«ايران‌ درودي» خوش‌اقبال بود كه بعد از ۷سال بالاخره شانس اين را داشت كه براي احداث موزه‌اي كه هزينه ساخت آن را نيز تقبل كرده زمين به او واگذار كردند. عكس‌هاي بسياري از او در اين سال‌ها مخابره شد.

به گزارش اعتماد ، عكس‌هايي از ديدار «احمدمسجدجامعي» با «ايران درودي» و همين‌طور عكس‌هايي كه حكايت از پشتكار اين هنرمند كشورمان براي به نتيجه رساندن ايده‌اش داشت. آن عكسي كه «ايران درودي» روي ويلچر نشسته است را همه به خاطر دارند. بسياري نگران بودند با جراحي‌اي كه «ايران‌ درودي» درپيش داشت چه سرنوشتي در انتظار او و ايده‌ ساخت و راه‌اندازي موزه‌اش خواهد بود.

اين هنرمند ۲۲اسفند۱۳۹۶ وقتي سوار بر ويلچر در شوراي شهر تهران حضور يافت از اين همه تاخيري كه متوجه تحقق ايده‌ ساخت موزه شده انتقاد كرد و گفت: متاسفم كه براي هنر و هنرمند ارزش و احترام قائل نيستند. اين تاخير در حالي رقم خورده كه پيشتر و در ۱۱شهريور۱۳۹۵ طي مراسمي مسوولان شهري تهران روبان قيچي كردند و زميني كه شهرداري تهران براي احداث موزه در اختيار «ايران درودي» داده بود را رونمايي كردند. اما پس از آن شوراي چهارم با اين كار مخالفت كرد و سرنوشت احداث موزه گره خورد تا پس از حدود دو سال اتلاف زمان شوراي پنجم بالاخره با اين واگذاري زمين در خيابان سيدجمال‌الدين اسدآبادي (يوسف‌آباد) موافقت كرد.

«ايران درودي» خود تقاضاي زمين كرده بود تا با بودجه‌اي كه از محل فروش املاك خود در فرانسه تدارك ديده بود ساختماني مدرن و مناسب موزه احداث كند وگرنه انتظار مي‌رفت يكي از خانه‌هاي تاريخي تهران تملك و تحويل اين هنرمند مي‌شد.

با اين حال سرانجام در شصت و چهارمين جلسه شوراي پنجم تهران، اين واگذاري تصويب شد تا پس از قريب به يك دهه تلاش فرصت ايجاد يك موزه آثار نقاشي به تحقق نزديك‌تر شود.

ايران درودي همان زمان كه «محمدباقر قاليباف» روبان واگذاري زمين را قيچي كرد، گفته بود: زمين اين موزه متعلق به شهرداري است و هزينه ساخت ساختمان موزه را خودم مي‌پردازم. آقاي جهانگير درويش يكي از بزرگ‌ترين معماران دنيا، طراحي اين موزه را بر عهده دارد. محل اين موزه بسيار جاي مناسبي است و در نزديكي يك پارك است كه اين پارك نيز جزيي از موزه خواهد بود. در حالت خوشبينانه براي ساخت ساختماني كه هزار و ششصد تا دو هزار متر زيربنا دارد يك سال و نيم زمان نياز است. اميدوارم كارها سريع پيش برود.

حالا اعضاي شوراي شهر تهران باز هم نگران اعياني و عرصه زمين بودند و موضوع تملك آن. جالب است كه هيچ‌كس به اين فكر نمي‌كرد كه تهران صاحب يك موزه آثار نقاشي مي‌شود.

«علي اعطا»، عضو كميسيون نظارت و حقوقي در تشريح نظرات اين كميسيون مشترك و سخنگوي شوراي شهر تهران درجلسه تصويب اين واگذاري گفت: با توجه به اينكه املاك شهرداري تهران مشمول قانون مالك و مستاجر نمي‌شود، از آنجا كه اجازه ساخت اعيان داده مي‌شود ضروري است كه نسبت به عدم واگذاري مجوز سرقفلي و حق كسب و پيشه در قرارداد تاكيد شود.

او همچنين تاكيده كرده است: بايد در متن قرارداد مباشرت موسسه در موضوع فرهنگي قيد شود. همچنين قيد شود كه از زمين واگذار شده صرفا براي موزه ايراندخت درودي استفاده شود و هيچ كاربري ديگري در آن ايجاد نشود و اگر چنين اتفاقي رخ داد ادامه قرار متوقف شود.

اعطا همچنين گفته است: آخرين نكته‌اي كه مورد تاكيد قرار دارد اين است كه در صورت انحلال موزه، مالكيت اعيان بدون هيچ گونه وجهي به شهرداري تعلق گيرد و در نهايت با اين لايحه موافقت شد چرا كه زمين در نظر گرفته شده مورد بررسي قرار گرفت و مشخص شد كه هيچ مشكلي براي اين واگذاري ندارد.

حالا اين موزه قرار است احداث شود. نيتي كه پس از ۷ سال قرار است عملي شود. روزي كه قرار شد تونل رسالت ساخته شود تا وقتي كه افتتاح شد ۹ سال طول كشيد. مدت زماني كه زمان اثربخشي ساخت اين تونل را تعديل كرد. پرسش اينجاست كه آيا همه هنرمندان و روشنفكران اين سرزمين مثل «ايران درودي» خوش‌اقبال هستند كه بالاخره نتيجه تلاش‌هاي خود را ببينند؛ آيا هزينه صرف زمان و انرژي كه در اين ۷ سال «ايران درودي» محاسبه مي‌شود؟ آيا اين ميزان صرف وقت و انرژي قرار نيست از سيستم اداري ايران صرفه‌جويي شود؟