مجری طرح توسعه میدان نفتی یاران شمالی گفت: در پروژه‌های بای‌بک بی‌سابقه بود که رقم پروژه کاهش یاید اما ما موفق شدیم ۱۴۵ میلیون دلار صرفه جویی داشته باشیم و اولین بای‌بکی باشیم که کاهش رقم سرمایه گذاری نسبت به پیش بینی اولیه داشته است.

آرش باقرزاده در گفت‌وگو با خبرنگار اقتصادی ایلنا، با بیان اینکه پروژه یاران شمالی که به ونیز نفتی ایران معروف است با توجه به شرایط اقلیمی آن تبدیل به پروژه‌ای خاص شده است، اظهار داشت: در سال ۹۰ قراردادی در چارچوب HOA با شرکت پرشیا امضاء و اجرای کار عملا از سال ۹۱ آغاز شد اما تا سال ۹۲ تنها کاری که انجام شده بود نوشتن MDP و تعمیر یک حلقه چاه موجود منطقه معروف به چاه شماره ۱۳ آزادگان بود.

وی افزود: در گذشته تصور می‌کردند که میدان یاران بخشی از میدان آزادگان است اما بعد‌ها ثابت شد میدان مرزی جداگانه است و هیچ ارتباط با میدان آزادگان ندارد و مخزن آن با عراق مشترک است.

مجری طرح توسعه میدان نفتی یاران شمالی با اشاره به عقب ماندگی‌های زمانی پروژه تصریح کرد: از سال ۹۲ که بنده وارد این پروژه شدم سعی کردم خارج از روال عادی و بوروکراسی‌های اداری کاری را که می‌بایست یک ساله انجام شد، طی ۲۰ روز انجام دهم که باعث شد هدف ما برای رسیدن به تولید نفت در سریع‌ترین زمان ممکن محقق شود.

‎وی گفت: بعد از فید، مناقصات در اوج تحریم‌ها با خرید کالا‌ها با سیاست خرید کالای ایرانی و درصورت موجود نبودن خرید کالای اروپایی برگزار شد که ریسک بسیار بالایی نیز داشت اما ما برای بالا بردن کیفیت این ریسک را پذیرفتیم، خوشبختانه تمامی کالاهایی که توان ساخت در ایران داشت از داخل تهیه شد اما کالاهایی مثل کمپرسور‌ها، دیزل ژنراتور‌ها و ولوهای LBB که امکان ساخت در داخل نداشتند، از کشورهای ایتالیا، آلمان و اتریش خریداری و وارد پروژه شد.

‎باقرزاده درباره سرمایه گذاری پروژه بیان کرد: سقف سرمایه گذاری پروژه ۶۶۵ میلیون دلار تصویب شده بود با برگزاری مناقصات و دقت لازم توسط پیمانکار وسخت گیری‌های کارفرما این عدد به ۵۸۵ میلیون دلار کاهش یافت، در یک سال اول شروع پروژه ۸۰ میلیون دلار صرفه جویی شد و در طول اجرا هم که چاه‌ها و تاسیسات نفتی پیش رفت کنترل دقیق مالی کارفرما و پیمانکار ادامه یافت و به عدد ۵۲۰ میلیون دلار رسیدیم و ۶۵ میلیون دلار دیگر صرفه جویی شد. این در حالی است که معمولا پروژه‌ها در ‌‌نهایت کار، گران‌تر در می‌آیند، در پروژه‌های بای‌بک بی‌سابقه بود که رقم پروژه کاهش یاید اما ما موفق شدیم ۱۴۵ میلیون دلار صرفه جویی داشته باشیم و اولین بای‌بکی باشیم که کاهش سرمایه گذاری نسبت به پیش بینی اولیه داشته باشیم.

وی ادامه داد: این پروژه اولین بای‌بک ایرانی بود و با سخت گیری‌های انجام شده در حین اجرای آن سهم ایرانی آن به ۷٢ درصد رسید و این سهم هم در پروژه‌های بیع متقابل ما را در رتبه اول قرار می‌دهد.

مجری طرح توسعه میدان نفتی یاران شمالی با بیان اینکه کالاهای مورد نیاز پروژه، ایرانی بوده و بهتر از چینی‌ها کار می‌کنند، گفت: روزانه تا ۲۲۰۰ نفر در روز همزمان و به صورت مستقیم روی این پروژه کار می‌کردند و این عدد غیر از افرادی بود که در کارخانجات به صورت غیرمستقیم مشغول فعالیت بودند.

وی با بیان اینکه پروژه در آبان ماه سال ۹۵ توسط رئیس جمهور افتتاح شد، افزود: حدود ۱۰۵ کیلومتر خطوط جریانی، ۹۸ کیلومتر خطوط صادرات نفت و انتقال گاز، یک واحد ۳۰ هزار بشکه‌ای ساخته شد.

باقرزاده همچنین به بحث هورالعظیم اشاره کرد و گفت: ما مجوز داشتیم که تا زمان پایان پروژه بخشی از هور خشک بماند اما تمام تلاش خود را کردیم تا کارهای زیربنایی و خطوط لوله سریع‌تر از جاهای دیگر به پایان برسند که در دی ماه ۹۳ این کار‌ها تمام شد و دریچه‌های هور باز و شروع به آبگیری کرد، به طوری که در دوسال گذشته در منطقه یاران شمالی ارتفاع آب بین ۳ تا ۵ متر است، نیزار‌ها رشد کرده‌اند، ماهیگیری رایج شده و اشتغال بومی به راه افتاده است.

‎وی تاکید کرد: در بهره برداری از این میدان دستور داده شد که تلاش شود حدود ۷۰ درصد نیرو‌ها بومی باشند و آموزش ببینند، این پروژه حتی یک مهندس خارجی نداشت و طراحی ساخت، اجرا و تمامی پیمانکاران اجرایی در همه سطوح و مشاورین پروژه ایرانی بوده‌اند.

‎ مجری طرح توسعه میدان نفتی یاران شمالی اعلام کرد: حدود یک سال و نیم است از این میدان نفت تولید می‌شود و حدود ۱۳ میلیون بشکه نفت تا الان تولید شده است و تا کنون هیچ یک از این تجهیزات ما خرابی نداشته و بی‌وقفه تولید داشته‌ایم.

وی با اشاره به استفاده از کالاهای ایرانی در پروژه گفت: برای اولین بار در ایران در این پروژه پمپ نفت توسط یک پیمانکار ایرانی ساخته شد و خوشبختانه موفق بود، ریسک بزرگی بود، اما ما به یک شرکت ایرانی اعتماد کردیم و تا این لحظه مثل ساعت کار می‌کنند و صدای بسیار کمی دارد و از تکنولوژی بسیار خوبی هم برخوردار است.

‎باقرزاده تصریح کرد: شرکت‌های ایرانی از طریق وزارت صنایع اعلام می‌کنند که چه قطعاتی را می‌توانند بسازند و ما به عنوان کارفرما لیست قطعات مورد نیاز و شرکت‌ها را برای مناقصه از وزات صنایع می‌گیریم و وندور لیست‌ها را نفت در اختیار پیمانکار اصلی قرار می‌دهد.

وی گفت: در حال حاضر در قراردادهای جدید نفتی تعدادی شرکت ایرانی آمده‌اند و می‌توانند در طول اجرای پروژه‌ها رشد کنند، شرکت‌های خارجی هم هستند، از نظر فنی تجربه بیشتری دارند و آموزش و استراتژی خوبی دارند البته برای ما هم کار سختی نیست صاحب چنین شرکت‌هایی باشیم، با آموزش و انتقال تجربه و توجه جدی به بخش‌های R&D شرکت‌ها می‌توان به این اهداف دست یافت.

‎مجری طرح توسعه یاران شمالی ادامه داد: در این پروژه ساخت کمپ اقماری را حذف کردیم و معتقد بودیم باید با نیروهای بومی این کار انجام شود و ۱۵ میلیون دلار با نساختن کمپ صرفه جویی شد.

‎باقرزاده با بیان اینکه پیمانکار این پروژه شرکت نفت و گاز پرشیا بود، گفت: این شرکت با جذب نیروی جوان در زمان تحریم‌ها که شرکت‌های خارجی ما را ترک کرده بودند، به یاری صنعت نفت کشور آمد و تنها شرکتی بود که ماند و کار را به پایان رساند.

‎وی در ادامه خاطرنشان کرد: ما باید در ایران شرکت‌هایی مانند شرکت‌های بزرگ نفتی بین المللی داشته باشیم، البته هنوز راه باقی است تا به آن‌ها برسیم اما چیزی هم کم نداریم، ما امروز در توسعه میادین نفتی تقریبا روی پای خود هستیم و مشکل اصلی ما سرمایه گذاری است، غیر از چند آیتم کالایی که امیدواریم در سال کالای ایرانی برای آن هم راه حل پیدا شود در زمینه توسعه خودمان می‌توانیم کار را انجام دهیم.

‎مجری طرح توسعه میدان نفتی یاران شمالی با بیان اینکه در اجرای پروژه‌ها برخی قوانین دست و پا گیر پیمانکاران را درگیر می‌کند، توضیح داد: در مناقصه‌ها کارفرما ۱۴ روز فرصت برای تایید دارد، در یک پروژه تعداد بسیار زیادی مناقصه برگذار می‌شود که در این پروژه نزدیک ۲۰۰ مناقصه برگزار کرده و تلاش کردیم با ایجاد گروه مستقل فنی بسیاری از کار‌ها را با همکاری پیمانکار انجام دهیم و به این ترتیب در اکثر مناقصه‌ها به جای ۱۴ روز طی مدت ۴ روز کار را به سرانجام رساندیم، با پیمانکار تبدیل به یک تیم مشترک شدیم زیرا با هدف مشترک تولید نفت کار را آغاز کردیم.

‎وی با اشاره به مشکلات مالی پروژه تصریح کرد: در زمینه انتقال پول مشکل داشتیم، پول صندوق توسعه در کشور چین بود و انتقال آن سخت بود که باعث شد پیمانکاران این پروژه یک سال پولی دریافت نکنند. در قسمت‌هایی از کار خرید کالا به عهده پیمانکاران فرعی بود ولی متاسفانه پیمانکاران فرعی نقدینگی لازم را نداشتند و اگر قرار بود آن‌ها بخرند سرعت کار پایین می‌آمد بنابراین نیاز بود به پیمانکاران کمک شود، بعضی از سازندگان که برنده مناقصه می‌شدند، نمی‌توانستند کار را انجام دهند و مدت‌ها ما منتظر می‌شدیم. مشکل این پیمانکاران هم سرمایه‌ای و هم فنی بود که البته در چند مورد خلع شدند.