معضل تکدی گری برای برخی از شهرهای ایران همانند ماکو، شوط و پلدشت پدیده‌ای به مراتب جدی تر است، چون شهرهایی همانند ماکو به عنوان مرکزیت منطقه آزاد و شهری مسافر پذیر و بستری برای حضور گردشگران خارجی و داخلی است.

تکدی گری از جمله معضلاتی است که نمی توان آن را محدود به کشورهای جهان سوم دانست و در حال حاضر بسیاری از کشورهای پیشرفته غربی و اروپایی نیز با این معضل دست و پنجه نرم می کنند.

ایسنا نوشت: بروز جنگ و نا آرامی‌ها در چند سال اخیر در منطقه خاورمیانه موجب شده خیل عظیمی از این افراد به کشورهای همسایه عزیمت کنند و البته این امر از طریق راه های قانونی و غیر قانونی صورت می‌گیرد که در کشور ترکیه این موضوع کاملا نمود دارد؛ بعضا این افراد پس از ناکامی در کسب و کار و ترجیح انتخاب کار بدون صرف انرژی بیشتر، به تکدی گری روی می‌آورند، در این میان آنچه کشورهای مختلف و حتی شهرهای ایران را در این زمینه از یکدیگر متمایز می کند، نوع و نحوه برخوردشان با این معضل اجتماعی است.

از برنامه های اجرایی در این شهر از سوی خود مردم می توان به ترغیب همنوعان خود برای آگاهی در مواجهه با این افراد اشاره کرد، به گونه ای که سعی شده است مردم را ترغیب کنند تا به این افراد پول ندهند؛ برای مثال، از مردم در خواست می‌شود به جای پرداخت پول به افراد متکدی، همین مبلغ را در اختیار سازمان ها و نهاد های خیریه قرار دهند.

تعداد معدودی از متکدیان افرادی هستند که به دلیل شرایط نامساعد جسمی و ناتوانی پرداخت هزینه های درمانی مجبور شده اند تکدی گری کنند که این نوع نیز در جایگاه خود جای بسی تامل دارد؛ بعضا افراد معتاد برای تامین مواد مخدر خود اقدام به تکدی گری می‌کنند.

اگر به قسمت دیگر لیوان بنگریم خواهیم دید بخش بزرگ از جامعه متکدیان حاضر در سطح منطقه آزاد ماکو افرادی مهاجر و کاملا سازمان یافته هستند.

یک شهروند اهل شوط در گفت و گو با خبرنگار ایسنا اظهار کرد: این افراد غالبا به صورت گروهی وارد شهر می‌شوند و با ترفندهای بسیار زیرکانه اقدم به تحریک احساسات اهالی و مسافران حاضر می‌کنند. این نوع از متکدیگری در شهر شوط از گستردگی بیشتری برخوردار هستند.

شاید بارها این جمله را شنیده‌ایم که «هر روز که می‌گذرد، فقرا فقیرتر می شوند و ثروتمندان ثروتمندتر»، اما استثناهایی نیز وجود دارد. درخصوص افراد متکدی نیز تصور غالب این است که بیشتر آنها در تمام طول زندگی خود شرایط مناسبی دارند و حتی در این میان وجود دارد و افرادی هستند که از همین راه تکدی گری، ثروت عجیبی به دست آورده اند.

براساس آمارگیری های میدانی در سطح منطقه آزاد ماکو، متوسط درآمد ماهیانه گدایان از ۲ میلیون تومان تا ۸ میلیون تومان است و این بستگی به مکان و مهارت متکدی دارد که چگونه بتواند دل رهگذران این شهر را به درد آوردند و آنها را دست به جیب کنند.

یکی از شهروندان شهر پلدشت در گفت‌و گو با خبرنگار ایسنا در این باره معتقد است؛ کودکان و زنانی که نوزادی به کمر و یا پشت دارند، راحت تر می‌توانند از عابران این شهر پول در بیاورند.

وی ادامه داد: این موضوع تنها در این امر خاتمه نمی یابد بلکه در پشت پرده برخی از این افراد اقدام به خرید و فروش کودک و یا توزیع موادر مخدر و فروش محصولات مستهجن می‌کنند.

تعدادی از شهروندان ماکویی نیز بر لزوم برخورد جدی مراجع قضایی و تامین معیشت زندگی این افراد در جهت ترک این عمل ناشایست تاکید دارند که تنها راهکاری در این مورد دخالت پلیس و برخورد با این گونه آسیب دیده های اجتماعی است.

سرهنگ مختارزاده ، معاون اجتماعی انتظامی شهرستان ماکو در گفت و گو با خبرنگار ایسنا تنها وظیفه این نهاد انتظامی در برخورد با این متکدیان را جمع آوری از سطح شهر و تحویل به مراجع دخیل عنوان کرد.

متاسفانه نگاه مجرمانه‌ای به این افراد در جامعه وجود ندارد و مردم به چشم یک نیازمند به آنها نگاه می کنند. ماحصل این کار این است که وقتی مجریان قانون در حال جمع آوری این افراد هستند، آنها با عَلم این موضوع مقاومت کرده و تلاش میکنند مردم را متاثر کنند و در مقابل مجریان قانون قرار دهند.

فقر فرهنگی، فقر اقتصادی و یا نابسامانی‌های اجتماعی موجب پدیدار شدن تکدی‌گری در جامعه می‌شود که در این موضوع نقش ادارات و سازمانهای دخیل بسیار چشمگیر است.

مردم شهرها و حتی روستاهای منطقه آزاد ماکو به گدایان نگاه محبت آمیز دارند اما باید با ارائه آموزشهای لازم از سوی ادارات دخیل مانند انتظامی و بهزیستی به این درجه از درک برسند که تنها 15 درصد کسانی که گدایی میکنند نیازمند واقعی هستند و شناخت صحیح آن بسیار سخت است.