بررسی ها نشان می دهد جایگاه مشاوره وزیران و مدیران، به جایگاهی عرفی و عادی تبدیل شده و مسابقه شدیدی میان مدیران برای گرفتن سمتِ مشاوره وزیر و مدیران بالادستی برقرار است. مدیرانی که علاوه بر جایگاه مدیریت، حکم مشاور نیز می گیرند.

نهاد دیوانی دولت، هر روز وسیع تر و گسترده تر از پیش می شود. مشاورین وزرا و مدیران بالادستی در دولت و دستگاه های دیگر، مدام متعددتر از قبل می شوند. افراد وقتی وزیر می شوند، طبیعی است که افرادی را به عنوان مشاور در اطراف خود دارند که در طی مسیر فرد به کرسی وزارت، او را همراهی کرده اند. لذا آن افراد، به ساختار دولت راه یافته و مشاور آن وزیر می شوند. این رویه برای سایر مدیران نیز صادق است. این روند، از فرمانداری ها آغاز و تا ریاست‌جمهوری ادامه می یابد. این رویه در شهرداری ها، صداوسیما، بانک ها و سایر دستگاه ها نضج یافته و شایع است.

البته طبیعی است که مدیر، مشاورینی داشته باشد که در حوزه های مختلف به او مشاوره بدهد. همه ما در زندگی شخصی خود نیز برای خود مشاورینی داریم. گاهی نیز برای دریافت مشاوره، به موسسات و افراد مختلف، هزینه هایی را پرداخت می کنیم و خدمات می گیریم.

مدیران نیز در واقع نیاز به مشاوره دارند. اما برخی اوقات، حد و حدودِ تعداد این مشاورین از دست در می رود. به عنوان مثال، تعداد مشاورین برخی وزرا را در ادامه می خوانید:

وزیر بهداشت: 28 مشاور

وزیر صنعت، معدن و تجارت: 17 مشاور

وزیر راه و شهرسازی: 11 مشاور

وزیر نفت 3 مشاور (در سایت وزارت نفت، همین تعداد مشاور قید شده بود)

وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی: 15 مشاور

وزیر آموزش و پرورش: 3 مشاور (در سایت وزارت آموزش و پرورش، همین تعداد مشاور قید شده بود)

وزیر اقتصاد و دارایی: 12 مشاور

وزیر دادگستری: 11 مشاور

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی: 12 مشاور

گرچه بسیاری از مشاورین وزرای یادشده، از متخصص ترین افراد بوده و به وزرای مربوطه، مشاوره می دهند، اما برخی معاونین و مدیران عالی رتبه وزارتخانه نیز حکم مشاوره دریافت می کنند. در حالیکه سمتِ معاونت یا مدیرکلی خود را دارند، علاوه بر آن، حکم مشاور وزیر را نیز دریافت می کنند.