آخرین باری که هر پنج بازیکن برای ساراگوسا به میدان رفتند، به ۲۴ سپتامبر ۱۹۶۷ برمی‌گردد. آنها برابر رئال مادرید بازی کردند و بازی بدون گل به پایان رسید.خوانکرا در آن زمان سنگربان مادرید بود و آخرین دروازه‌بانی نام گرفت که برابر پنج فوق العاده بازی کرد. جالب اینجاست خوانکرا چند ماه بعد با ساراگوسا قرارداد امضا کرد.

پنج بازیکن از تیم فوتبال رئال ساراگوسا به علت بازی های درخشانی که ارائه می‌کردند، پنج فوق العاده نامیده شدند.

به‌ گزارش ‌ایسنا، آنتونی رامایتس دروازه بان بزرگی بود که در بارسلونا بازی می کرد. او در دهه پنجاه، سنگربان آبی‌اناری‌ها به حساب می آمد. در آن سال ها «کوبالا»ی بزرگ نیز در این تیم پا به توپ بود.

رامایتس در تیم ملی اسپانیا نیز حضور داشت و توانست در این ۱۰ سال با لاروخا عنوان چهارمی جام جهانی ۱۹۵۰ را کسب کند. رامایتس پس از خداحافظی از دنیای فوتبال به حرفه مربیگری روی آورد. او در فصل ۶۴-۱۹۶۳ سرمربی رئال ساراگوسایی بود که در مرحله حذفی جام فریاس (جام یوفا پیشین و لیگ اروپا کنونی) حضور داشت. ساراگوسا در آن زمان تیم خوبی به حساب می آمد و در جام فریاس تیم های ایراکلیس، لوزان و یوونتوس را حذف کرده بود.

این تیم باید در نیمه نهایی باید برابر رویال لژیا قرار می گرفت. بازی رفت در ورزشگاه راکورت لژیا برگزار شد. در آن روز رامایتس برای نخستین بار کاناریو، سانتوس، مارسلینو، ویا و لاپترا را در ترکیب در کنار هم قرار داد. بعد ها این بازیکنان را پنج فوق العاده نامیدند. این لقب از عنوان یکی از فیلم های وسترن و موفق آن روز گرفته شده بود. نخستین بار از این لقب در چهار اکتبر سال ۱۹۶۴ در دیدار ساراگوسا و اتلتیکومادرید استفاده شد. در آن بازی ساراگوسا چهار بر یک پیروز شد.

این پنج بازیکن ویژگی های فوق العاده ای داشتند که به نوعی هر یک دیگری را کامل می کرد. کاناریو مهاجم گوش قدرتمندی بود که شوت هایش معروف بود. او در رئال مادرید نیز بازی کرده بود، سپس به سویا پیوست و در نهایت به سارگوسا رفت. سانتوس برزیلی، هافبک باهوش و پرتلاشی بود که از تنریف راهی این تیم شده بود.

مارسلینو هم مهاجم توانمندی بود که ضربات سر خوبی می زد. او از ال فرول آمده بود. ویا نیز یک مهاجم میانی و دریبل زن قهار بود که از تیم دوم مادرید به ساراگوسا رفته بود. لاپترا مهاجم گوش محسوب می شد اما به عقب بازمی‌گشت تا به هافبک ها و بازی سازی تیم کمک کند. او اهل اوئسکا بود.

ساراگوسا با حضور این پنج بازیکن و بهره بردن از دو ملی پوش دیگر به نام های ریخا (مدافع) و ویولتا (هافبک) تیم خوبی به حساب می آمد. در آن سال توانست رویال را شکست بدهد و در فینال با پیروزی برابر والنسیا به نخستین عنوان مهم خود در اروپا برسد. ۱۱ روز بعد ساراگوسا جام دیگری را فتح کرد. این تیم با شکست دو بر یک اتلتیکو قهرمان جام اسپانیا شد.

پیش از دو فینال پنج فوق العاده فینال یورو را تجربه کردند. اسپانیا برابر شوروی سابق قرار گرفت و پیروز شد. تنها مارسلینو و لاپترا در آن دیدار در ترکیب اصلی حضور داشتند و توانستند در ۱۴ روز سه جام مهم را بالای سر ببرند. سه بازیکن ساراگوسا ریخا و ویا در فینال یورو نیمکت نشین بودند.

این پنج مهاجم به علت بازی شاداب و هوشمندانه شایسته احترام همه فوتبال اسپانیا بود. آن ها همیشه نمی توانستند در کنار هم بازی کنند چون گاهی اوقات مشکلات جسمانی و یا مسائل دیگر مانع از حضورشان در میدان می شد. با این حال ۶۱ بازی در کنار هم انجام دادند که به نظر کم می رسد اما در برابر دیگر مهاجمان مشهور جهان زیاد است.