مایکروسافت پشتیبانی بسیار خوبی از اندروید و نسخه‌های ویژه‌ی این سیستم‌عامل به عمل آورده است. هنگامی که سامسونگ برای ارائه‌ی تجربه‌ای مشابه کانتینیوم از «دکس داک» رونمایی کرد، به منظور نمایش کارکرد آن از مجموعه‌ی نرم‌افزاری آفیس بهره گرفت. مایکروسافت به منظور ارائه‌ی تجربه‌ای بی‌نقص برای سرویس‌های خود در اندروید، اقدامی برنامه‌ریزی شده انجام داده است.

زومیت - با مرگ ویندوز ۱۰ موبایل، بسیاری از کاربران سابق ویندوزفون در حال مهاجرت به آی‌اواس و اندروید هستند. اما آیا مایکروسافت توانسته اندروید را به گوشی همراهی برای ویندوز تبدیل کند؟

این حقیقت که مایکروسافت در رقابت در حوزه‌ی موبایل ناکام مانده و عرصه را به رقبای اصلی این میدان واگذار کرده، سال‌ها است که برای همگان آشکار شده است. اما امروزه، با قرارگیری اپلیکیشن‌های مایکروسافت در گوگل پلی و اپ استور، مهاجرت به دیگر پلتفرم‌های موبایلی برای کاربران مایکروسافت آسان‌تر از همیشه شده است. حتی بیل گیتس، بنیان‌گذار مایکروسافت نیز چندی پیش اعلام کرد که از یک گوشی اندرویدی استفاده می‌کند.

علی‌رغم اینکه اکثر سرویس‌های مایکروسافت در پلتفرم‌های اندروید و آی‌اواس قابل دسترسی هستند، ماهیت متن باز سیستم‌عامل گوگل به مایکروسافت کمک می‌کند تا هم از نظر ظاهر و هم کارکرد، پیوندهای محکمی بین گوشی‌های اندرویدی و کامپیوترهای شخصی ویندوز ۱۰ به وجود آورد.

اپلیکیشن‌ها و سرویس‌ها

از سفارشی‌سازی ظاهر دستگاه اندرویدی با لانچر مایکروسافت تا ادامه‌ی وب‌گردی از گوشی اندرویدی به مرورگر اج در کامپیوتر شخصی و دیگر اپلیکیشن‌ها و سرویس‌های مختلف مایکروسافت، ردموندی‌ها حضور قدرتمندی در بخش اپلیکیشن‌های اندرویدی دارند. اکنون با انتشار پیش‌نمایش مرورگر اج برای دو پلتفرم رقیب در روزهای گذشته، مایکروسافت بیش از پیش پشتیبانی خود را از این سیستم‌عامل‌ها افزایش داده است.

این موضوع برای کاربران بدین معنی است که اگر در محل کار ناچار به روی آوردن به دستگاه‌های غیر ویندوزی شوند، همچنان قادر به استفاده از محصولات پرکاربردی نظیر مجموعه‌ی آفیس خواهند بود. اگر حتی شرکت آن‌ها به طور کامل از ویندوز به اندروید مهاجرت کند، آن‌ها همچنان می‌توانند به استفاده از اکثر سرویس‌های مایکروسافت ادامه دهند.

در بالاترین حد پشتیبانی مایکروسافت از اندروید، سیستم‌عامل گوگل به کاربران امکان می‌دهد تا برخی از اپلیکیشن‌های پیش‌فرض را به دلخواه خود انتخاب کنند. کاربری که به استفاده از اکوسیستم ویندوز عادت کرده است، می‌تواند از کورتانا به عنوان دستیار دیجیتالی پیش‌فرض، از اج به عنوان مرورگر پیش‌فرض و از بینگ به عنوان موتور جستجوی پیش‌فرض در گوشی اندرویدی خود استفاده کند.

هرچند اپلیکیشن‌های فراوانی از مایکروسافت در فروشگاه گوگل پلی موجود است؛ اما جای خالی برخی از سرویس‌های آن‌ها احساس می‌شود. اپلیکیشن تصاویر و اپلیکیشن فیلم‌ها و سریال‌ها، از جمله دو سرویس غایب در پلتفرم اندروید محسوب می‌شوند. هرچند کاربران می‌توانند تصاویر و دیگر محتواهای خود را از طریق اپلیکیشن وان‌درایو مشاهده کنند؛ اما تجربه‌ی ارائه شده توسط آن، شباهتی به اپلیکیشن‌های مخصوص مشاهده‌ی محتوا ندارد.

تداوم تجربه کاربری

تعداد اپلیکیشن‌هایی که در پلتفرم‌های مختلف اجرا می‌شوند، بسیار زیاد است. استفاده از اپلیکیشن‌های مایکروسافت، بدون شک دستگاه مورد نظر را بیش از تبدیل شدن به یک گوشی ویندوزی، به یک گوشی مایکروسافتی تبدیل می‌کند. اما ردموندی‌ها به یک دلیل قابلیت Continue on PC را معرفی کردند. آن‌ها می‌خواهند این توانایی را به کاربران بدهند تا وظایف خود را روی یک دستگاه آغاز کنند و روی دستگاه دیگری به پایان برسانند. با این حال، این قابلیت هنوز در شکل نهایی خود در ویندوز ۱۰ قابل دسترسی نیست. ویژگی تایم‌لاین قرار است به عنوان بخشی از به‌روزرسانی رداستون ۴ منتشر شود؛ اما در حال حاضر راه‌های مختلفی وجود دارد تا کاربران بتوانند تجربه‌ی استفاده از دستگاه‌های مختلف را به‌دست بیاورند.

این ویژگی در اندروید حول محور مرورگر اج می‌چرخد. کاربران می‌توانند وب‌گردی خود را با فشردن یک دکمه از سر بگیرند و مایکروسافت این قابلیت را در اپلیکیشن لانچر خود نیز قرار داده است. شکی وجود ندارد که همزمان با بهبود کامل این قابلیت‌ها و تداوم توسعه‌ی ویندوز ۱۰، این روند بیش از پیش شکل ساده‌تری به خود خواهد گرفت.

علاوه بر ویژگی تایم‌لاین، مایکروسافت قصد انتشار قابلیتی به نام کلاود کلیپ‌بورد را دارد که به کاربران امکان کپی و پیست بین دستگاه‌های مختلف، از جمله گوشی‌های اندروید را می‌دهد. به نظر می‌رسد از بین تمام دیگر پلتفرم‌ها، مایکروسافت علاقه‌ی بیشتری به گوشی‌های اندرویدی دارد. اگر یک قابلیت قابل استفاده در اندروید یا آی‌اواس باشد، مایکروسافت تلاش می‌کند تا آن را در اکثر دستگا‌های ممکن قابل دسترس کند.

این قابلیت‌ها، از طریق ایجاد ارتباط بین ویندوز ۱۰ و اندروید و تداوم تجربه‌ی کاربری بین دستگاه‌ها، فاصله‌ی بین گوشی همراهی که سرویس‌های مایکروسافت را اجرا می‌کند با یک گوشی مخصوص ویندوز از میان برمی‌دارند.
یک گوشی برای ویندوز؛ اما نه یک گوشی ویندوزی

تمام تلاش‌های مایکروسافت به منظور ارائه‌ی سرویس‌هایش در اندروید و تداوم تجربه‌ی کاربری بین ویندوز ۱۰ و گوشی‌های اندروید، برای کاربران بسیار کاربردی است؛ اما این اقدامات، یک گوشی اندروید را به یک گوشی ویندوزفون تبدیل نمی‌کند و این موضوع تنها به خاطر نداشتن کاشی‌های زنده یا رابط کاربری ویندوز موبایل نیست. ویندوز، چیزی فراتر از آفیس، اپلیکیشن‌ها، شفافیت کاشی‌ها و تداوم تجربه‌ی کاربری روی ویندوز ۱۰ است.

ویندوز به معنی یک تجربه‌ی یکپارچه بین دستگاه‌ها است. این پلتفرم درباره‌ی هسته‌ی واحد بین دستگاه‌ها و ارائه‌ی یک سیستم‌عامل واحد از طریق رابط کاربری سی‌شل در فرم فکتورهای گوناگون است. ویندوز درباره‌ی اپلیکیشن‌های یونیورسال و تطبیق‌پذیری آن‌ها با اندازه‌های مختلف دستگاه‌ها بدون نیاز به تغییر کدهای برنامه‌نویسی توسط توسعه‌دهندگان است. این رویا برای اندازه‌های بزرگ، با کامپیوترهای شخصی، واقعیت ترکیبی ویندوز و ایکس‌باکس وان در حال برآورده شدن است؛ اما بدون گوشی‌ها، یک حفره‌ی بزرگ در ارائه‌ی این تجربه وجود دارد.

در نتیجه، هرچند اکثر کاربران ویندوز می‌توانند برای تداوم تجربه‌ی کاربری خود با ویندوز ۱۰ و سرویس‌های مایکروسافت از گوشی‌های اندرویدی استفاده کنند؛ اما این کار به معنی در اختیار داشتن یک تجربه‌ی کاملا یکپارچه نخواهد بود.

کاربران دقیقا چه چیزی می‌خواهند؟

کاربران نهایی تا چه حد برای پلتفرم یونیورسال ویندوز (UWP)، هسته‌ی واحد (OneCore)، سی‌شل و دیگر جنبه‌های یکپارچگی عمیق این سیستم‌عامل اهمیت قایل می‌شوند؟ به نظر می‌رسد اکثر طرفداران مایکروسافت قدر اقدامات این شرکت را در یکپارچه‌سازی ویندوز روی فرم فکتورهای مختلف می‌دانند؛ اما ظاهرا بسیاری از دیگر کاربران اهمیت خاصی برای این تلاش‌های قائل نیستند.

اگر کاربران قادر به ساخت یک فایل ورد روی گوشی شخصی خود باشند؛ ادامه‌ی آن را با کامپیوتر شخصی محل کار تکمیل کنند؛ از تصاویری که با کامپیوتر خانگی در وان‌درایو ذخیره کرده‌اند، استفاده کنند، فایل ورد مورد نظر را از طریق اسکایپ یا مایکروسافت تیمز با گوشی همراه محل کار به اشتراک بگذارند و سپس با بهره‌گیری از کورتانا یا لانچر مایکروسافت، فهرست انجام وظایف خود را تیک بزنند؛ آیا اهمیت خواهند داد که در انجام تمام این کارها، چه تعداد سیستم‌عامل یا چه کدهای برنامه‌نویسی‌ای دخیل بوده‌اند؟

این سناریو، مثالی از تجربه‌ی پویایی است که ساتیا نادلا، مدیرعامل مایکروسافت اغلب از آن صحبت می‌کند و اینکه چگونه یک دستگاه می‌تواند بدون آنکه یک گوشی ویندوزی باشد، گوشی همراهی برای ویندوز محسوب شود.

نظر شما چیست؟ آیا مایکروسافت در حال تبدیل دستگاه‌های اندرویدی به گوشی‌هایی برای ویندوز است؟ یا آیا این شرکت برای گسترش تجربه‌ی استفاده از ویندوز برای کاربرانش، باید پلتفرم موبایل خودش را داشته باشد؟