عصر ایران؛ مصطفی داننده- اصول‌گرایان سال‌هاست می‌خواهند سمفونی به نام وحدت بنوازند. کنار هم می‌نشینند، تمرین می‌کنند اما در اجرای نهایی هرکس ساز خود را می‌زند و نوایی ناهمگون از این سمفونی خارج می‌شود.

در یک سال اخیر تقریبا تمام اصول‌گرایان گفته اند که تنها راه پیروزی بر روحانی در بهار 96 ، وحدت است. آنها بر این باورند معرفی یک نامزد رای آور می‌تواند بر عصر «شیخ دیپلمات» پایان دهد.

آنها از وحدت می‌گویند اما وقتی به پای عمل که می‌رسند ساز خود را می‌زنند. نمونه بارز آن تشکیل جبهه‌ای جدید به نام «جبهه مردمی نیروهای انقلاب اسلامی» در گفتمان اصول‌گرایی است.

هیات موسس «جبهه مردمی نیروهای انقلاب اسلامی» به ریاست حجت‌الاسلام محمدحسین رحیمیان تشکیل شده و اعضای هیات موسس آن، یحیی آل‌اسحاق، مهدی چمران، حمیدرضا حاجی‌بابایی، رضا روستاآزاد، محمود خسروی وفا، مهدی محمدی، علیرضا مرندی، نادر طالب‌زاده و مرضیه وحید دستجردی هستند.

جریان اصول‌گرایی پر شده است از این جبهه‌ها و حزب‌ها. انگار مادری هر روز فرزندی به دنیا می آورد و نمی‌داند با آن چه کند. تمام این جبهه‌ها هم بر این باور هستند که نماد تفکر اصول‌گرای واقعی هستند. پایداری‌ها، یکتایی‌ها، سنتی‌ها، رهپویان، ایثارگران، پیروان امام و رهبری و حالا جبهه مردمی نیروهای انقلاب اسلامی خود را نماد واقعی اصول‌گرایی می‌دانند.

حالا تصور کنید این همه اصول‌گرا با این همه ادعا بخواهند برای انتخابات آینده یک نامزد معرفی کنند. سوالی که در این میان مطرح است این مسئله است که واقعا اگر اصول‌گرایان می‌خواهند در انتخابات آینده ریاست جمهوری با یک نامزد حضور پیدا کنند چه احتیاجی به این همه جبهه و گفتمان است.

وقتی در آستانه انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم برخی از اصول‌گرایان تصمیم می‌گیرند جبهه‌ای جدید را تاسیس کنند یعنی گفتمان حاکم بر جریان اصول‌گرایی را قبول ندارند. نکته جالب این است که افراد موسس این جبهه جایگاه چندانی هم در جریان اصول‌گرایی دهه 80 و 90 یا همان محافظه کاران دهه 60 و 70 ندارند و از اصول‌گرایان میانی تعریف می‌شوند.

این نشان می‌دهد در جریان اصول‌گرایی هرکسی ترجیح می‌دهد خود استوانه این گفتمان باشد به خاطر همین تصمیم می‌گیرد جبهه و یا گفتمانی را به نام خود تاسیس کند. کمتر از 6 ماه تا انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم باقی است و اصول‌گرایان هر کدام مسیری را می‌روند، راه‌هایی که به یک مبدا ختم نمی‌شود.

بر همین اساس می‌توان گفت باید در انتخابات پیش رو منتظر ماند تمام این جبهه‌ها و گفتمان‌ها برای بهار 96 یک نامزد معرفی کنند. انتخابات ریاست جمهوری سال آینده بر اساس شواهد محفلی است برای رقابت محافظه کاران با یکدیگر.