. به همین‌خاطر، بدون شک نمی‌توانند مولفه‌های کافی برای رشد سالم جسمی و روانی را از محیط خانه دریافت کنند.

بابامرادی تصریح کرد: مادران افسرده ممکن است خیلی اهل تلاش برای رفع نیازهای کودکشان نباشند. در چنین وضعیتی، کودک به این نتیجه می‌رسد که رفتارش تاثیری بر رفتارهای مادر ندارد و ممکن است در ناخودآگاه خود، احساس کند که نمی‌تواند روی مادرش حساب باز کند؛ در واقع افسردگی مادر، زمینه‌ساز مشکلات رفتاری کودک است و ممکن است به رشد روانی کندتر نسبت به همسالان منتج شود. البته شناخت افسردگی در سنین کودکی تا حدودی دشوار است . از این‌رو، پزشکان به والدین جوان توصیه می‌کنند که قبل از اقدام برای بارداری، از مشاوران خانواده جهت تثبیت وضعیت روحی خود کمک بگیرند و از بهداشت روانی خود مطمئن شوند.

این روان‌شناس خاطرنشان کرد: متاسفانه مادران افسرده توجه چندانی به نیازهای نوزاد خود ندارند و در مقایسه با مادران سالم، به شیوه متفاوتی به گریه کودک خود واکنش نشان می‌دهند که ممکن است چندان اصولی نباشد. به همین‌خاطر، ممکن است روی رشد فرزندان خود تاثیر منفی بگذارند و بدون این‌که بخواهند، فرزندانی با اختلالات روانی تحویل جامعه بدهند.

وی یادآور شد: در واقع فرزندان مادران افسرده در معرض خطر بالای بروز اضطراب هستند و پژوهشگران دریافته‌اند کودکانی که در پنج سال اول زندگی در معرض افسردگی مزمن مادران خود قرار می‌گیرند، تا زمانی که به سن مدرسه برسند، به احتمال بیشتری دچار اختلالات روانپزشکی می‌شوند.