زمانی ایران آرمانگاه این کشورها بود و می توانستیم از این توانش بی مانند که سال های گذشته در ایران فرهنگی رخ داد، بیشترین بهره را ببریم، اما ما از آن بهره نبردیم و آن توانش از میان رفت

چهره ماندگار فرهنگ و ادب ایران در دیدار اعضای پویش مردمی «حمایت از تشکیل اتحادیه کشورهای وارث تمدن ایرانی»، با اشاره به این که «سالهاست به ایران پهناور فرهنگی می اندیشم»، گفت: «آن چه من آزموده ام و در سفر به سرزمین های همجوار، دیده و شنیده ام، زمینه های فرهنگی و اجتماعی در این کشورها؛ چه آنان که با ما همزبانند و چه آنان که بخشی از جغرافیای فرهنگی ایرانند، فراهم است؛ همه آنان هر یک به زبانی، از "ایران فرهنگی" نام می برند و به همانی می اندیشند که من ایران پهناور فرهنگی می¬نامم».

به گزارش عصر ایران، میرجلال الدین کزازی با اشاره به این که «هم پیمانی در میان کشورهای ایران فرهنگی آسانتر از هم پیمانی میان کشورهای اروپایی است»، تأکید کردند: «همگونگی، همسانی، هم آهنگی و هم پیشینگی فرهنگی در بین کشورهای پهنۀ جغرافیای ایرانِ فرهنگی، بسیار است و این توانش و این هم پیوندی که در بین این کشورها هست، در هیچ جای دنیا نیست».

کزازی با بیان این که «این انبارۀ شگرف و شکوهمند، کارمایه و توانشی است که می توان از آن بهرۀ بسیار برد یا این که خفته و فرونهفته، آن را رها کرد»، گفت: «زمانی ایران آرمانگاه این کشورها بود و می توانستیم از این توانش بی مانند که سال های گذشته در ایران فرهنگی رخ داد، بیشترین بهره را ببریم، اما ما از آن بهره نبردیم و آن توانش از میان رفت».

پژوهشگرِ برجسته زبان و ادبِ فارسی تأکید کرد: «در مرز "گفتن و اندیشیدن" و "به کردار درآوردن" چنین آرمانی، نیاز به پیوندهایی است و به گمانم، کشورهای برخاسته از ایران تاریخی، همگی در قلمرو ایران فرهنگی اند و در بنیادهای فرهنگی شان، یک کشورند؛ از این رو، "مردمان این کشورها، آماده اند که بخشی از گونه ای هم پیمانی باشند"».

استاد زبان و ادب فارسی دانشگاه علامه طباطبایی همچنین با بیان این که «امروزه، به یاری رسانه ها، نگاه از خاک و سرزمین، به فرهنگ دگرگون شده است»، گفت: «فرهنگ ناپیداست؛ ولی ریشه است و موجب استواری و پایه و زیربنا و زیرساز همه چیز است؛ مانند ساختمان که پایه های آن نگهدارنده و استوار کننده آن است؛ از این روی، اگر روزگاری بخواهیم که هم پیمانی سرزمین های ایران فرهنگی را پدید بیاوریم، با زیربنای فرهنگ، این زمینه برای اقتصاد و سیاست هم فراهم خواهد شد».

کزازی درباره شاخص های ایران فرهنگی گفت: «سنجه اول، "نوروز" است که درفش فرهنگ ایرانی است؛ هر کجا نوروز باشد، می توان گفت که فرهنگ ایران به آنجا راه یافته است و سنجه دیگر، "زبان پارسی" است که از کاشغر در چین تا قیروان در مراکش و بخش باختری این کشورها را در بر می گیرد؛ کشورهایی که هرگز بخشی از ایران سیاسی نبوده اند؛ اما ادب پارسی به آنجا راه یافته است».

میرجلال الدین کزازی خطاب به اعضای پویش حمایت از تشکیل اتحادیه کشورهای وارث تمدن ایرانی، با بیان این که «در سنجش با چند سال پیش، امروز بهتر می توان برای تحقق آرمان هم پیوندی میان کشورهای ایران فرهنگی کوشید؛ چرا که ایرانیان این زمان، ایرانی ترینند و جشن هایی که امروزه گرفته می شود، پیشترها به این گونه برگزار نمی شد»، تأکید کردند: «پیگیری برای به انجام رساندن این هم پیوندی، به پشتیبانی نیرومندی نیاز دارد که از یک انجمن، سازمان، پویش و کمپین فراتر است و همه ما که ایران را دوست می داریم، می باید در اندیشه پی افکندن و سازماندهی گونه ای هم پیمانی باشیم».

کزازی خطاب به اعضای پویش مردمی حمایت از تشکیل اتحادیه کشورهای وارث تمدن ایرانی گفت: «پیام ما برای تشکیل این همپیوندی، "مهر و دوستی و همبستگی و همگرایی و همکاری" است؛ و این، برترین، استوارترین و بی گمانه ترین سنجه ای است که می توان در این راه به کار برد».

چهره ماندگار فرهنگ و ادب ایران در پایان افزود: «سخن فرجامین من این است که اندیشه این پویش مردمی برای پدید آوردن هم پیوندی منطقه ای که نام "اتحادیه کشورهای وارث تمدن ایرانی" بر آن نهاده اید، اندیشه ای است سترگ که من هم به آن باور دارم؛ ایران فرهنگی، ایران پهناور تاریخی است و هر کس که به گونه ای به آن یاری رساند، پیرو هر آئینی که باشد، برایم گرامی است و یاریش خواهم کرد و شما نیز در توان خود و گستره ای که می توانید، برای به فرجام رساندن این همگرایی با زیربنا داشتن فرهنگ، کوشش کنید».

گفتنی است پویش مردمی حمایت از تشکیل اتحادیه کشورهای وارث تمدن ایرانی، میان یازده کشور ایران، افغانستان، تاجیکستان، آذربایجان، پاکستان، ازبکستان، ترکمنستان، ارمنستان، گرجستان، قزاقستان و قرقیزستان، از طریق کانال و صفحه رسمی این پویش به نشانی زیر پذیرای عموم علاقمندان به فرهنگ و تمدن ایرانی است.