دانش آموزان در قتلگاه بی تدبیری مسؤولان: 5 پیشنهاد به وزیر آموزش و پرورش

عصر ایران؛ جعفر محمدی - حادثه غم انگیز واژگونی اتوبوس دانش آموزان دختر هرمزگانی، بار دیگر بحث ایمنی تردد دانش آموزان در سفرهای گروهی را مطرح کرده است. این اولین بار نیست که چنین فاجعه ای رخ می دهد و احتمالاً بار آخر نیز نخواهد بود، اما فجیع تر از این حوادث، بی عملی وزارت آموزش و پرورش در به کارگیری تمهیداتی است که بروز چنین حوادثی را به حداقل ممکن برساند.


اکنون که وزیر آموزش و پرورش بر عزم خود مبنی بر تحول در این وزارتخانه تأکید کرده است، چند پیشنهاد زیر را با هدف کاستن از وقوع حوادث مشابه عرضه می کنیم و امیدواریم، با دستور شخص وزیر، این پیشنهادات جدی گرفته و عملیاتی شوند:

1- در مسیرهایی که قطار دارند، سفر دانش آموزان با اتوبوس ممنوع شود چرا که ایمنی قطار به مراتب بیشتر از اتوبوس است.

2- یکی از دلایل تصادفات، استفاده از رانندگان ناآشنا به مسیر است؛ هم اکنون تعداد زیادی از شرکت های مسافربری بین شهری به صورت حرفه ای در همه جای ایران فعالیت می کنند و رانندگان آنها -که اغلب در مسیرهای تخصصی می رانند- با زیر و بم جاده آشنایی کامل دارند.
اما رانندگان متفرقه، مانند راننده های اداری یا درون شهری، هر قدر هم که در رانندگی متبحر باشند، جاده ها را خوب نمی شناسند.

در مسیرهای فاقد قطار، وزارت آموزش و پرورش باید سفرهای بین شهری دانش آموزان را صرفاً با اتوبوس های شرکت های مسافری بین شهری مجاز بداند و تردد دانش آموزان با وسایل نقلیه دیگر را مطلقاً ممنوع کند. همچنین باید دقت شود که از راننده تخصصی هر مسیر برای همان مسیر استفاده شود.

3- الزام شود که در کنار راننده و کمک راننده، یک نفر از آموزش و پرورش مستقر شود تا بر عملکرد راننده از نظر میزان سرعت مجاز، حرکت و توقف و سایر نکاتی که به ایمنی سرنشینان مربوط می شود نظارت کند. تسویه مالی با شرکت مسافری طرف قرارداد منوط به امضای رضایت نامه از عملکرد راننده توسط این ناظر باشد.

4- برای تردد اتوبوس های حامل دانش آموزان، محدودیت های زمانی تعیین شود؛ مانند ممنوعیت تردد در ساعات شب، در ایام اوج ترافیک جاده ها و ... .

5- به ازای تعداد مشخصی از دانش آموزان، حضور فرد یا افراد آموزش دیده برای امداد رسانی اولیه در هنگام بروز حوادث با تجهیزات مروبطه الزامی باشد چرا که هنگام بروز حوادث، حتی ثانیه ها هم در تعیین مرگ و زندگی اثر گذارند. یادمان باشد که حادثه، فقط تصادفات رانندگی نیست و ممکن است افتادن کودکی درون یک چاله هم در صورت تاخیر در امداد رسانی پیامدهای غیرقابل جبرانی داشته باشد.

هر چند حادثه خبر نمی کنند و همواره امکان بروز دارد ولی قطعاً با اجرای همین شیوه نامه ساده، جلوی حوادث بسیاری گرفته می شود و خانواده های کمتری داغدار عزیزان شان می شوند.

منتظر تصمیم وزیر آموزش و پرورش برای حفاظت از جان کودکان و نوجوانان ایران هستیم.