آموزش و پرورش؛ وزراتخانه‌اي براي بخشنامه و گزارش

عصر ایران - مینا عزیزی (معلم پایه هفتم، هشتم و نهم) - وقتی این اسم را می شنویم طبعا متوجه می شویم که در این وزارت به دو مقوله آموزش و پرورش پرداخته می شود. اما آنچه در عمل می‌بینیم چیست؟

وزارت آموزش و پرورش که از طرفی پر پرسنل‌ترین و از طرفی مهمترین وزارتخانه کشور است در عمل چیزی نیست جز اَبَر شبکه تودرتوی متورمی برای ارسال بخشنامه به مدارس و دریافت گزارش از مدارس؛ همین و تمام!

معلم باید بگردد و از میان انبوه بخشنامه‌ها، و مراسم‌های جشن و عزاداری و سخنرانی، و کلاس‌های ضمن خدمت، و پر کردن دفاتر مختلف و ... وقت خالی‌ای پیدا کند و اندکی هم به مقوله "تدریس" بپردازد! البته آن هم در صورتی که معلمی متعهد باشد و دلسوز دانش آموزان؛ وگرنه که هم و غمش را می گذارد روی جواب دادن به بخشنامه ها و ارسال گزارش های پر رنگ و لعاب به اداره و شیرین کردن خود، و گرفتن امتیاز!

چرا که اصولا مهم نیست تو به دانش آموزان چیزی یاد داده ای یا نه، مهم نمره‌ای ست که "باید" بدهی! مهم دفتر گزارشی ست که تهیه می کنی! مهم تعداد بخشنامه هاییست که جواب می دهی! مهم فقط یک چیز است: آمار!

مهم این نیست که حقیقتا آموزش و پرورشی رخ داده یا نه، مهم این است که "ظاهرا" آموزش و پرورش اتفاق افتاده باشد! مهم این است که دانش آموز اگر صفر بگیرد تو ۱۰ بدهی تا امر "آموزش"رخ داده باشد! مهم این است که زنگ نماز دانش آموزان را به نمازخانه بفرستیم و در مناسبت‌ها مدرسه را بیاراییم، تا امر "پرورش" رخ داده باشد!

اینکه دانش آموز پایه نهم جدول ضرب نمی‌داند هیچ ربطی به مقوله آموزش ندارد! اینکه زیر آستین‌های بلند دانش آموزان پر است از رد تیغ، اینکه جیب‌هایشان پر است از سیگار و قرص و... ، هیچ ربطی به مقوله پرورش ندارد! چون این شبکه تودرتوی متورم، اجرایی شدن آموزش را از نمرات ثبت شده می‌فهمد، و اجرایی شدن پرورش را از عکس‌های ثبت شده از مراسم های مدرسه!

این است که آن کسی که تمام این ساز و کار باید در خدمت او می‌بود، حالا تبدیل شده به اصلی‌ترین قربانی این ساز و کار، و آن کسی نیست جز دانش آموز!

نخست‌وزیر مجارستان: ۳۰۰ میلیارد یورو کمک به اوکراین، هدر رفت پول بود

تماشاخانه

قهوه ترک یا اسپرسو کدام برنده واقعی هستند؟ دو سبک، دو تجربه (فیلم)

آنچه از بم برجای ماند / ۲۱ سال بعد، هنوز برخی زخم‌ها باز هستند (فیلم)

فیلم های دیگر