ورزش و سیاست گره می خوردند، دوباره و دوباره. گره می خوردند و فاصله ای بین صلاح که نامش بر برگه های باطله انتخابات مصر نقش بست و حجازی که نامش بر برگه های انتخاباتی نیامد وجود نداشت. ورزش چه "نخواسته" مثل صلاح و چه "خواسته" بسان نامزدی بی ثمر حجازی، سیاست پیشگان را به چالش می کشید، دوباره و دوباره.

ورزش 3 ؛ حمیدرضا صدر - مصری ها طی روزهای سپری شده دو مسیر موازی در دو دنیای ظاهرا دور از هم را پیموده اند.

در انتخابات ریاست جمهوری مصر شرکت کرده اند و رکورد شکنی های محمد صلاح در فوتبال انگلیس را پی گرفته اند. بازیکن شان را با ترکیب نیشداری قرار داده اند کنار سیاست پیشگان.

برای آنها ورزش مثل همیشه به صورت نمادین در "مسابقه محبوبیت" و همین طور "مسابقه دهن کجی به سیاست پیشگان" در صف اول قرار گرفته. فتاح ال اسیسی برای دومین دوره پیاپی رئیس جمهور مصر خواهد بود، همان سیاستمداری که نود و دو درصد آرا را به خود اختصاص داد.

نامزد دوم موسی مصطفی با فقط سه درصد آرا بوده، ولی سومین نفری که نامش روی برگه های انتخاباتی آمده خودش را نامزد هم نکرده بوده. او جایی دور از مصر قرار داشته، در انگلیس، در شهر لیورپول. او: محمد صلاح.

مصری ها نام محمد صلاح را روی بیش از یک میلیون برگه انتخاباتی نوشتند تا از یک سو نیشی به سیاست باره ها بزنند و در سوی دیگر دلبستگی شان به ستاره فوتبالی شان را هم به رخ کشند.

محمد صلاح همان بازیکنی بوده که برای هیچ یک از دو تیم بزرگ و پرطرفدار مصر بازی نکرده، نه برای الاهلی و نه برای زمالک. ولی همان بازیکنی بوده که با ضربه پنالتی دقیقه 94 مصر را برابر کنگو پیروز کرده و مصری ها را پس از بیست و هشت سال راهی جام جهانی کرده. همان بازیکنی که با درخشش غیرمنتظره اش در لیورپول نام مصر را بیش از هر زمانی سر زبان انداخته.

او برای لیورپولی ها شده "سلطان مصری"، سلطانی که رکوردها را از هفته ای به هفته دیگر جابجا کرده.

سلطان این هفته دروازه کریستال پالاس را چهار دقیقه به پایان بازی فتح کرده، زمانی که بازی در آستانه تمام شدن با تساوی 1-1 بوده. ولی او در آستانه دروازه وین هنسی سنگربان پالاس ظاهر شده و با پای ضعیفش ضربه تمام کننده را نواخته، با پای چپ. نواخته و آه از نهاد طرفداران روی سکوهای سلهرست پارک که برای دور شدن از منطقه سقوط به کسب یک امتیاز دل بسته بودند درآورده... آن پیروزی، کلوپ را در صدمین بازی که رهبری لیورپول در لیگ برتر را برعهده داشته به پیروزی رسانده. رکورد ششصد و هفت پیروزی لیورپول در لیگ یک و لیگ برتر را - کنار آرسنال، بیشتر از هر باشگاهی در تاریخ فوتبال انگلیس - را بر جای گذاشته، و در کنار همه آنها تعداد گل های صلاح در لیگ را رسانده به 29 گل. چهار گل بیشتر از هری کین در تاتنهام، هشت گل بیشتر از سرجیو آگرو در منچسترسیتی. چهارده گل بیشتر از روملو لوکاکو در منچستر یونایتد.

لیورپولی ها برای سلطان مصری هورا کشیده اند. سلطان که در لیگ فقط دروازه منچستر یونایتد و سوانسی را باز نکرده و یک تنه بیش از سوانسی، هادرزفیلد، برنلی و برایتون گل زده. گل برابر پالاس مترادف بوده با 37 گل سلطان در همه رقابت ها، با پشت سر گذاشتن رکورد 36 گل رابی فاولر برای لیورپول در تاریخ لیگ برتر، با این تفاوت بزرگ که سلطان طی چهل و یک بازی به این رکورد رسیده و فاولر طی پنجاه و سه دیدار. سلطان در آستانه گذر از رکورد چهل گل یان راش فصل 87-1986 قرار گرفته. سلطان، رهبری لیورپول در چهارشنبه شب طی نبرد با منچستر سیتی در یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان برعهده خواهد داشت و یکشنبه در گودیسون پارک به مصاف اورتون خواهد رفت...و دو ماه بعد پرچم مصر را در جام جهانی بالا خواهد برد. جایی که هکتور کوپر در مصاف با روسیه، اروگوئه و عربستان به او دل خواهد بست. جایی که مصری ها برای " President Mo" - لقب دیگر سلطان - هورا خواهند کشید. همان بازیکنی که خودش را "غیر سیاسی" خوانده.

محمد صلاح یا ناصر حجازی؟ سیاست یا فوتبال؟
سیاستمداران همیشه و همه جا از نردبان ورزش بالا رفته اند و در عین حال تلاش کرده اند در مسابقه فتح قلوب محبوبیت شان را نادیده بگیرند... همین دیروز بود که ناصر حجازی، سنگربان افسانه ای فوتبال ایران، به بهانه فوتبال و همین طور محبوبیتش نیشی زد به ناکارآیی سیاست پیشگان. جلو آمد و خودش را برای شرکت در انتخابات ریاست جمهوری ایران سال 1384 نامزد کرد. گفت اگر صلاحیتش را تایید کنند سی میلیون رای خواهد آورد، ولی شورای نگهبان صلاحیتش را رد کرد. رد کرد و در پایان انتخابات، محمود احمدی نژاد را به عنوان رئیس جمهور معرفی کردند. حجازی شش سال بعد در بهار 1390 کمی پیش از وداع ابدی اش در پرتال شخصی اش شرایط اقتصادی کشور را به نقد کشید و رایانه های ماهی چهل هزار تومانی را بی ثمر خواند.